Βιολογική διατροφή σημαίνει υγεία, ευεξία, σωματική δύναμη και ψυχική ισορροπία. Το σώμα μας και ο εγκέφαλός μας αντιδρούν ανάλογα με τις διατροφικές μας συνήθειες. Όταν, λοιπόν, η διατροφή μας είναι φτωχή σε θρεπτικά στοιχεία, φτωχή και μειωμένη θα είναι και η σωματική και εγκεφαλική μας λειτουργία και απόδοση καθώς και η ψυχική μας υγεία.
What Does "Organic" Mean, and Should You Buy Organic Foods?
Καλλιέργεια και περιβάλλον
Τα φυτά ζουν σε δύο κόσμους, σε δύο περιβάλλοντα, με τις ρίζες τους κάτω από το έδαφος και τον βλαστό τους στον αέρα. Λαμβάνοντας ανόργανα στοιχεία, έχουν σαν βασική τους λειτουργία τη μετατροπή αυτών σε οργανικά, δημιουργώντας έτσι τροφή. Οι διάφορες καλλιεργητικές μέθοδοι, βασιζόμενες στην αρχή αυτή, προσπαθούν να αποκομίσουν τη μέγιστη παραγωγή από το φυτό.
Σε μια επιτυχημένη βιολογική καλλιέργεια, το φυτό πρέπει να λαμβάνει την καλύτερη δυνατή τροφή για να στηρίξει το ριζικό του σύστημα, να βρίσκεται σε υγειές και θρεπτικό υπόστρωμα και να καταπολεμά τους εχθρούς του (επικίνδυνα ζιζάνια και έντομα) έγκαιρα και μόνο με φυσικές μεθόδους. Τότε, ανάλογα τις καιρικές συνθήκες, το αποτέλεσμα αναμένεται εντυπωσιακό.
Οι σημαντικότεροι παράγοντες για τη σωστή ανάπτυξη του φυτού σε βιολογική καλλιέργεια είναι οι παρακάτω:
- Το κατάλληλο υπόστρωμα (χώμα ή άλλου είδους υπόστρωμα)
- Η σωστή λίπανση
- Το κατάλληλο πότισμα
- Η βιολογική καταπολέμηση βλαβερών εντόμων και ζιζανίων
- Η σωστή τοποθέτηση και προσανατολισμός της καλλιεργήσιμης έκτασης
- Η κατάλληλη συντήρηση του υποστρώματος, ανάλογα με το είδος της καλλιέργειας
Είναι εξαιρετικά σημαντικό μια καλλιέργεια να είναι τόσο βιολογική όσο και οικολογική. Πρέπει δηλαδή ο καλλιεργητής να σέβεται το περιβάλλον, να μη σπαταλάει νερό, να ανακυκλώνει οργανική ύλη και να εξοικονομεί ενέργεια για την καλλιέργειά του.
Βιολογικά λαχανικά
Αποτελούν (ή πρέπει να αποτελούν) το σημαντικότερο μέρος της διατροφής μας και σχετίζονται άμεσα με την καλή υγεία της καρδιάς, του αίματος, των ματιών, του δέρματος και γενικότερα όλου του σώματος. Θεωρούνται σημαντικότατος παράγοντας ρύθμισης του μεταβολισμού και της καλής ψυχικής υγείας.
Απ' όλα τα βιολογικά προϊόντα, τα λαχανικά είναι εκείνα με τη μεγαλύτερη ζήτηση και εμπορική κίνηση. Σημαντική είναι η γρήγορη μεταφορά τους και η άμεση κατανάλωσή τους.
Τα βιολογικά λαχανικά στη διατροφή μας
Τα διασημότερα λαχανικά είναι η ντομάτα, η πατάτα, η πιπεριά, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το μαρούλι και το αγγούρι. Αποτελούν μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα και αγαπημένη του τροφή. Είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες και πρέπει να αποτελούν τουλάχιστον το 30% της διατροφής μας.
Τα βιολογικά λαχανικά δίνουν μακροβιότητα, ενισχύουν τον οργανισμό με τις πλέον απαραίτητες βιταμίνες όπως A και C που βοηθούν στην ανάπτυξη των κυττάρων, παρέχουν τις πολύτιμες φυτικές ίνες απαραίτητες για την καλή πέψη και τη σωστή απορρόφηση των βιταμινών, καταπολεμούν πολλές ασθένειες και για πολλούς αποτελούν το σημαντικότερο είδος διατροφής.
Τα λαχανικά θα πρέπει να καταναλώνονται ωμά στο μεγαλύτερο ποσοστό τους. Αν πρέπει να τα βράσουμε ή να τα ψήσουμε, τότε καλό θα ήταν να παραμένουν τραγανά και να αποφύγουμε το πολύωρο ψήσιμο. Επίσης, όσο πιο φρέσκα καταναλώνονται τόσο περισσότερα θα προσφέρουν στην υγεία μας.
Έχουμε συνηθίσει πολλά από τα λαχανικά να τα τρώμε μόνο βραστά (ή ψητά). Παρ' όλα αυτά, διάφορα λαχανικά όπως το κολοκύθι, τα παντζάρια, η αγκινάρα, το μπρόκολο, το κουνουπίδι και άλλα τρώγονται και ωμά.
Βιολογικά αγγούρια
Μετά από τις ντομάτες, το λάχανο και τα κρεμμύδια, τα αγγούρια είναι το τέταρτο πιο ευρέως καλλιεργούμενο φυτό στον κόσμο. Το βρίσκουμε σε όλες τις ηπείρους και χρησιμοποιείται σε όλα τα είδη της κουζίνας.
Λίγη ιστορία για το βιολογικό αγγούρι
Τα αγγούρια είναι γνωστά επιστημονικά ως «Cucumis sativus» και ανήκουν στην ίδια βοτανική οικογένεια με τα πεπόνια. τα καρπούζια και τις κολοκύθες.
Έχουν ευχάριστο άρωμα, τονώνουν την όρεξη αλλά και τη δραστηριότητα των πεπτικών αδένων. Δεν έχουν μεγάλη διατροφική αξία ωστόσο έχουν πολλές θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες.
Τα αγγούρια ευδοκιμούν τόσο εύκρατο όσο και τροπικό περιβάλλον και απαιτούν γενικά θερμοκρασίες μεταξύ 60-90 ° F/15-33 ° C. Τα πρώτα αγγούρια είναι πιθανό να καλλιεργήθηκαν στην Δυτική Ασία (και ίσως πιο συγκεκριμένα στην Ινδία) ή σε μέρη της Μέσης Ανατολής.
Τα αγγούρια αναφέρονται σε υπόμνημα του Γκιλγκαμές — ενός βασιλιά της Ουρούκ που έζησε περίπου το 2500 π.χ. εκεί που είναι σήμερα το Ιράκ και το Κουβέιτ. Ήταν περίπου 3.300 χρόνια αργότερα όταν το Αγγούρι καλλιεργήθηκε και εξαπλώθηκε στην Ευρώπη. Και δεν ήταν μέχρι την εποχή των Ευρωπαϊκών εποίκων που τα αγγούρια τελικά εμφανίστηκαν στη Βόρειο Αμερική μετά το 1500.
