Προσοχή !!! Κρατήστε τον καολίνη σαν πληροφορία γιατί ίσως είναι το κλειδί για τον έλεγχο της Xylella fastidiosa ενώ παράλληλα έχει αποδεικτεί πανίσχυρο βιολογικό προστατευτικό από τον Δάκο !! Μετά από την σιγή ιχθύος ( Η Ιταλία και η Ευρώπη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά ) για τον έλεγχο της Xylella ανακαλύψαμε κάποιες πληροφορίες που ίσως είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση της σοβαρής ασθένειας της ελιάς και έχουν να κάνουν με την αποτροπή του φορέα μετάδοσης να πάει στο δέντρο και να μεταδώσει το βακτήριο...
Δεν φτάνουν οι φυσικές ζημιές, ο δάκος και οι άλλες ασθένειες που αποδεκατίζουν την ελαιοπαραγωγή, τώρα βρίσκεται δίπλα μας μια νέα ασθένεια που απειλεί κι αυτό το φυτικό κεφάλαιο της ελαιοκαλλιέργειας.
Πρόκειται για ένα πολυφάγο και επομένως μεγάλης επικινδυνότητας βακτήριο καραντίνας, που μόλις το 1987 καλλιεργήθηκε τεχνητά και πήρε το όνομα “Xylella fastidiosa”. Πολύ πετυχημένο όνομα. Ενοχλητικό του ξυλήματος. Δηλαδή ενοχλητικό των ιστών του φυτού, που μεταφέρουν από τη ρίζα το νερό και τα περισσότερα θρεπτικά συστατικά στα ανάντη τμήματα.
Στα μέσα του Οκτώβρη η Ιταλία ενημερώνει τον Ευρωπαϊκό και Μεσογειακό Οργανισμό Προστασίας Φυτών (European and Mediterranean Plant Protection Organisation –EPPO) για την εμφάνιση στη Puglia στην Νότια Ιταλία του βακτηρίου, που είναι στη λίστα Α1 των οργανισμών καραντίνας και τη συμμετοχή του στο παρασιτικό σύμπλοκο μαζί με μύκητες του γένους Phaeoacremonium και Phaem- oniella και του εντόμου Zeuzera pyrina που προκαλεί ταχεία και γενικευμένη ξήρανση των ελαιοδέντρων. Την ασθένεια αυτή την ονομάζουν “complesso del disseccamento rapido dell’olivo”. Δηλαδή γενικευμένη και ταχεία αποξήρανση των ελαιοδέντρων ή απλά ημιπληγία ή αποπληξία. Η αναφορά αυτή θεωρείται η πρώτη για την Ευρώπη, αφού παλαιότερη ανακοίνωση το 1996 στο Κοσσυφοπέδιο και στη Γαλλία για την εμφάνιση του παθογόνου στο αμπέλι δεν επιβεβαιώθηκε. Η ανακοίνωση αυτή αναστάτωσε τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γιατί κινδυνεύουν πολλές βασικές καλλιέργειες, όπως τα αμπέλια, οι πορτοκαλιές, οι ελιές, οι ροδακινιές, οι βερικοκιές, οι δαμασκηνιές, οι αχλαδιές και η μηδική.
Κι είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών για την έγκαιρη και συνοπτική ενημέρωση δια του τύπου των βιοκαλλιεργητών, αλλά και η βούληση να αναλάβει τη διερεύνηση για ενδεχόμενη παρουσία και να συστήσει μεθόδους πρόληψης εισόδου του παθογόνου.
Αξίζει κατά συνέπεια να γίνει μια περισσότερη αναφορά για τη βιολογία, τις καλλιέργειες που προσβάλλει, τους ασυμπτωματικούς ξενιστές, τους φορείς που μεταφέρουν, τα συμπτώματα που προκαλεί και τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης του εν λόγω παθογόνου.
Πρόκειται για ένα πολυφάγο και επομένως μεγάλης επικινδυνότητας βακτήριο καραντίνας, που μόλις το 1987 καλλιεργήθηκε τεχνητά και πήρε το όνομα “Xylella fastidiosa”. Πολύ πετυχημένο όνομα. Ενοχλητικό του ξυλήματος. Δηλαδή ενοχλητικό των ιστών του φυτού, που μεταφέρουν από τη ρίζα το νερό και τα περισσότερα θρεπτικά συστατικά στα ανάντη τμήματα.
