Η ολεοπεπίνη έχει διπλά ανασταλτική δράση στα βλαστοκύτταρα του όγκου, τόσο με μεταβολική όσο και επιγενετική έννοια. Η συγκέντρωσή του σε ένα εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο ποιότητας κυμαίνεται από περίπου 48 έως 631 mg / kg. Επομένως, είναι προφανές ότι δεν μπορούν όλα τα έλαια να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα
Τα καρκινικά στελεχιαία κύτταρα (CSC) είναι ένας ιδιαίτερα επιθετικός τύπος κακοηθών κυττάρων όσον αφορά τη διαφοροποίηση, την αυτοανανέωση, την αντίσταση στη θεραπεία κατά των όγκων και την μεταστατική ικανότητα. Μπορούν να παραμείνουν μετά από χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και είναι η αιτία των υποτροπών. Μεταξύ των διαφόρων θεωριών της καρκινογένεσης, η οποία συμμερίζομαι την άποψη ότι οι ιστοί οργανώνονται γύρω από πραγματικές «κοινωνικές σχέσεις» του οποίου η απώλεια οδηγεί στην έναρξη της εκδήλωσης μετά την αλλαγή του «μικροπεριβάλλον» και για τις δύο αλλαγές του γονιδιώματος o εξαιτίας μεταβολών στους μηχανισμούς επιτήρησης ή λόγω αλλαγών στη μεταγωγή σήματος μέσα στο κύτταρο.Πάνω έχουν βιώσει τα τελευταία 10 χρόνια, χωρίς λόγο, περισσότερο από 150 θεραπευτικές μεθόδους για την εξάλειψη της CSC προσπαθεί να τους καταστρέψουν χρησιμοποιώντας ως στόχευση αντιγόνων επιφανείας τους, ογκοπρωτεΐνες CSC-συνδεδεμένη, ενδοκυτταρική ρυθμιστικές οδούς και τις οδούς αντοχή σε φάρμακα.
τέθηκε σε κλινική χρήση κανένα φάρμακο κατά της CSC και μοιράζεται από όλα τα ΚΕΠ μετά τη χημειοθεραπεία, είναι ανθεκτική στη φαρμακευτική αγωγή, παραμένουν σε κατάσταση αναμονής για ένα χρόνο.
Πριν από λίγους μήνες αφέθηκε ελεύθερος με Καρκινογένεση, ένα πειραματικό πρωτότυπο έργο των 17 ερευνητικών ομάδων από 14 ισπανικά κέντρα και της Αμερικής, όπου δείχνει σε ζώα, μια πολυφαινόλη (secoiridoide) dell'EVOO, [decarboxymethyl-ελευρωπαΐνη άγλυκο (DOA) ] έχει διπλά ανασταλτική δράση στην CSC, τόσο στις μεταβολικές (mTOR) όσο και στις επιγενετικές (DNMT) κατευθύνσεις.
Η μελέτη ενέπλεκε την μαστού CSC όπου αυτές είναι παρούσες σε δύο μορφές, αναστρέψιμη και εναλλάξιμα, ένα επιθηλιακό τύπος, που χαρακτηρίζεται από την έκφραση του αφυδρογονάση αλδεΰδης (ΑΙ_ϋΗ +) και το άλλο του τύπου μεσεγχυματικών, χαρακτηριζόμενη dall'immunofenotipo CD44 + CD24 - (CD44, CD24 και ALDH είναι δείκτες του CSC στο στήθος). Η epiteliomesenchimale μετάβαση, που προκαλείται από εξωκυτταρικά σήματα και αυξητικούς παράγοντες, είναι ένα μοριακό επαναπρογραμματισμού με νέες οδηγίες για το κύτταρο και είναι βασικό, υπό φυσιολογικές συνθήκες, όπως η εμβρυογένεση ή οργανογένεση, ενώ, σε παθολογικές καταστάσεις (καρκινογένεση) , είναι η αιτία του σχηματισμού ινοβλαστικών κυττάρων που χαρακτηρίζονται από ικανότητα εισβολής και μετανάστευσης.