Έχουμε δύο κατηγορίες αγγουριών. Αυτά που παράγονται για να καταναλωθούν νωπά (είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος και έχουν χοντρότερη φλούδα), και αυτά που προορίζονται για τουρσί (είναι συνήθως μικρότερα και έχουν λεπτότερη φλούδα).
Τα αντιοξειδωτικά και οι βιταμίνες του αγγουριού
Τα αγγούρια είναι μια πολύτιμη πηγή συμβατικών αντιοξειδωτικών θρεπτικών ουσιών, όπως βιταμίνη C, β-καροτένιο και μαγγάνιο, επίσης περιέχουν κάλιο, μαγνήσιο και βιταμίνη Β5.
Τα αγγούρια περιέχουν πολυάριθμα φλαβονοειδή αντιοξειδωτικά (apigenin, luteolin, quercetin και kaempferol), τις λιγνίνες (pinoresinol, lariciresinol και secoisolariciresinol) και triterpenes (cucurbitacins A, B, C και D). Οι λιγνίνες (πολυφαινόλες) που περιέχουν τα αγγούρια έχουν μελετηθεί εκτενώς σε σταυρανθή λαχανικά (όπως το Μπρόκολο και το λάχανο) και allium λαχανικά (όπως το κρεμμύδι και το σκόρδο), και έχει αποδειχτεί ότι μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νόσων καθώς και τον κίνδυνο εμφάνισης αρκετών τύπων καρκίνου (στήθους, μήτρας, ωοθηκών και προστάτη). Επιπλέον τα αγγούρια είναι μια εξαιρετική πηγή της αντιφλεγμονώδους βιταμίνη K.
Βιολογικά Καρότα
Το καρότο είναι φυτό μονοετές με λεπτά, εύκαμπτα και οδοντωτά φύλλα που μπορούν να φτάσουν και τα 40 εκατοστά σε ύψος. Είναι αγγειόσπερμο δικοτυλήδονο και ανήκει στην οικογένεια των σελινοειδών. Κατάγεται από την Ευρώπη και τη νοτιοδυτική Ασία. Θα το βρούμε σε διάφορες ποικιλίες. Η γνωστότερη ποικιλία είναι εκείνη με την πορτοκαλί γογγυλόριζα. Υπάρχει όμως και σε χρώμα κόκκινο, λευκό, κίτρινο ή βιολετί.
Το φαγώσιμο τμήμα του φυτού είναι η γογγυλόριζά του. Η περιεκτικότητά του σε σάκχαρα (περίπου 7%) του δίνει αυτή τη χαρακτηριστική γλυκιά γεύση. Έτσι, ναι μεν τα καρότα καταναλώνονται κυρίως σαν λαχανικά, ωμά σκέτα, σε ανάμεικτες σαλάτες και σε χυμό (σκέτο ή ανάμεικτο με άλλα λαχανικά ή φρούτα) αλλά χρησιμοποιούνται και στη ζαχαροπλαστική.
Καλλιέργεια καρότου
Η καλλιέργειά του είναι σχετικά απαιτητική. Ιδανικά, ζητάει ελαφρύ, αμμώδες ή αργιλώδες έδαφος με καλή αποστράγγιση, καλά σκαμμένο σε τουλάχιστον 25 εκατοστά βάθος, χωρίς πέτρες και χαλίκια και με καλή λίπανση. Θα χρειαστεί έδαφος πλούσιο σε ασβέστιο και κάλιο.
Η σπορά γίνεται σε 2 εποχές, από Γενάρη μέχρι και Απρίλη για το θερινό καρότο και από Αύγουστο μέχρι και Σεπτέμβρη για το χειμερινό. Ανάλογα με το είδος του εδάφους, τη λίπανση και το κλίμα, η συγκομιδή των καρότων μπορεί να ξεκινήσει σε 8 έως και 16 εβδομάδες. Ακόμα και το σχήμα του εξαρτάται από την ποικιλία του φυτού, την ποιότητα και τη σκληρότητα του εδάφους.
Χρειάζεται ήλιο, μπορεί όμως να αναπτυχθεί και σε μερική σκιά. Οι σπόροι είναι μακρόστενοι, χρώματος γκρι-μπεζ με αυλακώσεις κατά μήκος.
Θρεπτική αξία
Ενώ περιέχει περίπου 88% νερό, είναι πολύ πλούσιο σε α και γ-καροτίνη που μεταβολίζεται σε βιταμίνη Α. Η β-καροτίνη δίνει στο καρότο το έντονο πορτοκαλί χρώμα και έτσι παίρνει και το όνομά της.
Περιέχει επίσης βιταμίνες Κ, Β1, Β2, Β6 και C. Όταν είναι βιολογικά και καταναλώνονται ωμά, τα καρότα ενισχύουν την όραση (ημερήσια αλλά και νυκτερινή), δυναμώνουν μαλλιά και νύχια, βελτιώνουν την όψη του δέρματος και καθαρίζουν το αίμα βελτιώνοντας την κυκλοφορία του. Αναλυτικότερα:
| Διατροφική αξία Βιολογικού Καρότου (*) | ||||
|---|---|---|---|---|
| βιταμίνη Α | 500 % | βιταμίνη E (τοκοφερόλη) | 4 % | |
| βιταμίνη B1 (θειαμίνη) | 6 % | βιταμίνη K (φυλλοκινόνη) | 18 % | |
| βιταμίνη B2 (ριβοφλαβίνη) | 5 % | κάλιο | 11 % | |
| βιταμίνη B3 (νιασίνη) | 7 % | μολυβδένιο | 13 % | |
| βιταμίνη B5 (παντοθενικό οξύ) | 6 % | μαγνήσιο | 3 % | |
| βιταμίνη B6 (πυριδοξίνη) | 9 % | χαλκός | 5,5 % | |
| βιταμίνη Β7 (βιοτίνη) | 20 % | φώσφορος | 6 % | |
| βιταμίνη Β9 (φολικό οξύ) | 5,5 % | μαγγάνιο | 8,5 % | |
| βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) | 9,5 % | φυτικές ίνες | 13 % | |
| (*) Τα ποσοστά δίδονται για 130 γραμμάρια (1 φλυτζάνι) ωμού βιολογικού προϊόντος και σε σχέση με την ενδεδειγμένη ημερήσια κατανάλωση. | ||||
Τα καρότα είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και μέταλλα. Χρησιμοποιούνται συχνά στην ιατρική. Διευκολύνουν την πέψη, καταπολεμούν τα εντερικά παράσιτα και βοηθούν σημαντικά στη μείωση της δυσκοιλιότητας.
