Αλόη και Υγεία 1 Ιουνίου 2016 newsitamea
Μπορεί να έχετε ακόμη και το δικό σας φυτό αλόη βέρα στο σπίτι σας για τις μικρές έκτακτες ανάγκες, όπως γρατζουνιές, κοψίματα και εγκαύματα, αλλά ξέρατε ότι δεν περιορίζεται μόνο στην τοπική χρήση και είναι στην πραγματικότητα ευεργετική για το σώμα σας όταν λαμβάνεται εσωτερικά;
Σύμφωνα με την Εφημερίδα της Περιβαλλοντικής Επιστήμης και Υγείας, η αλόη βέρα έχει επίσης αντι-βακτηριακές, αντι-ιικές και αντιμυκητιακές ιδιότητες που βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να καθαρίσει το σώμα από τις τοξίνες και τις παθογόνες ουσίες. Αλλά δεν περιορίζεται εκεί!
Μεταλλικά στοιχεία
Η αλόη βέρα είναι πλούσια σε ανόργανα συστατικά όπως ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, χρώμιο, σελήνιο, νάτριο, σίδηρο, κάλιο, χαλκό και μαγγάνιο.
ΈνζυμαΠεριέχει σημαντικά ένζυμα όπως η αμυλάση και η λιπάση που μπορεί να βοηθήσουν στην πέψη διασπώντας το λίπος και τα μόρια της ζάχαρης, ενώ το bradykinase βοηθά στη μείωση των φλεγμονών.
Βιταμίνες
Μια μελέτη έδειξε ότι αλόη βέρα περιέχει βιταμίνη Β12, η οποία απαιτείται για την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων, αποτελώντας έτσι πολύ σημαντική πηγή της συγκεκριμένης βιταμίνης για τους χορτοφάγους και τους vegans, οι οποίοι έχουν έλλειψη λόγω της διατροφή τους. Άλλες μελέτες έχουν αποδείξει ότι η λήψη αλόης μπορεί να βοηθήσει με τη βιοδιαθεσιμότητα της βιταμίνης Β12, που σημαίνει ότι το σώμα μπορεί πιο εύκολα να την απορροφήσει και να την αξιοποιήσει. Είναι επίσης πηγή βιταμινών Α, C, Ε, φολικού οξέως, χολίνης, Β1, Β2, Β3 (νιασίνη) και Β6.
Αμινοξέα
Περιέχει 20 από τα 22 απαραίτητα αμινοξέα που απαιτούνται από το ανθρώπινο σώμα. Επίσης περιέχει σαλικυλικό οξύ, το οποίο καταπολεμά τις φλεγμονές και τα βακτηρίδια.
Άλλες χρήσεις
Εκτός από το να είναι ένα εξαιρετικό καθαριστικό σώματος, αφαιρεί τις τοξίνες από το στομάχι, τα νεφρά, τη σπλήνα, την ουροδόχο κύστη, το ήπαρ, και το παχύ έντερο. Μπορεί επίσης να προσφέρει αποτελεσματική ανακούφιση από πιο άμεσες παθήσεις, όπως η δυσπεψία, οι στομαχικές διαταραχές, τα έλκη και την φλεγμονή στο έντερο. Επίσης ενισχύει το πεπτικό σύστημα και ανακουφίζει από τις φλεγμονές των αρθρώσεων, καθιστώντας το μια εξαιρετική επιλογή για τους πάσχοντες από αρθρίτιδα.
Μια μελέτη διαπίστωσε ότι ο χυμός αλόης βέρα, όταν λαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο όπως ένα στοματικό διάλυμα, ήταν εξίσου αποτελεσματικός στην αφαίρεση της πλάκας.
Το τζελ της αλόης έχει βρεθεί επίσης να θεραπεύει αποτελεσματικά τα στοματικά έλκη.
Λήψη
Η αλόη μπορεί να καταναλωθεί απευθείας από το φυτό, αλλά η πιο εύκολη και πιο εύγευστη επιλογή είναι μάλλον ο χυμός αλόης, τον οποίο μπορείτε να βρείτε στα περισσότερα καταστήματα υγιεινής διατροφής.