Στα μέσα του Οκτώβρη η Ιταλία ενημερώνει τον Ευρωπαϊκό και Μεσογειακό Οργανισμό Προστασίας Φυτών (European and Mediterranean Plant Protection Organisation –EPPO) για την εμφάνιση στη Puglia στην Νότια Ιταλία του βακτηρίου, που είναι στη λίστα Α1 των οργανισμών καραντίνας και τη συμμετοχή του στο παρασιτικό σύμπλοκο μαζί με μύκητες του γένους Phaeoacremonium και Phaem- oniella και του εντόμου Zeuzera pyrina που προκαλεί ταχεία και γενικευμένη ξήρανση των ελαιοδέντρων. Την ασθένεια αυτή την ονομάζουν “complesso del disseccamento rapido dell’olivo”. Δηλαδή γενικευμένη και ταχεία αποξήρανση των ελαιοδέντρων ή απλά ημιπληγία ή αποπληξία. Η αναφορά αυτή θεωρείται η πρώτη για την Ευρώπη, αφού παλαιότερη ανακοίνωση το 1996 στο Κοσσυφοπέδιο και στη Γαλλία για την εμφάνιση του παθογόνου στο αμπέλι δεν επιβεβαιώθηκε. Η ανακοίνωση αυτή αναστάτωσε τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γιατί κινδυνεύουν πολλές βασικές καλλιέργειες, όπως τα αμπέλια, οι πορτοκαλιές, οι ελιές, οι ροδακινιές, οι βερικοκιές, οι δαμασκηνιές, οι αχλαδιές και η μηδική.
Κι είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών για την έγκαιρη και συνοπτική ενημέρωση δια του τύπου των βιοκαλλιεργητών, αλλά και η βούληση να αναλάβει τη διερεύνηση για ενδεχόμενη παρουσία και να συστήσει μεθόδους πρόληψης εισόδου του παθογόνου.
Αξίζει κατά συνέπεια να γίνει μια περισσότερη αναφορά για τη βιολογία, τις καλλιέργειες που προσβάλλει, τους ασυμπτωματικούς ξενιστές, τους φορείς που μεταφέρουν, τα συμπτώματα που προκαλεί και τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης του εν λόγω παθογόνου.
Το “Xylella fastidiosa” είναι ένα κατά gram αρνητικό, αερόβιο, μη μαστιγιοφόρο, βακιλόμορφο και πολυφάγο αδροβακτήριο. Ανήκει στην τάξη Xanthomonadales και στην οικογένεια των Xanthom-onadaceae Το πλάτος κυμαίνεται από 0.4 – 0.5 μm (μικρόμετρα) και το μήκος 1 – 5 μm. Ζει και πολλαπλασιάζεται στο ξύλημα των φυτών που προσβάλλει. Μπορεί να κινηθεί τόσο καθοδικά, όσο και ανοδικά. Στην ανοδική μετακίνηση βοηθιέται από ειδικά τριχίδια τύπου IV. Τα τριχίδια τύπου I βοηθούν στη δημιουργία του αποφρακτικού των αγγείων βιοφίλμ. Απομονώνεται περισσότερο στη ρίζα, στους βλαστούς και στους μίσχους. Δεν είναι γνωστοί ακόμα οι βιοχημικοί και βιοφυσικοί μηχανισμοί δράσης του, αλλά φαίνεται πως αποφράσσει τα αγγεία μεταφοράς του νερού και πολλών θρεπτικών συστατικών με τη βακτηριακή μάζα ή τη δημιουργία κάλου ή αποφρακτικής κόλλας. Ευνοείται από ζεστές μέρες και ήπιες νύχτες, τακτικές βροχές και υψηλή υγρασία. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν επιβιώνει και σε χαμηλές θερμοκρασίες και ξηροθερμικό περιβάλλον. Βέβαια η δράση του είναι μηδαμινή σε θερμοκρασία γύρω στους 2ο C. Ιδανική είναι η θερμοκρασία γύρω στους 26 – 28 ο C. Το Μεσογειακό κλίμα επομένως είναι ιδανικό για την ανάπτυξη του παθογόνου. Ανιχνεύεται με το φωτονικό ή ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Οι ορολογικές μέθοδοι έχουν πολύ μικρή επιτυχία που φτάνει στο 10%. Μέσα στο ξύλημα το βακτήριο πολλαπλασιάζεται πολύ αργά. Ετσι τα πρώτα συμπτώματα από την αρχική μόλυνση και ανάλογα με τις συνθήκες μπορούν να εμφανιστούν και μετά 9 μήνες. Υπάρχουν πολλά εξειδικευμένα με τον ξενιστή στελέχη. Τελευταία τα στελέχη τα κατατάσσουν στα υποείδη Xylella fastidiosa subsp. fastidiosa, Xylella Fastidiosa subsp. multiplex, Xylella Fastidiosa subsp. pauca και Xylella. Fastidiosa subsp. sandyi.Το Xylella fastidiosa subsp multiplex απομονώθηκε στην Αμερική και από την ελιά. Με την κατάταξη αυτή δεν συμφωνούν όλοι οι φυτοπαθολόγοι. Η παθογένεια του βακτηρίου θυμίζει εκείνη του Xanthomonas campestris pv campestris. Πράγματι οι πολυζαχαρικές βλέννες μοιάζουν με το κόμμι της ξανθάνης. Διαθέτει ένα σύστημα τύπου ΙΙ έκκρισης εξωενζύμων για την αποικοδόμηση των φυτικών κυττάρων.