Βιολογικά κολοκύθια
Ανεξάρτητα από την ποικιλία, όλα τα μέρη του κολοκυθιού είναι βρώσιμα, συμπεριλαμβανομένης της σάρκας, των σπόρων και της φλούδας. Ορισμένες ποικιλίες κολοκυθιάς παράγουν επίσης εδώδιμα άνθη. Η λεπτή γεύση, η μαλακή φλούδα και η κρεμώδης λευκή σάρκα του κολοκυθιού το κάνουν ένα τέλειο συμπλήρωμα κάθε φαγητoύ.
Η ιστορία της κολοκυθιάς εν συντομία
Πριν πολλές χιλιάδες χρόνια το κολοκύθι άρχισε να καλλιεργείται από τους ιθαγενείς του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής. Έκπληκτοι οι επιστήμονες βρήκαν σπόρους (από το γένος-είδος Cucurbita pepo) να διατηρούνται σε μεξικάνικες σπηλιές εδώ και 10.000 χρόνια!
Οι αυτόχθονες της Αμερικής αναφέρονταν στο κολοκύθι ως μία από τις «τρεις αδελφές» παράλληλα με το καλαμπόκι και τα φασόλια καθ' ότι αυτά ήταν τα τρία βασικά είδη διατροφής τους. Τα κολοκύθια τα έφερε γυρνώντας πίσω στην Ισπανία ο Χριστόφορος Κολόμβος. Κατόπιν Ισπανοί και Πορτογάλοι εξερευνητές τα εισήγαγαν σε πολλά μέρη του κόσμου.
Η εμπορική παραγωγή του κολοκυθιού πλέον πραγματοποιείται σε παγκόσμια βάση και οι χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή κολοκυθιών είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία.
Βιολογικά κρεμμύδια
Η επιστημονική του ονομασία είναι Allium cepa. Αντέχει σε ζεστά αλλά και κρύα κλίματα. Ευδοκιμεί όμως σε ζεστά κλίματα, όπου δίνει μεγαλύτερο προϊόν σε συντομότερο χρόνο. Καλλιεργείται με σπόρο ή με κοκκάρι (βολβός κρεμμυδιού).
Το κρεμμύδι ήταν γνωστό από την αρχαιότητα. Από ευρήματα μάθαμε ότι ήταν γνωστό από το 5000 π.Χ. τουλάχιστον. Ήταν αγαπημένο τόσο στην Αρχαία Αίγυπτο, στην Αρχαία Ελλάδα και στην Αρχαία Ρώμη.
Βιολογικά κρεμμύδια - Βιολογική καλλιέργεια κρεμμυδιού
Για την βιολογική καλλιέργεια του κρεμμυδιού απαιτείται ελαφρύ έδαφος για καλή αποστράγγιση, καλά σκαμμένο και με άφθονη κοπριά. Η πολύ υγρασία μπορεί να σαπίσει το κρεμμύδι ή να αλλοιώσει σημαντικά τη γεύση του.
Η σπορά γίνεται κατά τον Ιανουάριο σε σπορείο. Η μεταφύτευση γίνεται στα μέσα της Άνοιξης (Απρίλη – Μάη), ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες και το έδαφος της κάθε περιοχής. Η σπορά μπορεί να γίνει και περί τα τέλη του καλοκαιριού (τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη) σε ανοιχτό σπορείο.
Τα κρεμμύδια περιέχουν ελάχιστες θερμίδες και λίπη, είναι όμως πλούσια σε φυτικές ίνες. Είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά με αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιδιαβητικές ιδιότητες. Περιέχουν αρκετή βιταμίνη C και μαγγάνιο, βασικό στοιχείο για τη διαδικασία του μεταβολισμού.
Βιολογικό Λάχανο Μιλάνου (Kale)
Άγνωστο ακόμα στους περισσότερους Έλληνες, το Λάχανο Μιλάνου έχει ήδη δικαίως κερδίσει την Ευρωπαϊκή και Αμερικάνικη αγορά. Το κορυφαίο αυτό λαχανικό είναι εξαιρετικά πλούσιο σε βιταμίνες έχει υπέροχη γεύση και αναγνωρίζεται πλέον σαν υπερτροφή.
Έχουμε αποδείξει και πλέον κατανοήσει ότι η κατανάλωση λαχανικών (ωμών) χαρίζει καλή υγεία και μακροζωία. Σπάνια όμως συναντάμε λαχανικό τόσο πλούσιο σε βιταμίνες και με την ικανότητα να χαμηλώνει τη χοληστερίνη, να βοηθάει στην αναδόμηση των οστών και να προστατεύει τον οργανισμό από τον καρκίνο. Το Λάχανο Μιλάνου ήταν γνωστό στην λεκάνη της Μεσογείου από την αρχαιότητα.
Θρεπτική αξία
Πολύ δύσκολα κάποια τροφή μπορεί να συγκριθεί σε θρεπτική αξία με το Λάχανο Μιλάνου. Ακόμα και το γνωστό ανά τον πλανήτη σπανάκι, παρ’ ότι εξαιρετικά ωφέλιμο, παραμένει σε κατώτερη θέση στον κατάλογο των «υπερτροφών». Με λίγα λόγια, το θαυματουργό αυτό λαχανικό έχει τα παρακάτω θαυμάσια θρεπτικά στοιχεία:
| Διατροφική αξία Λάχανου Μιλάνου (*) | ||||
|---|---|---|---|---|
| βιταμίνη Κ | 1150 % | ασβέστιο | 10 % | |
| βιταμίνη Α | 570 % | κάλιο | 8,5 % | |
| βιταμίνη C | 70 % | βιταμίνη Ε | 7,5 % | |
| μαγγάνιο | 25 % | βιταμίνη Β2 | 7 % | |
| χαλκός | 22 % | σίδηρο | 6,5 % | |
| τρυπτοφάνη | 11 % | μαγνήσιο | 6 % | |
| βιταμίνη Β6 | 10 % | βιταμίνη Β1 | 5,5 % | |
| φυτικές ίνες | 10 % | ω3 λιπαρά | 5,5 % | |
| (*) Τα ποσοστά δίδονται για 130 γραμμάρια (1 φλυτζάνι) ελαφρώς βρασμένου προϊόντος και σε σχέση με την ενδεδειγμένη ημερήσια κατανάλωση. | ||||
Τί μας λέει ο παραπάνω πίνακας εν συντομία; Ότι 1 φλιτζάνι βρασμένου προϊόντος θα γεμίσει τον οργανισμό μας με τις Βιταμίνες Κ και Α, θα μας δώσει αρκετή Βιταμίνη C, μαγγάνιο, χαλκό, τρυπτοφάνη, Βιταμίνη Β6, ασβέστιο, κάλιο και πολλά άλλα μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Πιο απλά, θα ενισχύσει το ανοσοποιητικό μας με αντιοξειδωτικά και αντιφλεγμονώδη στοιχεία και θα βοηθήσει στην μη-εμφάνιση ή την καταπολέμηση του καρκίνου. Θα βοηθήσει στη μείωση της χοληστερίνης αποβάλλοντας λιπαρά μέσω των ινών. Θα βοηθήσει επίσης και στην πέψη.