Η εξέλιξη των φυτών έχει δημιουργήσει μια πλούσια πηγή εκλεπτυσμένων και πολλαπλών ριζών φυτοπροστατευτικών προϊόντων για την εξάλειψη των περιβαλλοντικών πιέσεων συμπεριλαμβανομένης της προστασίας από μύκητες, έντομα και αρπακτικά ζώα. Μεταξύ των πολυφαινολών dell'EVOO η DOA έρχεται dall'europeina που έχασαν, ενζυμικά, γλυκόζη (άγλυκο? A = στερητικό στην έννοια και Glicone = μέρος της ζάχαρης, που συνδέονται ελενολικό οξύ) έχει επίσης χάσει την καρβοξυλική ομάδα, εστεροποιημένη με το μεθύλιο, (de = με την ιδιωτική έννοια στο δε-καρβοξυμεθυλο-) προηγουμένως συνδεδεμένο με το ελενολικό οξύ. Η ελενολικό οξύ συνδέεται με δεσμό εστέρα, στη συνέχεια υδρολύσιμα, με υδροξυτυροσόλη η οποία, με δύο ομάδες υδροξυλίου του φαινολικού δακτυλίου, αντιπροσωπεύει το βιοδραστικό τμήμα του DOA. Ο φαινολικός δακτύλιος του DOA συνδέεται με διαφορετικά υπολείμματα αμινοξέων (τρυπτοφάνη, γλυκίνη, βαλίνη) της ενζυματικώς δραστικής θέσης του mTOR που αλλάζει τη διαμόρφωση και τη δραστηριότητα. Η συγκέντρωση του DOA σε ποιότητα EVOO κυμαίνεται από περίπου 48 έως 631 mg / kg (διάμεσος τιμή 185), νομίζω ότι είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε, εκτός από την ποσοτική δοσολογία των συνολικών πολυφαινολών, και το φαινολικό προφίλ.
Η mTOR (μικρή για Mammalian Target της Ραπαμυκίνη, ο στόχος της ραπαμυκίνης στα θηλαστικά) είναι ένα ένζυμο με δραστικότητα πρωτεΐνης-κινάσης (που είναι σε θέση να φωσφορυλιώσει πρωτεΐνης σερίνης-θρεονίνης), φωσφορυλίωση ενεργοποιεί κυτταρικούς παράγοντες που ανήκουν στην ΡΙ3Κ μονοπάτι σηματοδότησης / οδός Akt / mTOR εμπλέκονται σε πολλές λειτουργίες του κυττάρου (κυτταρική ανάπτυξη, αγγειογένεση, μιτοχονδριακό μεταβολισμό, λιπογένεση, απόπτωση και αυτοφαγία, την πρωτεϊνική σύνθεση, την μεταγραφή, την κινητικότητα και πολλαπλασιασμό των κυττάρων, μεταφραστική δραστικότητα τελομεράσης και μετα-μεταφραστική). Ενεργεί σε περισσότερα από 100 γονίδια και πρωτεΐνες που εμπλέκονται στην κυτταρική απόκριση.
Σε πολλούς ανθρώπινους όγκους, ανιχνεύθηκε υπερδραστηριότητα του mTOR, αντιπροσωπεύοντας έτσι έναν σημαντικό θεραπευτικό στόχο.
Η mTOR αντιλαμβάνεται κυτταρικών θρεπτικών ουσιών (μέσω ΑΜΡΚ α), τα επίπεδα χημική ενέργεια (ΑΜΡ + ADP / ΑΤΡ) και την κατάσταση της οξείδωσης-αναγωγής (redox) του κυττάρου έτσι είναι μια «γενικό διακόπτη» των αναβολικών και καταβολικών κυτταρικών διεργασιών που συνδέονται σε μεγαλύτερη δραστηριότητα του μεταβολισμού.
Η DOA αναστέλλει την καταλυτική περιοχή της κινάσης πρωτεΐνης mTOR όπου δεσμεύεται το ΑΤΡ που πρέπει να αποφέρουν μόρια φωσφόρου - πλούσια σε χημική ενέργεια - σε μόρια, για την ενεργοποίηση, κατάντη της ΡΙ3Κ / Akt / mTOR. Στην πράξη, η δράση αδρανοποίησης της κινάσης του DOA είναι παρόμοια με αυτή της ραμπαμυκίνης.
Η ραπαμυκίνη [απομονώθηκε στη δεκαετία του '70 σε ένα δείγμα εδάφους για Ράπα Νούι (Νησί του Πάσχα) από το βακτήριο Streptomyces hygroscopicus] έχει αντιμυκητιακή δράση, ανοσοκατασταλτική και αντικαρκινική]? Είναι η πρώτη εκλεκτικός αναστολέας της mTOR, αλλά, με την πάροδο των ετών, έχουν ανακαλυφθεί άλλοι αναστολείς της ΡΙ3Κ σήματος / Akt / mTOR που βελτιώνουν την βιολογική απόκριση μαζί με μια πιο ολοκληρωμένη δραστικότητα κατά του όγκου.
Ο τρόπος της σήματος ΠΙΠ ενεργοποιείται από θρεπτικά συστατικά (γλυκόζη, αμινοξέα, ac. Fat), ινσουλίνη, άλλες ορμόνες, αυξητικούς παράγοντες, κυτοκίνες, τα μιτογόνα, ενώ το αντίθετο είναι iporegolata τη μειωμένη διαθεσιμότητα της ενέργειας (όπως ο περιορισμός θερμίδων) παρέχεται καθορίζει την ενεργοποίηση της AMPK (ενεργοποιημένης πρωτεΐνης κινάσης AMP) και των Sirtuins που μειώνουν την ενεργοποίηση του mTOR. Μεταξύ των παραγόντων που αναστέλλουν την δραστικότητα του mTOR, εκτός από την θερμιδικού περιορισμού και η ραπαμυκίνη επίσης μετφορμίνη (που χρησιμοποιείται στη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2), μερικές φυσικές ενώσεις, συμπεριλαμβανομένων ρεσβερατρόλης (δέρμα σταφυλιού), η κουρκουμίνη (κουρκουμά), epigallo-κατεχίνη (τσάι), γενιστεΐνη (σόγια), ινδόλη-3-καρβινόλη και sulforafani (μπρόκολο, λάχανο, λαχανάκια Βρυξελλών, κουνουπίδι), quercetin (μήλα, σταφύλια, ελιές, εσπεριδοειδή, μούρα) και άλλοι.