Η μεταφορά του βακτηρίου γίνεται με τη βοήθεια μυζητικών εντόμων. Oλα τα ημίπτερα που απομυζούν χυμούς μπορεί δυνητικά να είναι φορείς. Τα ενήλικα άτομα φέρουν εφόρου ζωής το παθογόνο. Στους φορείς το βακτήριο παραμένει στη στοματική κοιλότητα, όπου και πολλαπλασιάζεται. Δεν εισέρχεται στην αιμολέμφο. Στο αμπέλι στην Καλιφόρνια καταγράφονται τα είδη Homalodisca vitripennis (=Η. coagulata), Carneocephala fulgida, Draec- ulacephala minerva, και Graph- ocephala atropunctata . Cuerna costalis Graphocephala versuta Hordnia circellata Homalodisca vitripennis H. Insolita, Onco- metopia nigricans, O. orbona Carneocephala) fulgida. Στα εσπεριδοειδή στη βραζιλία Acrogonia terminalis, Dilob- opterus costalimai, Oncome-topia fasciali.Στην ελιά δεν είναι γνωστοί ακόμα οι πιθανοί φορείς.
Η μεταφορά του βακτηρίου γίνεται με τη βοήθεια μυζητικών εντόμων. Oλα τα ημίπτερα που απομυζούν χυμούς μπορεί δυνητικά να είναι φορείς. Τα ενήλικα άτομα φέρουν εφόρου ζωής το παθογόνο. Στους φορείς το βακτήριο παραμένει στη στοματική κοιλότητα, όπου και πολλαπλασιάζεται. Δεν εισέρχεται στην αιμολέμφο. Στο αμπέλι στην Καλιφόρνια καταγράφονται τα είδη Homalodisca vitripennis (=Η. coagulata), Carneocephala fulgida, Draec- ulacephala minerva, και Graph- ocephala atropunctata . Cuerna costalis Graphocephala versuta Hordnia circellata Homalodisca vitripennis H. Insolita, Onco- metopia nigricans, O. orbona Carneocephala) fulgida. Στα εσπεριδοειδή στη βραζιλία Acrogonia terminalis, Dilob- opterus costalimai, Oncome-topia fasciali.Στην ελιά δεν είναι γνωστοί ακόμα οι πιθανοί φορείς.
Αναφέρθηκαν πιο πάνω μερικές από τις καλλιέργειες που προσβάλλει το βακτήριο. Γενικά τα είδη που προσβάλλονται και παρουσιάζουν συμπτώματα ξεπερνούν τα 100.Μεταξύ αυτών και η κόκκινη μουριά, η κερασιά, η κουτσουπιά, η λεύκη, το αβοκάντο, η σφάκα (πικροδάφνη), το τζίνγκο, η ζακαράντα, η μανόλια, η χιτάλπα, το Πεκάν ,το καφεόδεντρο, η πτελιά, η βελανιδιά, η μηδική, το τριφύλλι, το σόργο, η συκομουριά , ο πλάτανος, η βίνκα, το σπάρτο, η αγριάδα η αμβροσία και πολλά άλλα. Σημαντικό είναι επίσης να ειπωθεί πως υπάρχουν πάνω από 150 είδη τα οποία φιλοξενούν το βακτήριο χωρίς να εμφανίζουν ορατά συμπτώματα. Μερικά από αυτά είναι τα είναι Αγριάδα (Cynodon dactylon), Αγριόβρωμη (Avena fatua), Ακακία (Acacia longifolia), Αμπέλι (Vitis californica, Vitis rupe- stris) ,Αμπέλοψη (Ampelopsis arborea ), Αρτεμισία (Artemisia douglasiana), Αφάνα (Genista monspessulana),Βακχαρίς (Baccharis pilularis), Βάτος (Rubus sp., Rubus ursinus),Βελανιδιά (Quercus agrifolia, Quercus lobata), Βερόνικα ( Veronica sp.), Βίνκα (Vinca major) Βρώμος (Bromus rigidus),Δενδρολίβανο (Rosma-rinus offcinalis), Διγιτάρια (Digitaria sanguinalis), Δουράντα (Duranta repens), Εσκαλόνια (Escallonia montev- idensis), Ευγενία (Eugenia myrtifolia) ,Εχινόχλοη) Echi- nochloa crus-galli), Ηρα (Lolium multiflorum), Καλλίκαρπα ( Callicarpa Americana) Κισσός (Hedera helix), Κουφουξυλιά (Sambucus can-adensis, Sambucus me-xicana )Κύτισος (Cytisus scoparius) ,Λάπαθο (Rumex crispus),Μαντζουράνα (Majorana hor-tensis), Μελίλωτος (Melilotus sp. ), Μελισσόχορτο (Melissa offcinalis) Μηδική (Medicago hispida),Οινοθήρα (Oenothera hookeri),Ορτανσία (Hydrangea