Επιπλέον, η προσθήκη του στη διατροφή μας θα αποτρέψει την ασβεστοποίηση των αρτηριών και θα βοηθήσει την ορθή λειτουργία των οστεοκλαστών, αποτρέποντας το πρόβλημα της οστεοπόρωσης ιδιαίτερα σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.
Με τα θρεπτικά του συστατικά γνωστά στο ευρύ κοινό, το Λάχανο Μιλάνου αποκτά οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Για την ώρα, αποτελεί μέρος του διαιτολογίου κυρίως στην Ιαπωνία, τη Νότια Αμερική και την Αγγλία.
Καλλιέργεια
Το Λάχανο Μιλάνου ανήκει στο γένος Brassica της οικογένειας Brassicaceae μαζί μα κάποια από τα γνωστότερα βρώσιμα λαχανικά, το λάχανο, το κουνουπίδι, το μπρόκολο και τα λαχανάκια Βρυξελών. Τα λαχανικά του γένους Brassica ευδοκιμούν και στο εύκρατο κλίμα της Μεσογείου και γενικότερα της νότιας Ευρώπης. Μπορεί να καλλιεργηθεί ως και 2 φορές τον χρόνο, ανάλογα με την ποικιλία. Είναι ευάλωτο σε κάμπιες, όπως άλλωστε και τα άλλα λαχανικά του γένους Brassica.
Κατανάλωση και άλλες χρήσεις
Όπως και όλα τα λαχανικά, καλύτερα να καταναλώνεται ωμό. Αν αυτό είναι δύσκολο, τότε το ελάχιστο μαγείρεμα στον ατμό είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση. Θα υπάρξει μερική αλλά όχι σημαντική απώλεια θρεπτικών στοιχείων. Προφανώς λοιπόν, συνταγές που κυκλοφορούν με το λαχανικό να βράζει μαζί με κρέας ή με άλλα λαχανικά για πολύ ώρα δε θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες για την υγεία.
Το Λάχανο Μιλάνου μπορεί να προστεθεί ωμό σε χυμούς λαχανικών και φρούτων. Όμως προσοχή, ο χυμός πρέπει να καταναλωθεί άμεσα αλλιώς η απώλεια των θρεπτικών στοιχείων θα είναι τεράστια.
Περιττό να τονίσουμε ότι το Λάχανο Μιλάνου (όπως και όλα τα τρόφιμα) είναι καλύτερα να καταναλώνεται όταν είναι βιολογικό, ελεύθερο δηλαδή από χημικά λιπάσματα και εντομοκτόνα. Μόνο τότε είμαστε σίγουροι ότι πραγματικά έχει θρεπτική αξία.
Εκτός από τις βρώσιμες, υπάρχουν και διακοσμητικές ποικιλίες με πλούσιο υπέροχο χρώμα
Βιολογικά Μανιτάρια
Πρόκειται για πολυκύτταρους μύκητες με παχύ «μίσχο» που ονομάζεται στύπος, έναν δακτύλιο και το ιδιαίτερο σε σχήμα ομπρέλας πάνω μέρος που ονομάζεται πίλος. Αποτελούν έδεσμα γνωστό από την αρχαιότητα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Παράλληλα αναπτύχθηκε η χρήση τους στη φαρμακολογία, στην
Ασία και την Κίνα εδώ και τουλάχιστον 2000 χρόνια. Το μανιτάρι έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σαν χρωστική αλλά και στην παραγωγή ροφήματος που αντικαθιστά τον καφέ (Ganoderma Lucidum).
Ασία και την Κίνα εδώ και τουλάχιστον 2000 χρόνια. Το μανιτάρι έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σαν χρωστική αλλά και στην παραγωγή ροφήματος που αντικαθιστά τον καφέ (Ganoderma Lucidum).
Το όνομά του προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη αμανίτης. Η Ελλάδα παράγει ελάχιστα μανιτάρια που δεν ξεπερνούν τους 3500 τόνους ετησίως. Πρώτη σε παγκόσμια παραγωγή έρχεται η Κίνα που καλύπτει τα 2/3 (περίπου 65%) της παγκόσμιας παραγωγής. Ακολουθεί η Ιταλία (10%) και οι ΗΠΑ (με 5%). Εκτός της Ιταλίας, μεγάλες ποσότητες μανιταριών στην Ευρώπη παράγουν η Ολλανδία, η Πολωνία, η Ισπανία και η Γαλλία.
Μπορούμε πλέον να καλλιεργήσουμε εύκολα τα δικά μας μανιτάρια. Σπόροι μανιταριού τοποθετούνται σε ειδικές πλαστικές τσάντες (σε διάφορα μεγέθη), διάσπαρτοι, σε υπόστρωμα που μπορεί να περιέχει ένα ή περισσότερα στοιχεία όπως άχυρο, τρίμμα καρύδας και χούμο. Τα μανιτάρια θα εμφανιστούν από τις τρύπες που υπάρχουν σε διάφορα σημεία της σακούλας. Μεγαλώνουν εξαιρετικά γρήγορα.
Θρεπτική αξία
Το μανιτάρι αποτελείται από περίπου 90% νερό. Τα υπόλοιπα συστατικά του καθώς και η περιεκτικότητά του σε βιταμίνες και άλλα πολύτιμα στοιχεία διαφέρει σημαντικά για την κάθε ποικιλία. Από τις πιο ωφέλιμες και συχνότερα χρησιμοποιούμενες ποικιλίες μανιταριού είναι τα Portobello, γνωστά και ως crimini (ή cremini). Ο παρακάτω πίνακας αποκαλύπτει πόσο πλούσια είναι σε θρεπτικά στοιχεία, γεγονός που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν και τα τρώνε αποκλειστικά για τη γεύση τους:
Περιέχει επίσης βιταμίνες Κ, Β1, Β2, Β6 και C. Όταν είναι βιολογικά και καταναλώνονται ωμά, τα καρότα ενισχύουν την όραση (ημερίσια αλλά και νυκτερινή), δυναμώνουν μαλλιά και νύχια, βελτιώνουν την όψη του δέρματος και καθαρίζουν το αίμα βελτιώνοντας την κυκλοφορία του. Αναλυτικότερα:
| Διατροφική αξία Βιολογικού Μανιταριού Portobello (*) | ||||
|---|---|---|---|---|
| βιταμίνη B1 (θειαμίνη) | 6 % | κάλιο | 9,5 % | |
| βιταμίνη B2 (ριβοφλαβίνη) | 28 % | σελήνιο | 34 % | |
| βιταμίνη B3 (νιασίνη) | 17,5 % | χαλκός | 43 % | |
| βιταμίνη B5 (παντοθενικό οξύ) | 22 % | φώσφορος | 13 % | |
| βιταμίνη B6 (πυριδοξίνη) | 5 % | μαγγάνιο | 5,5 % | |
| βιταμίνη Β9 (φολικό οξύ) | 5 % | ψευδάργυρος | 7,5 % | |
| (*) Τα ποσοστά δίδονται για 75 γραμμάρια (1 φλυτζάνι) ωμού βιολογικού προϊόντος και σε σχέση με την ενδεδειγμένη ημερήσια κατανάλωση. | ||||
Στην μαγειρική
Προτιμήστε να τα καταναλώσετε ωμά. Έτσι θα λάβετε όλα τα θρεπτικά τους συστατικά αναλλοίωτα. Μία κούπα ωμά μανιτάρια (περίπου 75 γραμμάρια) περιέχει περίπου 17 θερμίδες! Μπορούμε, λοιπόν, να προσθέσουμε ωμά μανιτάρια σε πολλά από τα πιάτα μας και να επωφεληθούμε από τα θρεπτικά τους στοιχεία.