Μπορείτε να αγοράσετε τον χυμό και να τον ανακατέψτε στους χυμούς και τα smoothies σας ή απλά να τον πιείτε απευθείας. Βεβαιωθείτε μόνο ότι αγοράζετε καθαρό χυμό αλόης / τζελ. Στη φιάλη μπορείτε να βρείτε συγκεκριμένες οδηγίες δοσολογίας, αλλά θα ήταν σοφό να μιλήσετε με έναν εμπειρογνώμονα ή να κάνετε κάποια έρευνα σχετικά με το θέμα για να βρείτε οδηγίες για τη συγκεκριμένη δοσολογία.
# Διαβάστε προσεκτικά την παρακάτω προειδοποίηση
#
 Σε κάθε περίπτωση, προτού αποφασίσετε να δοκιμάσετε οποιαδήποτε εναλλακτική μέθοδο καταπολέμησης κάποιας ασθένειας/πάθησης, είναι σώφρον να επικοινωνήσετε πρώτα με τον *προσωπικό σας (*θεράπων) ιατρό, ο οποίος θα σας συμβουλέψει κατάλληλα. Προσοχή μην χρησιμοποιήσετε κάποιο βότανο ή έλαιο στο οποίο είστε αλλεργικοί. Ενώ ποτέ δεν πρέπει να ξεπερνάτε τις δοσολογίες ( συμβουλευτείτε μόνο Ειδικό ). Προσοχή στην εγκυμοσύνη και στο θηλασμό πριν τη χρήση βοτάνων πάρτε άμεσα οδηγίες αποκλειστικά και μόνο από γυναικολόγο σας. Οδηγίες χρήσης των βοτάνων Τα φαρμακευτικά βότανα πρέπει να καταναλώνονται με προσοχή και με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού, κυρίως από όσους παίρνουν άλλα φάρμακα ή έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά και από τις εγκύους, τις θηλάζουσες και βέβαια τα παιδιά και τους εφήβους. Τα φαρμακευτικά βότανα δεν αποτελούν πανάκεια, ούτε πρέπει να τα καταναλώνουμε χωρίς μέτρο και με την προσδοκία ότι θα γιατρέψουν όλες τις ασθένειες. Οτιδήποτε είναι φυσικό δεν σημαίνει ότι είναι και απολύτως ασφαλές. Έτσι, τα φαρμακευτικά φυτά πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση και βάσει των συμβουλών των ειδικών, που τα γνωρίζουν καλά. Δοσολογία Οι ποσότητες στις οποίες μπορούμε ή πρέπει να καταναλώνουμε τα φαρμακευτικά φυτά είναι πολύ δύσκολο να καθοριστούν με ακρίβεια. Η σωστή δοσολογία εξαρτάται κάθε φορά από πολλούς παράγοντες, όπως η ηλικία, η σωματική διάπλαση, η ασθένεια του ατόμου που τα καταναλώνει, καθώς επίσης και από το αν παίρνει άλλα φάρμακα ή αν έχει και άλλα προβλήματα υγείας. Από την άλλη πλευρά, χρειάζεται να έχουμε υπόψη μας ότι δεν είναι όλα τα βότανα, από όπου κι αν προέρχονται, της ίδιας δραστικότητας, καθώς αυτή ποικίλλει ανάλογα με διάφορους παράγοντες, καλλιέργειας, συγκομιδής, αποξήρανσης, φύλαξης κ.λπ. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι μία επαρκής ποσότητα για έναν ενήλικο που έχει λάβει υπόψη όλες τις αντενδείξεις είναι ένα φλιτζάνι έγχυμα ή αφέψημα τη φορά. Για περισσότερες συμβουλές, ή για συστηματική χρήση, θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό μας.