paniculata), Ουμπελουλλάρια ( Umbellularia californica), Παρθενόκισσος (Parthenocissus quinquefolia, Parthenocissus tricuspidata, Πάσπαλο (Pasp- alum dilatatum), Πλάτανος (Platanus occidentalis), Πόα (Poa annua), Πολύγονο (Polygo- num persicaria) Πορτοκαλιά( ορισμένες ποικιλίες), Προύνη (Prunus sp.),Συμφορίκαρπος (Symphoricarpos albus),Σφενντάμι ( Acer macrophyllum), Τοξικόδεντρο (Toxicodendron diversilobum, Toxicodendron diversilobum), Τριανταφυλλιά (Rosa californica),Τριφύλλι (Trifolium repens var. latum) ,Τσουκνίδα (Uritca dioica ssp.gracilis),Φούξια (Fuchsia magellanica) Φράξινος (Fra- xinus dipetala), Χηνοπόδιο Chenopodium ambrosioides)
Αυτό σημαίνει πως υπάρχει απόθεμα μολυσματικού δυναμικού στη φύση που μπορεί να μεταφερθεί με τη βοήθεια των εντόμων φορέων στις καλλιέργειες. Αρκεί να αναφερθεί πως το 1880 στις Η.Π.Α. καταστράφηκαν από την ασθένεια αυτή 140.000 στρέμματα αμπελιού και έκλεισαν πάνω από 50 οινοποιεία. Το παρήγορο είναι πως υπάρχουν εξειδικευμένα στελέχη που προσβάλλουν ένα και μόνο φυτικό είδος.
Αυτό σημαίνει πως υπάρχει απόθεμα μολυσματικού δυναμικού στη φύση που μπορεί να μεταφερθεί με τη βοήθεια των εντόμων φορέων στις καλλιέργειες. Αρκεί να αναφερθεί πως το 1880 στις Η.Π.Α. καταστράφηκαν από την ασθένεια αυτή 140.000 στρέμματα αμπελιού και έκλεισαν πάνω από 50 οινοποιεία. Το παρήγορο είναι πως υπάρχουν εξειδικευμένα στελέχη που προσβάλλουν ένα και μόνο φυτικό είδος.
Τα συμπτώματα στην ελιά μοιάζουν κάπως τη βερτιτσιλλίωση στην Τσουνάτη. Ημιπληγία κλαδίσκων, κλάδων και βραχιόνων, αποπληξία, φύλλα που θυμίζουν τροφοπενία καλίου ή τοξικότητα βορίου και μεταχρωματισμός των αγγείων. Τα συμπτώματα εμφανίζονται εντονότερα και ταχύτερα εξαιτίας το ότι το βακτήριο αυτό συμμετέχει σε ένα παρασιτικό σύμπλοκο μαζί με τους μύκητες Phaeoa cremonium paras iticum, Phaeoacremonium rubri genum, Phaeoa-cremonium aleophilum, Phae- oacremonium alvesii, είδη του γένους Phaeomoniella και το έντομο Zeuzera pyrina. Το βακτήριο αυτό προκάλεσε ασθένεια και στην αμυγδαλιά και στη σφάκα. Αλλά όχι στο αμπέλι.
Το γεγονός ότι το βακτήριο αυτό είναι πολυφάγο, μεταφέρεται με πολλά ημίπτερα, φιλοξενείται ασυμπτωματικά σε πολλά φυτά και μπορεί να συμμετέχει και σε άλλα παρασιτικά σύμπλοκα, επιβάλλει την παρακολούθηση και τη λήψη μέτρων παρεμπόδισης της εισόδου στη χώρα μας. Πρέπει να εφαρμοστούν σχολαστικά τα προβλεπόμενα προληπτικά και στην περίπτωση διαπίστωσης του παθογόνου κατασταλτικά μέτρα καραντίνας. Η χημική αντιμετώπιση είναι πρακτικά ανεφάρμοστη. Στη Βραζιλία στα εσπεριδοειδή γίνονται δοκιμές με την έγχυση στους ιστούς ενεργού νερού. Καλή πρακτική αποτελεί και η χρησιμοποίηση ανθεκτικών στο παθογόνο καλλιεργούμενων ποικιλιών και ειδών. Για παράδειγμα τα είδη αμπελιού Muscadinia rotundifolia, Vitis arizonica, Vitis arizonica,Vitis candicans, Vitis girdiana, Vitis nesbittiana και Vitis shuttl- eworthii. Βασικής σημασίας είναι και ο έλεγχος των φορέων ημιπτέρων τόσο με συμβατικά όσο και με βιολογικά μέσα. Αξίζει να αναφερθεί η χρήση της βακτηριοσύνης της χαρπίνης, που διεγείρει το αμυντικό σύστημα των φυτών και τα εντοαπωθητικά του καολίνη και του πυριτικού αργιλλίου. Διαπιστώθηκε επίσης πως η έλλειψη σιδήρου παρεμποδίζει την ανάπτυξη της ασθένειας.