Συντήρηση
Τα μανιτάρια πρέπει να αποθηκεύονται στο ψυγείο, σε θερμοκρασία 3 με 4 βαθμούς Κελσίου. Βάλτε τα στην ψύξη αμέσως μόλις τα αγοράσετε. Έτσι θα διατηρηθούν τρυφερά και θα κρατήσουν το αρχικό τους χρώμα για περισσότερες μέρες. Αν μείνουν εκτός ψυγείου για πολλές ώρες, τότε σκληραίνουν και χάνουν την αρχική όψη και υφή τους. Ακόμα και στο ψυγείο, μην τα αφήσετε πολλές μέρες, καταναλώστε τα σχετικά γρήγορα.
Βιολογικά Μαρούλια
Το μαρούλι είναι ίσως το πιο δημοφιλές λαχανικό, διαθέσιμο όλο τον χρόνο. Καλλιεργείται εύκολα, έχει πολλές ποικιλίες, χρειάζεται ελάχιστο χώρο και δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Πρόκειται για αγγειόσπερμο μονοετές φυτό που ανήκει στο γένος Lactuca και είδος L. Sativa. Ήταν γνωστό από την αρχαιότητα σε Αίγυπτο, Ελλάδα και Ρώμη.
Είναι φυλλώδες λαχανικό που ευδοκιμεί σε δροσερά κλίματα και μπορεί να καλλιεργηθεί ακόμα και σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες. Σε εύφορο χώμα μπορεί να αναπτυχθεί σχετικά γρήγορα, φτάνοντας σε καλό μέγεθος σε 4 με 6 εβδομάδες, ανάλογα με την ποικιλία και το κλίμα της περιοχής. Το γνωστότερο στην Ελλάδα από όλες από τις ποικιλίες είναι το Ρωμάνα (Lactuca Romana) που είναι και το θρεπτικότερο του γένους Lactuca. Με ελάχιστες θερμίδες (περίπου 20 στα 100 γραμμάρια) περιέχει πολύ μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Α και Κ, ενώ περιέχει σημαντικότατη ποσότητα βιταμίνης C.
Τα βιολογικά μαρούλια φυτεύονται σε καλά σκαμμένο και αφράτο χώμα στο οποίο έχει από πριν προστεθεί άφθονη χωνεμένη κοπριά ή χούμος (κομπόστ). Το χώμα θέλει συχνό σκάλισμα, ακόμα και μετά το φύτεμα. Καλλιεργείται σχεδόν σε όλα τα κλίματα, δεν ανέχεται όμως την υπερβολική ηλιοφάνεια σε συνδυασμό με μεγάλη ζέστη και χρειάζεται αρκετό νερό. Μπορεί ακόμα να φυτευτεί ανάμεσα στις ντοματιές, στα αγγούρια και σε άλλα φυτά.
Μπορούμε να σπείρουμε μαρούλια, σε διάφορες ποικιλίες, σε σπορείο. Αν θέλουμε να έχουμε πάντα βιολογικά μαρούλια στην καλλιέργειά μας, συλλέγουμε τον σπόρο από την καλλιέργεια της προηγούμενης χρονιάς. Στο σπορείο βρέχουμε διαρκώς το χώμα για να έχει υγρασία, μέχρι να φυτρώσουν τα πρώτα μαρουλάκια. Τα μεταφυτεύουμε όταν έχουν βγάλει περίπου 5 φύλλα και έχουν φτάσει σε ύψος τα 8 – 10 εκατοστά.
Μεγάλος εχθρός του είναι τα σαλιγκάρια που καταβροχθίζουν τα φύλλα του. Επίσης, προσβάλλεται εύκολα από περονόσπορο και γι’ αυτό δεν καλλιεργούμε το μαρούλι κοντά σε πατάτα που είναι εξ’ ίσου ευαίσθητη. Άλλοι εχθροί του είναι οι αφίδες, οι θρίπες, οι κάμπιες και διάφοροι μύκητες που προκαλούν σάπισμα στα φύλλα και στον βλαστό του μαρουλιού
Βιολογικές ντομάτες
Η αγαπημένη μας ντομάτα, που βρίσκεται σχεδόν καθημερινά στο πιάτο κάθε Έλληνα όλες τις εποχές του έτους και σε διάφορες μορφές, έκανε μια μεγάλη διαδρομή μέχρι να φτάσει στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Χρειάζεται πλούσιο σε συστατικά έδαφος και η σπορά του γίνεται στις αρχές της άνοιξης.
Καταγωγή βιολογικής ντομάτας
Προέρχεται, μάλλον, από την Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα από περιοχές μεγάλου υψομέτρου των Άνδεων. Δεν γνωρίζουμε ποιοι και πότε την καλλιέργησαν για πρώτη φορά, αρχικά όμως εντοπίστηκε στο Περού. Της έδωσαν την ονομασία «tomati», δηλαδή σαρκώδες φρούτο. Στην Ευρώπη έφτασε όταν οι Ισπανοί κατέκτησαν την Λατινική Αμερική και μετέφεραν στην πατρίδα τους (μεταξύ άλλων) καρπούς και λαχανικά, στα τέλη του 15ου αιώνα.
Πέρασαν σχεδόν 2 αιώνες από την άφιξη της πρώτης κίτρινης σε χρώμα ντομάτας μέχρι την αρχική εμφάνισή της στην Ευρωπαϊκή κουζίνα και την πλήρη ενσωμάτωσή της στις διατροφικές μας συνήθειες.
Στην Ελλάδα η ντομάτα έφτασε μόλις στις αρχές του 19ου αιώνα και εξαπλώθηκε γρήγορα και ολοκληρωτικά! Χρησιμοποιείται δε, όπως και σε όλο τον κόσμο, σαν λαχανικό και όχι σαν φρούτο. Έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση απ' όλα τα κηπευτικά και αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό συστατικό της παραδοσιακής μας διατροφής. Στις μέρες μας, τη βρίσκουμε στην Ελληνική αγορά σε διάφορες ποικιλίες.
Η καλλιέργεια ντομάτας γίνεται εντατικά σε όλη την Ελλάδα. Ο κύριος όγκος της εγχώριας παραγωγής προέρχεται από τον Μαραθώνα Αττικής και από την Κρήτη. Καλλιεργείται πλέον σε μεγάλο βαθμό με την υδροπονική μέθοδο, η οποία όμως δεν θεωρείται βιολογική μέθοδος καλλιέργειας. Δυστυχώς, βιολογικές ντομάτεςκαλλιεργούνται ελάχιστα στη χώρα μας.