Οι μορφές των βοτάνων Αφέψηµα : Το φυτό βράζει μαζί με το νερό, συνήθως για 5-10΄, και στη συνέχεια το διηθούμε. Χρησιμοποιείται για τα ξυλώδη μέρη, όπως οι ρίζες ή οι φλοιοί. Έγχυµα : Είναι μέθοδος που ενδείκνυται για τα φύλλα, τα άνθη και τα πέταλα, αλλά όχι για τις ρίζες. Επίσης, χρησιμοποιείται και όταν δεν θέλουμε να φύγουν τα πτητικά συστατικά, όπως στις περιπτώσεις των αρωματικών φυτών. Για να το παρασκευάσουμε, βράζουμε το νερό, το κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το βότανο. Κατόπιν, αφήνουμε το μείγμα έτσι για 5-10΄ και στη συνέχεια το διηθούμε. Πού βρίσκουμε τα δραστικότερα : Είναι διαδεδομένη η λανθασμένη άποψη ότι τα άγρια φυτά είναι πιο δραστικά από τα καλλιεργούμενα. Όταν στα καλλιεργούμενα φυτά οι ποικιλίες που καλλιεργούνται, η περιποίηση των φυτών και η εποχή συλλογής, η φύλαξη (μέρη σκοτεινά και όχι υγρά) και η αποξήρανση (όταν χρειάζεται) είναι σωστές, τότε δεν παρατηρούνται ουσιαστικές διαφορές από τα άγρια. Επίσης, είναι σημαντικό να καταναλώνουμε τα βότανα σε διάστημα όχι μεγαλύτερο του ενός χρόνου από τη στιγμή της συλλογής τους. **Απόσπασμα από άρθρο του https://www.vita.gr/ σε συνεργασία με δρ. ΕΛΕΝΗ ΣΚΑΛΤΣΑ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. |
Και ενώ αναλύσαμε τις φυσικές επουλωτικές ιδιότητες τηςαλόης σε προηγούμενο άρθρο, δεν έχουμε πει τίποτα για το πως μεταχειριζόμαστε τα φύλλα της, σε περίπτωση που διατηρούμε φρέσκια αλόη σε γλάστρα. Το μόνο που θα χρειαστείτε είναι το φυτό και ένα κοφτερό μαχαίρι.
Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά κόβουν ένα κομμάτι από το φύλλο της αλόης και το πιέζουν πάνω στη πάσχουσα περιοχή του δέρματος. Αυτό δεν είναι και τόσο λάθος, αλλά δεν είναι και σωστό, γιατί έτσι δεν εκμεταλλεύονται το εσωτερικό gel που έχει και τις μεγαλύτερες θεραπευτικές ιδιότητες, αλλά μόνο ένα μέρος του χυμού. Για να πάρουμε όλο το gel θα πρέπει να φιλετάρουμε το φύλλο, περίπου όπως θα κάναμε με ένα μεγάλο ψάρι.
Η διαδικασία βήμα-βήμα
1. Διαλέγουμε ένα μεγάλο και υγιές στην όψη φύλλο, όσο πιο κοντά στο έδαφος γίνεται. Αυτά τα φύλλα είναι τα πιο παλιά και έχουν περισσότερα ωφέλιμα συστατικά από τα νεότερα φύλλα, που είναι πιο ψηλά στο φυτό. Αν το φυτό σας δεν έχει τέτοια φύλλα ίσως δεν είναι ώριμο για να το κόψετε. Αυτά τα δεδομένα θα σας βοηθήσουν και στην επιλογή φυτού από τον έμπορο.
Η αλόη όταν τεμαχιστεί εκκρίνει δύο υγρά τα οποία έχουν διαφορετικές επιδράσεις και ιδιότητες. Ο καφεκίτρινος χυμός που εκκρίνεται αμέσως μόλις κοπεί η πράσινη επιφάνεια του φύλλου περιέχει αλοΐνη. Η αλοΐνηείναι μια ουσία που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το φλοιό και, πέρα από την πικρή της γεύση, έχει έντονη ερεθιστική και καθαρτική δράση. Σε μεγάλη ποσότητα και μακροχρόνια λήψη, γίνεται τοξική. Από την άλλη το διαυγές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλουείναι καταπραϋντικό και βοηθά στην επούλωση τραυμάτων, ελκών και εγκαυμάτων.