ΚΑΟΛΙΝΕΣ / ΚΑΟΛΙΝΗΣ / KAOLIN - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Ο καολίνης γνωστός και ως Κινεζική άργιλος, Καολίνη και λευκή άργιλος. Το όνομά του το οφείλει στο Κινέζικο βουνό kao-ling (ψηλή κορυφή), όπου και βρέθηκε για πρώτη φορά. Το βασικό ορυκτό του είναι ο καολινίτης. Γι’ αυτό και από πολλούς επιστήμονες αναφέρεται και με το όνομα αυτό. Είναι φυλλοπυριτικό ορυκτό της αργίλου με χημικό τύπο Al4Si4O10(OH)8. Το χρώμα του είναι κατά κανόνα λευκό. Με διάφορες προσμίξεις γίνεται τεφρό, υποκίτρινο, κοκκινωπό και καστανωπό.
Ο καολίνης ή η καολίνη είναι ένα υψηλής καθαρότητας αργιλοπυριτικό φυσικό ορυκτό που χρησιμοποιείται προληπτικά για την προστασία των φυτών από πολλά έντομα –εχθρούς.
Ο καολίνης ή η καολίνη είναι ένα υψηλής καθαρότητας αργιλοπυριτικό φυσικό ορυκτό, που εξάγεται στο νησί της Μήλου αλλά υπάρχουν κοιτάσματα και στη Γαλλία , τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Μ. Βρετανία.
Συναντάται στη φύση συνήθως σε χρώμα λευκό η υπόλευκο και έχει χημικό τύπο Al2Si2O5(OH)4.
Χρησιμοποιείται στη Βιολογική Γεωργία και είναι ακίνδυνο για τον άνθρωπο.
Ο καολίνης εκτός από τις σύνηθες εφαρμογές του έχει μεγάλη αποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση του δάκου της ελιάς και της ψύλλας της αχλαδιάς .
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας που υπάρχουν βιολογικοί ελαιώνες, η καταπολέμηση του δάκου και άλλων εχθρών-εντόμων γίνεται με ψεκασμό καολίνη.
Είναι υψηλής καθαρότητας φυσικό ορυκτό, το οποίο δημιουργεί ένα λεπτό στρώμα πάνω στους καρπούς και στο φυτό όταν ψεκαστεί.
Η κολλοειδής σκόνη του καολίνη, ψεκαζόμενη στη φυλλική επιφάνεια των δέντρων, δημιουργεί μία λεπτή άσπρη κονιώδη υγροφοβική μεμβράνη, που δρα απωθητικά στους ζωικούς εχθρούς, εμποδίζοντας τη σίτιση τους, αλλά και την εναπόθεση των αυγών τους.
Η απωθητική δράση του καολίνη, αποδίδεται και στο οτι δυσκολεύεται το έντομο-εχθρός να αναγνωρίσει τα φυτά που πρόκειται να προσβάλει.
Επίσης η κονιώδης αυτή μεμβράνη παρεμποδίζει την προσβολή των φυτών και από διάφορα άλλα παθογόνα, όπως μύκητες και βακτήρια αφού τα σπόριά τους δεν βρίσκουν πρόσφορο περιβάλλον.
Είναι επίσης γνωστό ότι η σκόνη του καολίνη επιδρά θετικά στην ανάπτυξη των φυτών και στην προστασία τους από το θερμικό στρες (απότομες αλλαγές θερμοκρασίας).
Οι ψεκασμοί συνίσταται να γίνονται κατά περίπτωση, ανά 10–14 μέρες. Απαραίτητη είναι η πλήρης διαβροχή του φυτού και το ψεκαστικό διάλυμα πριν την εφαρμογή του πρέπει να ανακατεύεται σχολαστικά.
Ο καολίνης με τη μορφή σκόνης επιπάσεως, χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της ψύλλας της αχλαδιάς (Psylla pyricola), της βρωμούσας (Lygus lineolaris), της μύγας του μήλου (Rhagoletis pomonella), της καρπόκαψας των μηλοειδών (Cydia pomonella), και πολλών άλλων εχθρών.
Δοσολογία για αχλαδιά:
Η συνιστώμενη ποσότητα ψεκαστικού υγρού ανά στρέμμα είναι 100-200 lt, με αναλογία 2-5 kgr καολίνη σε 100 lt νερού. Ακόμα συστήνεται η ανάμιξη 2 - 3 kg καολίνης και 1 - 2,0 kg ατταπουλγίτη στα 100 lt νερού.
Ο καολίνης ή η καολίνη είναι ένα υψηλής καθαρότητας αργιλοπυριτικό φυσικό ορυκτό που χρησιμοποιείται προληπτικά για την προστασία των φυτών από πολλά έντομα –εχθρούς.