Ταξινόμηση ντομάτας
Παρ' ότι η ντομάτα ανήκει στην κατηγορία των φρούτων, χρησιμοποιείται κυρίως σαν λαχανικό. Την τρώμε σε σαλάτες ανάμεικτη με άλλα λαχανικά, σκέτη, σε σάλτσες, ψητή, λιαστή και ενίοτε χρησιμοποιείται από μεγάλες ομάδες σε ντοματοπόλεμο (Ισπανία).
Γιατί οι ντομάτες της αγοράς δεν έχουν γεύση και άρωμα;
Στην αγορά κυκλοφορούν διάφορες ποικιλίες ντομάτας. Οι περισσότερες από αυτές προέρχονται από σχετικά νέες και μεταλλαγμένες ποικιλίες. Σκοπός της κάθε μετάλλαξης είναι η δημιουργία ποικιλιών με μεγάλο και καλοσχηματισμένο καρπό και ομοιόμορφο χρώμα, χωρίς στίγματα και με μεγάλη αντοχή στο χρόνο και στη μεταφορά προς τα καταστήματα και τα ράφια των σούπερ μάρκετ... διαβάστε περισσότερα για τη γεύση της ντομάτας
Βιολογικό Παντζάρι
Το παντζάρι (Βέτα η κοινή ή Beta vulgaris) είναι αγγειόσπερμο μονοετές ή διετές φυτό της οικογένειας των Χηνοποδιοειδών (όπως το σπανάκι και το σέσκουλο). Είναι γνωστό και με την ονομασία κοκκινογούλι (λόγω του χρώματος της ρίζας του).
Στη πιο γνώριμη σε μας ποικιλία, τα φύλλα του είναι σε σκούρο πράσινο χρώμα με παχύ μίσχο έντονου κόκκινου/μωβ χρώματος. Η ρίζα του είναι στρογγυλή, σκληρή σε σκούρο μωβ χρώμα, διαμέτρου μεταξύ 5 και 12 εκατοστών (στην ωρίμανση). Άλλες ποικιλίες φέρουν διαφοροποιήσεις τόσο ως προς το χρώμα όσο και ως προς το σχήμα της ρίζας. Σε κάποιες ποικιλίες η ρίζα έχει έντονο κίτρινο/πορτοκαλί χρώμα, μπεζ ή σκούρο μωβ, με κιτρινοπράσινο, ανοιχτό πράσινο ή μωβ μίσχο αντίστοιχα. Σε κάποιες ποικιλίες η ρίζα (γογγύλι) είναι ωοειδούς σχήματος και αρκετά μεγαλύτερη και σε κάποιες άλλες έχει το σχήμα του καρότου.
Βιολογικό παντζάρι, σπορά και καλλιέργεια
Παρά το γεγονός ότι ευδοκιμεί σε εύκρατα κλίματα μπορεί να καλλιεργηθεί σχεδόν σε όλες τις ζώνες και είναι ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες. Απαιτεί όμως καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη.
Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Όπως όλα τα φυτά, έτσι και το παντζάρι χρειάζεται χώμα με καλή λίπανση με χωνεμένη κοπριά ή χούμο (κομπόστ) το οποίο έχει πρώτα σκαφτεί καλά και σε βάθος. Ιδανικά, χρειάζεται έδαφος ουδέτερης οξύτητας (PH μεταξύ 6 και 7), πλούσιο σε άζωτο, κάλιο και ασβέστιο. Όταν η λίπανση είναι ελλιπής και το χώμα φτωχό, το γογγύλι δε θα αναπτυχθεί πλήρως και θα παραμείνει μικρό.
Η σπορά του παντζαριού μπορεί να γίνει οποτεδήποτε από τα τέλη του Φλεβάρη μέχρι και τα τέλη του Ιουλίου. Συνήθως, όμως, γίνεται 2 φορές το χρόνο, μετά τα μέσα του καλοκαιριού (Μάιο Ιούλιο) και στα τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης (μέσα Φλεβάρη με αρχές Απρίλη).
Φυτεύουμε το παντζάρι με σπόρο είτε απ’ ευθείας στο χώμα είτε σε φυτώριο (για καλύτερη προστασία και έλεγχο του φυτού στα πρώτα στάδια ανάπτυξης). Σε φυτώριο, τοποθετούμε τους σπόρους σε μεταξύ τους απόσταση περίπου 3 εκατοστών και σε βάθος 1 εκατοστού. Τοποθετούμε το φυτώριο σε εσωτερικό χώρο με μερική ηλιοφάνεια και σε μία εβδομάδα περίπου θα βλαστήσουν οι σπόροι (κάποιοι μπορεί να χρειαστούν περισσότερες μέρες). Η μεταφύτευσή τους στο χώμα γίνεται όταν οι νέοι βλαστοί φτάσουν σε ύψος τα 5 με 10 εκατοστά. Σκάβουμε αυλάκια που μεταξύ τους απέχουν 20 με 30 εκατοστά και φυτεύουμε ανά 15 εκατοστά κατά μήκος. Εναλλακτικά, μπορούμε να φυτέψουμε σε λάκκους απόστασης 25 εκατοστών (αν πρόκειται για μικρή καλλιέργεια).
Το παντζάρι αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο σε ύψος, όμως αν το φυτό βρει αρκετό ελεύθερο χώρο θα μπορέσει να αναπτύξει μεγαλύτερο βολβό και πλουσιότερο φύλλωμα.
Η συγκομιδή γίνεται μετά από 3 με 5 μήνες, ανάλογα με το έδαφος και τις κλιματολογικές συνθήκες. Μαζεύουμε το φυτό ξεριζώνοντάς το, όταν το γογγύλι έχει ήδη ξεπροβάλει αρκετά από το χώμα. Μια καλή καλλιέργεια μπορεί να αποδώσει 2 με 3 τόνους ανά στρέμμα.
Αν πρόκειται για οικιακή καλλιέργεια, μπορούμε να μαζέψουμε το παντζάρι στους 2,5 μήνες, όταν είναι ακόμα μικρό. Τόσο η ρίζα του όσο και το φύλλωμά του θα είναι ιδιαιτέρως τρυφερά. Αν το παντζάρι παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο χώμα, τότε το γογγύλι θα αυξηθεί σημαντικά σε μέγεθος, θα γίνει ινώδες (με πολλές φυτικές ίνες) και ενδέχεται να παρουσιάσει ρωγμές και να χάσει μέρος της γεύσης του. Το παντζάρι είναι λαχανικό ιδιαίτερα υψηλής θρεπτικής αξίας για όλο τον οργανισμό αλλά και για την καλή υγεία των ματιών μας
Βιολογικές Πατάτες
Το επιστημονικό όνομα της πατάτας είναι Solanum tuberosum. Στην Ελλάδα είναι γνωστή και ως γεώμηλο. Είναι αγγειόσπερμο δικοτυλήδονο και ανήκει στην οικογένεια των Σολανιδών (Solanaceae).