3. Κόψτε τη μυτερή άκρη και απορρίψτε τη. Κόψτε τις κατά μήκος άκρες του φυτού, εκατέρωθεν με τα αγκάθια, και απορρίψτε τις και αυτές. Ξεπλύνετε το φύλλο με άφθονο νερό. Το φύλλο τώρα θα μοιάζει με ένα σάντουιτς από ζελέ. Το gel αλόης που θέλουμε είναι παγιδευμένο ανάμεσα στη χοντρή σάρκα του φυτού από την επάνω και κάτω μεριά. Δείτε τις φωτό.
4. Προσπαθήστε να αφαιρέσετε τη πράσινη σάρκα από τη επάνω μεριά, διατρέχοντας το μαχαίρι εσωτερικά κατά μήκος του φύλλου (όπως θα κάνατε και με το φιλέτο ενός ψαριού).
5. Έπειτα γυρίστε το φύλλο ανάποδα, ώστε να ακουμπάει το gel πάνω σε μια καθαρή επιφάνεια (πιάτο, επιφάνεια κοπής κτλ.) και αφαιρέστε και τη σάρκα από κάτω. Προσπαθήστε να μη χαραμίσετε πολύ gel με το κόψιμο.
6. Με ένα κουτάλι ξύστε απαλά όσο gel έμεινε πάνω στη σάρκα που αφαιρέσατε με το μαχαίρι. Προσέξτε να μη ξύσετε και τμήματα από το εσωτερικό φλοιό του φύλλου γιατί δε τα θέλουμε επειδή περιέχουν αλοΐνη.
7. Συγκεντρώστε το gel της αλόης σε ένα καθαρό (αποστειρωμένο κατά προτίμηση) δοχείο. Είναι έτοιμο για να το χρησιμοποιήσετε όπως επιθυμείτε.
Εσωτερική λήψη
Σε περίπτωση που θέλετε να βγάλετε το gel της αλόης για εσωτερική κατανάλωση, συμβουλευτείτε πρώτα κάποιον ειδικό, ιατρό ή θεραπευτή. Μόλις πάρετε το ΟΚ, κάντε τη παραπάνω διαδικασία προσεκτικά, ώστε να έχετε στα χέρια σας μόνο το καθαρό gel, και ξεπλύνετε το «φιλέτο» της αλόης μέ ξυδόνερο ώστε να αφαιρέσετε τα υπολείμματα του εσωτερικού φλοιού. Δείτε στη παρακάτω φωτογραφία ποιός είναι ο εσωτερικός φλοιός. Θέλουμε το gel και τη βλέννη, δε θέλουμε τον εσωτερικό και εξωτερικό φλοιό.
Φάτε ή πιείτε τη ποσότητα που σας πρότεινε ο γιατρός ή ο θεραπευτής σας. Φυλάξτε το gel που απέμεινε μετά τη χρήση μέσα στο ψυγείο.
Σημειώσεις
Οι πληροφορίες είναι ενημερωτικού περιεχομένου και δεν υποκαθιστούν ιατρικές οδηγίες. Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας πριν καταναλώσετε εσωτερικά οποιοδήποτε σκεύασμα αλόης.Το «φιλετάρισμα» της αλόης για εσωτερική κατανάλωση γενικά δε προτείνεται σε αρχάριους στο χειρισμό της. Για εξωτερική χρήση δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος.
Αν κάνετε τη διαδικασία με σωστό και καθαρό τρόπο, το gel που θα βγάλετε μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο μέχρι και για 6 μήνες.
Μια καλή ιδέα για να διατηρήσετε το gel αλόης είναι να βάλετε το χυμό μέσα σε παγοθήκες και να το καταψύξετε. Έτσι θα χρησιμοποιείτε κάθε φορά μόνο τη μικρή ποσότητα που χρειάζεστε και επιπλέον θα διατηρηθεί για περισσότερο καιρό, ίσως και παραπάνω από 1 χρόνο.
Πηγή