Ο καολίνης ή η καολίνη είναι ένα υψηλής καθαρότητας αργιλοπυριτικό φυσικό ορυκτό, που εξάγεται στο νησί της Μήλου αλλά υπάρχουν κοιτάσματα και στη Γαλλία , τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Μ. Βρετανία.
Συναντάται στη φύση συνήθως σε χρώμα λευκό η υπόλευκο και έχει χημικό τύπο Al2Si2O5(OH)4.
Χρησιμοποιείται στη Βιολογική Γεωργία και είναι ακίνδυνο για τον άνθρωπο.
Ο καολίνης εκτός από τις σύνηθες εφαρμογές του έχει μεγάλη αποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση του δάκου της ελιάς και της ψύλλας της αχλαδιάς .
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας που υπάρχουν βιολογικοί ελαιώνες, η καταπολέμηση του δάκου και άλλων εχθρών-εντόμων γίνεται με ψεκασμό καολίνη.
Είναι υψηλής καθαρότητας φυσικό ορυκτό, το οποίο δημιουργεί ένα λεπτό στρώμα πάνω στους καρπούς και στο φυτό όταν ψεκαστεί.
Η κολλοειδής σκόνη του καολίνη, ψεκαζόμενη στη φυλλική επιφάνεια των δέντρων, δημιουργεί μία λεπτή άσπρη κονιώδη υγροφοβική μεμβράνη, που δρα απωθητικά στους ζωικούς εχθρούς, εμποδίζοντας τη σίτιση τους, αλλά και την εναπόθεση των αυγών τους.
Η απωθητική δράση του καολίνη, αποδίδεται και στο οτι δυσκολεύεται το έντομο-εχθρός να αναγνωρίσει τα φυτά που πρόκειται να προσβάλει.
Επίσης η κονιώδης αυτή μεμβράνη παρεμποδίζει την προσβολή των φυτών και από διάφορα άλλα παθογόνα, όπως μύκητες και βακτήρια αφού τα σπόριά τους δεν βρίσκουν πρόσφορο περιβάλλον.
Είναι επίσης γνωστό ότι η σκόνη του καολίνη επιδρά θετικά στην ανάπτυξη των φυτών και στην προστασία τους από το θερμικό στρες (απότομες αλλαγές θερμοκρασίας).
Οι ψεκασμοί συνίσταται να γίνονται κατά περίπτωση, ανά 10–14 μέρες. Απαραίτητη είναι η πλήρης διαβροχή του φυτού και το ψεκαστικό διάλυμα πριν την εφαρμογή του πρέπει να ανακατεύεται σχολαστικά.
Ο καολίνης με τη μορφή σκόνης επιπάσεως, χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της ψύλλας της αχλαδιάς (Psylla pyricola), της βρωμούσας (Lygus lineolaris), της μύγας του μήλου (Rhagoletis pomonella), της καρπόκαψας των μηλοειδών (Cydia pomonella), και πολλών άλλων εχθρών.
Δοσολογία για αχλαδιά:
Η συνιστώμενη ποσότητα ψεκαστικού υγρού ανά στρέμμα είναι 100-200 lt, με αναλογία 2-5 kgr καολίνη σε 100 lt νερού. Ακόμα συστήνεται η ανάμιξη 2 - 3 kg καολίνης και 1 - 2,0 kg ατταπουλγίτη στα 100 lt νερού.
Ειδικά για την αντιμετώπιση της ψύλλας της αχλαδιάς πρέπει να παρακολουθείται ο πληθυσμός της, ώστε η επέμβαση με καολίνη να γίνεται μόνο όταν χρειάζεται.
Ο ψεκασμός διενεργείται πριν την ωοτοκία της Ανοιξη και πριν την ανθοφορία, με την πρώτη επέμβαση να πραγματοποιείται το Χειμώνα πριν την πράσινη κορυφή και τη δεύτερη με την πτώση των πετάλων.
Την περίοδο αυτή ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να γίνουν 3 επεμβάσεις με μεσοδιάστημα 7-10 ημερών.
Στη συνέχεια οι επεμβάσεις πρέπει να εφαρμόζονται ανά 7-14 ημέρες αλλά το πολύ μπορεί να γίνουν άλλοι 3 ψεκασμοί.
Επίσης ο καολίνης έχει δώσει πολύ καλα αποτελέσματα σε βιολογικές καλλιέργιες για την αντιμετώπιση της βρωμούσας που χτυπά το γκότζι μπέρι.
Χρειάζονται τουλάχιστον 2 ψεκασμοί, ένας στην ανθοφορία και ένας μετά το δέσιμο των πρώτων καρπών. Οι ψεκάσμοι μπορούν να επαναλυφθούν εάν το πρόβλημα είναι έντονο.
Πλεονεκτήματα:
• Εχει εντομοαπωθητική και ακαρεοαπωθητική δράση.