Το φυτό της πατάτας, ανάλογα με την ποικιλία του, μπορεί να φτάσει και τα 60 εκατοστά σε ύψος. Το βρώσιμο μέρος του φυτού είναι οι κόνδυλοι οι οποίοι δεν πρέπει να καταναλώνονται όταν το φυτό έχει ανθίσει. Τα λουλούδια του, ανάλογα με την ποικιλία, έχουν χρώμα λευκό, ροζ, μπλε, μωβ ή κόκκινο, με χαρακτηριστικούς κίτρινους στήμονες. Οι κόνδυλοι μπορεί να έχουν γκρι, μπεζ, ροζ, κόκκινο, μωβ ή μπλε χρώμα.
Καλλιέργεια πατάτας
Η πατάτα είναι το πρώτο σε παραγωγή και κατανάλωση λαχανικό στον πλανήτη και καλλιεργείται όλο τον χρόνο στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Ανάλογα με την ποικιλία της, η πατάτα μπορεί να καλλιεργηθεί στα περισσότερα εδάφη. Έτσι, ευδοκιμεί σε ορεινές αλλά και παραθαλάσσιες περιοχές με εύκρατο κλίμα, σε αμμώδη εδάφη και σε ουδέτερα ή ελαφρώς όξινα χώματα. Απαιτεί μαλακό και καλά σκαμμένο σε βάθος χώμα, πλούσιο σε οργανικές ουσίες.
Η πατάτα φυτεύεται κυρίως με σπόρο ο οποίος πρέπει να ανανεώνεται για να μην εκφυλιστεί (να μην αλλάξει τις ιδιότητές του). Φυτεύεται όμως και με τον κόνδυλο, ολόκληρο αν είναι μικρός ή κομμένο στα 2 ή 3 μέρη αν είναι μεγάλος. Σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν να έχει 2 ή περισσότερα μάτια (βλαστούς). Για να προβλαστήσουν οι πατάτες πρέπει να τοποθετηθούν σε φωτεινό μέρος, όχι όμως σε άμεση έκθεση στο ηλιακό φως. Συνήθως τοποθετούνται σε ξύλινα κιβώτια για να μην κρατούν υγρασία και να αερίζονται επαρκώς. Πριν τοποθετήσουμε τους τεμαχισμένους κονδύλους στο έδαφος, θα πρέπει να τους αφήσουμε για μερικές μέρες να στεγνώσουν, αλλιώς θα σαπίσουν όταν βρεθούν μέσα στο χώμα.
Για τη σπορά, σκάψετε αυλάκια βάθους περίπου 12 εκατοστών με απόσταση 50-75 εκατοστά το ένα από το άλλο. Τοποθετήστε τους σπόρους (ή τους κόνδυλους) σε μεταξύ τους απόσταση 20 εκατοστών. Ρίξτε χώμα, κοπριά ή άχυρο από πάνω. Θα διατηρήσει υψηλότερη θερμοκρασία ακόμα και τη νύχτα και θα ευνοήσει την ανάπτυξη του φυτού. Οι κόνδυλοι πρέπει να τοποθετούνται με τα μάτια προς τα πάνω για ευκολότερη και ταχύτερη ανάπτυξη.
Η πατάτα φυτεύεται όταν η θερμοκρασία του εδάφους ξεπεράσει τους 4 βαθμούς Κελσίου. Συνεπώς, η εποχή φυτέματος εξαρτάται από τις κλιματολογικές συνθήκες της κάθε περιοχής αλλά διαφέρει και από χρονιά σε χρονιά. Έτσι, στις νοτιότερες περιοχές της Ελλάδας (νότια Κρήτη) η καλλιέργεια ξεκινάει από τα τέλη του Δεκέμβρη, στη Νάξο στα μέσα Φλεβάρη μέχρι τα μέσα του Μάρτη ενώ στο Νευροκόπι η σπορά μπορεί να γίνει μέχρι και τον Μάιο. Η συγκομιδή γίνεται 90-110 μέρες μετά ανάλογα με την ποικιλία, το έδαφος και τις καιρικές συνθήκες.
Χρειάζεται ήλιο, μπορεί όμως να αναπτυχθεί και σε μερική σκιά. Οι σπόροι είναι μακρόστενοι, χρώματος γκρι-μπεζ με αυλακώσεις κατά μήκος.
Παραγωγή πατάτας
Η Κίνα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή σε πατάτα και ακολουθούν η Ινδία, η Ρωσία, η Ουκρανία, οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Γεγονός είναι ότι περίπου το 35% της παγκόσμιας παραγωγής προέρχεται από την Κίνα και την Ινδία.
Θρεπτική αξία πατάτας
Η πατάτα είναι αμυλώδες λαχανικό Μία μέση πατάτα έχει περίπου 140-170 θερμίδες. Αφού ψηθεί, μια και δεν καταναλώνεται ωμή, η βιολογική πατάτα είναι πλούσια σε βιταμίνη Β6, κάλιο και χαλκό. Ο παρακάτω πίνακας μας δίνει περισσότερα στοιχεία:
| Διατροφική αξία Βιολογικής Πατάτας (*) | ||||
|---|---|---|---|---|
| βιταμίνη B5 (παντοθενικό οξύ) | 13 % | χαλκός | 22 % | |
| βιταμίνη B6 (πυριδοξίνη) | 32 % | φώσφορος | 17 % | |
| βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) | 22 % | μαγγάνιο | 19 % | |
| κάλιο | 26 % | φυτικές ίνες | 15 % | |
| σίδηρος | 10 % | |||
| (*) Τα ποσοστά δίδονται για 170 γραμμάρια ψημένης πατάτας με τη φλούδα της (1 μεσαία πατάτα) και σε σχέση με την ενδεδειγμένη ημερήσια κατανάλωση. | ||||
Βιολογικές πιπεριές
Η καυστικότητα των πιπεριών ποικίλει αναλόγως της περιεκτικότητάς τους στην ουσία που ονομάζεται καψαϊκίνη. Μπορεί να είναι γλυκές,ήπιες ως και πολύ καυτερές.
Η πάπρικα είναι αποξηραμένη πιπεριά σε μορφή σκόνης και μπορεί να προέλθει τόσο από τις μεγάλες πιπεριές όσο και από τις πιπεριές chili ή και από ανάμειξή τους.
Οι πιπεριές μπορούν να καταναλωθούν σε οποιοδήποτε στάδιο της ανάπτυξης. Ωστόσο, έρευνες έχουν δείξει ότι οι πιπεριές που έχουν ωριμάσει πλήρως έχουν και τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και καροτινοειδή.