α) διατηρεί την λειτουργία των βλαστικών κυττάρων σε πολλούς ιστούς βελτίωση της επανορθωτική ικανότητα και επιβραδύνει την πρόοδο των ασθενειών σχετίζονται με την ηλικία παράταση επιβίωσης
β) παρεμποδίζει τον πολλαπλασιασμό των αποκλινόντων κυττάρων.
Το DNMT είναι το ένζυμο DNA μεθυλο-τρανσφεράση ικανό μεθυλίωση των αζωτούχων βάσεων του DNA με τη μεταφορά των μεθυλ ομάδων από το «μόριο δότη» S-αδενυλ-μεθειονίνη (SAM): DNA μεθυλίωση καθορίζει την αποσιώπηση γονιδίων στην έκφρασή τους χωρίς να αλλάξουν την (επιγενική) ακολουθία.
Η μεθυλίωση γονιδίων καταστολής όγκων προάγει την ογκογένεση και τη μετάσταση.
Στην περίπτωση αυτή, η DOA, που ενώνει την ενζυματική περιοχή που δεσμεύεται με DNA, αναστέλλει τη δράση της μεθυλιώσεως DNMT να ογκοκατασταλτικών γονιδίων μάλλον αυξάνει την έκφραση του καταστολέα όγκων του μεταστατικού φαινοτύπου αδιαφοροποίητο συμπεριλαμβανομένων Spread 1-2 και SMURF2.
Η αγλυκόνη ελευρωπαΐνη (ΟΑ), ένας πρόδρομος της DOA, αναστέλλει μετασχηματισμό του όγκου του CSC με μειωμένη δραστικότητα κατά 50% σε σύγκριση με την DOA για τις οποίες μόνο η τελευταία έχει μελετηθεί. Στην πραγματικότητα, από 609 γονίδια που σχετίζονται με βλαστικού κυττάρου, ο DOA 160 θα αλλάξει στην κατάσταση της έκφρασης (Εχ: Επιγενετική αδρανοποίηση της ALDH1A1, Oct4, TER τελομεράσης? Ενεργοποίηση και διέγερση των γονιδίων καταστολής του μεταστατικού φαινοτύπου ως SPRED1 -2 SMURF2, αυξημένη έκφραση των WRN, FOS, c-ASP3 που προάγουν τη διαφοροποίηση των βλαστικών κυττάρων). Αυτές οι επιδράσεις των DOA συμβαίνουν σε πολύ χαμηλές δόσεις, μικρογραμμομοριακή, επίσης η επίδραση είναι δοσοεξαρτώμενη από 1 έως 20 μικρογραμμομόρια / l.
Επίσης, το ελαϊκό οξύ έχει δράση αντι-CSC, αλλά πειραματικά έχει δείξει μια μισή αποτελεσματικότητα από εκείνη του DOA.
Τέλος σβήσει τις επιγενετικών παραγόντων DOA που καθορίζουν την αρχέγονο κύτταρο του CSC, τονώνοντας παράλληλα τα γονίδια που συμβάλλουν στην κυτταρική διαφοροποίηση, epigenicamente κατασταλεί, παρά πράξη σχετικά προγράμματα προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωση).
Στην πράξη, το DOA διευκολύνει την ωρίμανση των καρκινικών στελεχιαίων κυττάρων, χάνοντας τον ογκολογικό χαρακτήρα παρά τον προσδιορισμό του θανάτου τους.
βιβλιογραφία
Corominas-Faja Β. Et αϊ. Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο περιέχει μεταβολικό επιδερμικό αναστολέα καρκινικών βλαστικών κυττάρων. Καρκινογένεση. 2018? 39 (4): 601 - 13. DOI: 10.1093 / carcin / bgy023.
Dogan F. et αϊ. Συσχέτιση μεταξύ της οδού τελομεράσης και mTOR στα βλαστοκύτταρα του καρκίνου. Gene. 2018? 641: 235-39 DOI: 10.1016 / j.gene.2017.09.072
Schenone S. et. Ανταγωνιστές ανταγωνιστές της ATP του mTOR: μια ενημέρωση. Curr Med Chem. 2011? 18: 2995 με 3014. DOI: 10.2174 / 092986711796391651
από τον Alessandro Vujovic που δημοσιεύθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2018 στο Strettamente Tecnico> L'arca olearia Reblog http://www.teatronaturale.it/
Tags:
Ενημέρωση