• Δεν επηρεάζει τις μέλισσες.
• Καθιστά δυσχερή τη διατροφή και την ωοθεσία πάνω στους καρπούς, των εντόμων-εχθρών μετά τον ψεκασμό.
• Προστατεύει τη καλλιέργεια από ηλιακά εγκαύματα και θερμικές καταπονήσεις
• Μπορεί να συνδυαστεί και με άλλα σκευάσματα (π.χ. χαλκό, διαφυλλικά λιπάσματα κλπ).
• Είναι ένα υλικό φυσικό, χωρίς τοξικότητα για το άνθρωπο, που δρα μηχανικά.
• Έχει εύκολη εφαρμογή με ψεκασμό και δεν αφήνει υπολείμματα στο ψεκαστικό σύστημα, λόγω της μικρής του κοκκομετρίας.
Ο ψεκασμός διενεργείται πριν την ωοτοκία της Ανοιξη και πριν την ανθοφορία, με την πρώτη επέμβαση να πραγματοποιείται το Χειμώνα πριν την πράσινη κορυφή και τη δεύτερη με την πτώση των πετάλων.
Την περίοδο αυτή ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να γίνουν 3 επεμβάσεις με μεσοδιάστημα 7-10 ημερών.
Στη συνέχεια οι επεμβάσεις πρέπει να εφαρμόζονται ανά 7-14 ημέρες αλλά το πολύ μπορεί να γίνουν άλλοι 3 ψεκασμοί.
Επίσης ο καολίνης έχει δώσει πολύ καλα αποτελέσματα σε βιολογικές καλλιέργιες για την αντιμετώπιση της βρωμούσας που χτυπά το γκότζι μπέρι.
Χρειάζονται τουλάχιστον 2 ψεκασμοί, ένας στην ανθοφορία και ένας μετά το δέσιμο των πρώτων καρπών. Οι ψεκάσμοι μπορούν να επαναλυφθούν εάν το πρόβλημα είναι έντονο.
Πλεονεκτήματα:
• Εχει εντομοαπωθητική και ακαρεοαπωθητική δράση.
• Δεν επηρεάζει τις μέλισσες.
• Καθιστά δυσχερή τη διατροφή και την ωοθεσία πάνω στους καρπούς, των εντόμων-εχθρών μετά τον ψεκασμό.
• Προστατεύει τη καλλιέργεια από ηλιακά εγκαύματα και θερμικές καταπονήσεις
• Μπορεί να συνδυαστεί και με άλλα σκευάσματα (π.χ. χαλκό, διαφυλλικά λιπάσματα κλπ).
• Είναι ένα υλικό φυσικό, χωρίς τοξικότητα για το άνθρωπο, που δρα μηχανικά.
• Έχει εύκολη εφαρμογή με ψεκασμό και δεν αφήνει υπολείμματα στο ψεκαστικό σύστημα, λόγω της μικρής του κοκκομετρίας.
Στην Ελιά
αποτελεί ένα δυνατό και παράλληλα οικολογικό μέσο φυτοπροστασίας, χωρίς υπολείμματα στο λάδι και χωρίς επιβάρυνση στην υγεία του παραγωγού, αφού είναι φυσικό προϊόν.
Δημιουργεί ένα λεπτό άσπρο στρώμα που όταν ψεκαστούν οι ελιές με αυτό, γίνονται άσπρες από την κορφή μέχρι την ρίζα. Εκδηλώνει εντομοαποθητική και ακαρεοαποθητική δράση, αφού οι κόκκοι καολίνης που κολλούν στο εξωτερικό του σώματος του ζωικού εχθρού έχει ως αποτέλεσμα να τα απομακρύνει. Επίσης, καθίσταται δυσχερής η διατροφή τους και η ωοθεσία τους σε ψεκασμένο από καολίνη φυτικό ιστό, ενώ προστατεύει την καλλιέργεια αρχικά από ηλιακά εγκαύματα και θερμικές καταπονήσεις. Σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών, μειώνει την θερμοκρασία του φυλλώματος, βελτιώνοντας έτσι το βάρος, την ελαιοπεριεκτικότητα και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των καρπών και περιορίζει την καρπόπτωση. Πετυχαίνει περιορισμό του θερμικού στρες (τα ανοιχτά στομάτια επιτρέπουν την συνεχή διαπνοή και ψύξη του φυτού). Όταν οι υψηλές θερμοκρασίες συνδυάζονται και με υψηλές εντάσεις ακτινοβολίας, η καταπόνηση των φυτικών ιστών είναι πολύ πιο σοβαρή. Ο καολίνης αντανακλά την υπεριώδη και την υπέρυθρη ακτινοβολία συμβάλλοντας στην σημαντική μείωση της καταπόνησης διατηρώντας έτσι υψηλό τον φωτοσυνθετικό ρυθμό.