Θρεπτική αξία βιολογικής πιπεριάς
Τραγανές στην υφή, δροσιστικές στη γεύση και με έντονο άρωμα (ιδιαίτερα οι πράσινες) μπορούν να προστεθούν σε πολλά φαγητά και ταιριάζουν εξαιρετικά με πολλές σαλάτες. Με περίπου 32 θερμίδες στα 100 γραμμάρια, εξαιρετικά μεγάλη ποσότητα σε βιταμίνη C, πολλά καροτενοειδή και άλλα θρεπτικά συστατικά, η προσθήκη πιπεριάς σε καθημερινή βάση κάνει θαύματα στη διατήρηση της καλής μας υγείας. Προσοχή όμως, μην τη ψήσετε ή την βράσετε. Καταναλώστε την ωμή.
| Διατροφική αξία Βιολογικής Πιπεριάς (*) | ||||
|---|---|---|---|---|
| βιταμίνη Α | 17 % | βιταμίνη E (τοκοφερόλη) | 10 % | |
| βιταμίνη B1 (θειαμίνη) | 4,3 % | βιταμίνη K (φυλλοκινόνη) | 5,3 % | |
| βιταμίνη B2 (ριβοφλαβίνη) | 6,5 % | κάλιο | 6 % | |
| βιταμίνη B3 (νιασίνη) | 6 % | μολυβδένιο | 11 % | |
| βιταμίνη B5 (παντοθενικό οξύ) | 6 % | μαγνήσιο | 3 % | |
| βιταμίνη B6 (πυριδοξίνη) | 16 % | φώσφορος | 4 % | |
| βιταμίνη Β9 (φολικό οξύ) | 11 % | μαγγάνιο | 5,3 % | |
| βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) | 160 % | φυτικές ίνες | 8 % | |
| (*) Τα ποσοστά δίδονται για 100 γραμμάρια (1 φλυτζάνι) ωμής βιολογικής πιπεριάς και σε σχέση με την ενδεδειγμένη ημερήσια κατανάλωση. | ||||
Καταγωγή και ιστορία της βιολογικής πιπεριάς
Οι πιπεριές καλλιεργούνται περισσότερο από 9000 χρόνια στη Νότια και Κεντρική Αμερική. Χρωστούν το όνομά τους στους Ευρωπαίους αποίκους της Βόρειας Αμερικής οι οποίοι και τις μετέφεραν στην Ευρώπη γύρω στα 1500-1600. Το αρχικό τους όνομα στα ισπανικά ήταν pimiento.
Επειδή μπορούν να ευδοκιμήσουν σε ποικίλα κλίματα και χρησιμοποιούνται σε όλες τις σε κουζίνες του κόσμου, καλλιεργούνται σε όλες τις ηπείρους. Η Κίνα είναι μακράν ο μεγαλύτερος παραγωγός πιπεριών ακολουθούμενη από το Μεξικό και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι πιπεριές μας παρέχουν ένα πολύ ευρύ φάσμα αντιοξειδωτικών. Αποτελούν μια εξαιρετική πηγή βιταμίνης C (μια κούπα ψιλοκομμένης πιπεριάς περιέχει διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C από ένα πορτοκάλι).
Επίσης περιέχουν βιταμίνη Ε, μαγγάνιο και πάνω από 30 διαφορετικά καροτενοειδή, από αυτά το β-καροτένιο και η ζεαξανθίνη παρέχουν αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη προστασία. Η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη προστατεύουν την ωχρή κηλίδα του οφθαλμού (το κέντρο του αμφιβληστροειδή) από τον εκφυλισμό λόγω γήρατος
Βιολογικά πράσα
Η επιστημονική του ονομασία είναι Allium porrum. Ανήκει στο γένος Allium της οικογένειας των Λειριοειδών και είναι διετές φυτό. Αντέχει τόσο σε ζεστά όσο και σε κρύα κλίματα. Έχει πολλές ομοιότητες με το κρεμμύδι, τόσο στην όψη όσο και στη γεύση, είναι όμως φυτό σαφώς μεγαλύτερο.
Οι χειμερινές ποικιλίες δίνουν μεγαλύτερη παραγωγή. Καλλιεργείται με σπόρο και συλλέγεται σε τρεις περιόδους, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα. Η σπορά μπορεί να γίνει σε σπορείο και η μεταφύτευση όταν τα φυτά φτάσουν σε πάχος περίπου τα 8 χιλιοστά.
Το πράσο αγαπά την υγρασία και απαιτεί χώμα καλά λιπασμένο και πλούσιο σε άζωτο και κάλιο. Η φροντίδα και η λίπανση του εδάφους θα πρέπει να έχει γίνει πολύ πριν την καλλιέργεια. Κατά τη μεταφύτευση, τα φυτά τοποθετούνται σε σειρές με απόσταση 25 εκατοστά μεταξύ τους. Στην κάθε σειρά τα φυτά απέχουν περίπου 20 εκατοστά το ένα από το άλλο. Είναι απαραίτητο το συχνό σκάλισμα ώστε η επιφάνεια του εδάφους να παραμείνει αφράτη και να μην σχηματίσει κρούστα.
Βιολογικά πράσα - Βιολογική καλλιέργεια πράσου
Ξεκινώντας από την παρασκευή βιολογικού σπόρου πράσου, επιλέγουμε κάποια πράσα και τα βγάζουμε από το χώμα μαζί με αρκετό χώμα γύρω από τις ρίζες τους. Τα μεταφυτεύουμε σε απομονωμένο χώρο (για να αποφύγουμε την διασταύρωση με άλλες ποικιλίες πράσου). Η μεταξύ τους απόσταση να είναι περίπου στα 30 εκατοστά. Την επόμενη χρονιά που θα ανθίσουν συλλέγουμε τους σπόρους τους. Θα έχουμε έτσι κάθε χρόνο τους δικούς μας βιολογικούς σπόρους πράσου.
Πολύ πριν τη μεταφύτευση του φυτού σκάβουμε το χώμα καλά και αφαιρούμε όλα τα ζιζάνια από τις ρίζες. Ρίχνουμε άφθονη κοπριά, καλά χωνεμένη. Αν το έδαφος δεν είναι ιδιαίτερα εύφορο από μόνο του, μπορούμε να επαναλάβουμε την παραπάνω διαδικασία αρκετές φορές.
Τοποθετούμε τα φυτά μας (όταν είναι έτοιμα) στο χώμα με το αντίστοιχο εργαλείο ή σκάβουμε αυλάκια. Το πράσο φυτεύεται βαθιά στο χώμα. Ποτίζουμε συχνά γιατί το πράσο έχει ανάγκη από υγρασία. Η συχνότητα των ποτισμάτων εξαρτάται από την τοποθεσία και τις κλιματολογικές συνθήκες.
Θρεπτική αξία βιολογικού πράσου
Ωμό, είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α, Κ και Β6, σε σίδηρο και Μαγγάνιο. Περιέχει ελάχιστες θερμίδες (περίπου 60 ανά 100 γραμμάρια). Έχει καλή αντι-οξειδωτική δράση. Είναι αγαπημένο λαχανικό στις περισσότερες κουζίνες του κόσμου. Στη μεσογειακή κουζίνα χρησιμοποιείται κυρίως σε πίττες, μαγειρευτά και σούπες.
ΠΗΓΗ http://www.viologika.gr/viologika-prasa.php
Tags:
Καλλιέργεια