Τα δέντρα της ελιάς που αναπτύσσονται σε ξηροθερμικά περιβάλλοντα εκτίθενται το καλοκαίρι σε υψηλές θερμοκρασίες που συνοδεύονται από υψηλές εντάσεις ακτινοβολίας, περιορισμένη παροχή νερού και έντονες διαπνευστικές απώλειες. Σύμφωνα με μελέτη των Πανεπιστημίων της Κόρδοβα στην Ισπανία, και του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, διαπιστώθηκε ότι η φωτοσύνθεση σταματά όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 36οC. Αυτό μπορεί να επιφέρει δραματική μείωση των αποδόσεων αλλά και των ποιοτικών παραμέτρων της ελιάς.
Η ελαιογένεση είναι μια ενζυμική λειτουργία που ως υποστρώματα χρησιμοποιούνται σάκχαρα και τα παράγωγα τους, ο δε ρυθμός και η πορεία της έχει αποδειχθεί ότι υποβαθμίζεται από θερμικό στρες του ελαιοδένδρου. Δηλαδή οι υψηλές θερμοκρασίες ελαττώνουν την δραστηριότητα των ενζύμων, αλλοιώνουν και αποδομούν πρωτείνες, λιπίδια και ακόρεστα λιπαρά. Όταν συνοδεύονται οι υψηλές θερμοκρασίες και από έλλειψη νερού, το ελαιόδενδρο για να ανακουφιστεί από το στρες νερού χρειάζεται 2-3 ποτίσματα.
Εκτός από το δάκο, πολύ καλά αποτελέσματα έχουμε ενάντια και σε πολλά άλλα έντομα, όπως η μύγα της μεσογείου, η ψύλλα της αχλαδιάς, η καρπόκαψας κ.α
Πρόκειται για μια αξιόπιστη λύση για το δάκο, αλλά και το ρυγχίτη (μπίμπικα), αρκεί να λάβουμε υπόψη μας κάποιες λεπτομέρειες που κάνουν όμως τη διαφορά.
Εκτός από το δάκο, πολύ καλά αποτελέσματα έχουμε ενάντια και σε πολλά άλλα έντομα, όπως η μύγα της μεσογείου, η ψύλλα της αχλαδιάς, η καρπόκαψας κ.α
Πρόκειται για μια αξιόπιστη λύση για το δάκο, αλλά και το ρυγχίτη (μπίμπικα), αρκεί να λάβουμε υπόψη μας κάποιες λεπτομέρειες που κάνουν όμως τη διαφορά.
Όσο μεγαλώνει ο καρπός και η επιφάνειά του η κάλυψή του με καολίνη μειώνεται κι αυξάνει ο κίνδυνος ο δάκος να αφήσει το αβγό του. Γι’ αυτό τον λόγο, καλό είναι να μην ψεκάζεται το δένδρο κατά την περίοδο αύξησης του καρπού, αλλά όταν έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η αύξηση του καρπού. Επίσης, σε περίπτωση βροχής, το υλικό ξεπλένεται και χρειάζεται επαναληπτικός ψεκασμός ή άλλη μέθοδος προστασίας μετά τη βροχή. Τέλος, σε περίπτωση που έχει γίνει απόθεση αβγού, ο καολίνης δεν αρκεί γιατί δρα μόνο απωθητικά, επομένως πρέπει να συνδυαστεί η εφαρμογή του με κάποιο διασυστηματικό εντομοκτόνο.
Σχετικά άρθρα
*** Τουλάχιστον είναι ένα σχέδιο δράσης και οχι πανικόβλητοι να ξεριζώνουμε δέντρα όπως στην Ιταλία , με μηδενικά αποτελέσματα.
 |
 |
 |
 |
 ΠΡΟΣΟΧΗ !!! Το Σχέδιο δράσης τής ΟΜΑΔΑΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΣΗΤΕΙΑΣ που θα εφαρμοστεί σε περίπτωση εισόδου της Xylella fastidiosa είναι το εξής :1) Κάλυψη της ρίζας της ελιάς με βορδιγάλειο πολτό 2) Ολική πυκνή κάλυψη της ελιάς με καολίνη 3) Εφαρμογή αυτοσχέδιας διατροφικής παγίδας τύπου McPhail μίας ανά δέντρο Πρώτη γραμμή εφεδρείας η βακτηριοσύνη της χαρπίνης Το πρόβλημα είναι ότι για να δουλέψει οποιαδήποτε Σχέδιο δράσης πρέπει να γίνει σε ΜΑΖΙΚΌ Εθνικό επίπεδο και πρέπει να είναι δοκιμασμένο και αποτελεσματικό . |
Πηγή
https://www.haniotika-nea.gr/egrigorsi-gia-ti-nea-asthenia-ton-eleodentron/ Δρ Βαγγέλης Α, Μπούρμπος* * Γεωπόνος Ερευνητής, Φυτοπαθολόγος, Οικοτοξικολόγος
Tags:
Καλλιέργεια
