Μετά την αρθρίτιδα και τη σκλήρυνση κατά πλάκας φαίνεται να νικά AIDS και τον καρκίνο, τα Νανοσωματίδια που περιέχουν μια ισχυρή τοξίνη από το δηλητήριο της μέλισσας, μπορεί να είναι το ισχυρό όπλο ενάντια στον ιό HIV που προκαλεί το AIDS. Όπως ανακοίνωσαν ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, η τοξίνη «μελιττίνη» που ανιχνεύεται στο δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να καταστρέψει τον HIV χωρίς να βλάψει τα περιβάλλοντα υγιή κύτταρα. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι το εύρημά τους αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τζελ που μπορεί να αποτρέψει την εξάπλωση του ιού HIV.
Όπως εξηγούν, η μελιττίνη καταστρέφει κακοήθη κύτταρα και ορισμένους ιούς. Τελευταία, βρέθηκε ότι η τοξίνη αυτή καταστρέφει το εξωτερικό περίβλημα του HIV, αλλά και άλλων ιών, «σαν να ανοίγει κανείς τρύπες σε ένα σακί». Η χορήγηση μελιττίνης σε αρκετά μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει εξαιρετικά σημαντική βλάβη σε τέτοιους ιούς.
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. ΔΕΝ ΠΑΡΟΤΡΥΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΒΑΣΕΙ ΥΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ. ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΑΛΛΕΡΓΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΕΙ ΜΟΙΡΑΙΟ.
Σύμφωνα με τον Samuel A. Wickline, καθηγητή Βιοϊατρικών Επιστημών,
«γνωρίζαμε ότι τα νανοσωματίδια, φορτωμένα με μελιττίνη, έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες, καθώς έχουν την ικανότητα να σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα. Η σύνδεση αντικαρκινικών θεραπειών με το δηλητήριο της μέλισσας δεν είναι κάτι καινούργιο. Από το 2004 υπάρχουν επίσημες αναφορές ότι θα μπορούσε να έχει εφαρμογές στη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου».
Αυτό που φαίνεται να αποδεικνύεται τώρα είναι ότι η τοξίνη μελιττίνη χτυπά καίρια και τον HIV.
Discovery Channel - Θαυμαστές Θεραπείες με το κεντρί της μέλισσας
Μάλιστα, τα υγιή, φυσιολογικά κύτταρα παραμένουν ανέπαφα. Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι τα νανοσωματίδια που είναι φορτωμένα με μελιττίνη δεν βλάπτουν τα κύτταρα αυτά αλλά στοχεύουν στον HIV.
Προκειμένου, μάλιστα, να αυξήσουν τα επίπεδα ασφαλούς χορήγησης της τοξίνης, οι ερευνητές προσέθεσαν στην επιφάνεια των νανοσωματιδίων «προφυλακτήρες» έτσι ώστε όταν έρχονται σε επαφή με τα φυσιολογικά κύτταρα, τα νανοσωματίδια να αναπηδούν αντί να προσκολλώνται.
Αντίθετα, πιθανόν λόγω του μικρού μεγέθους του ιού HIV, οι προφυλακτήρες των νανοσωματιδίων δεν είναι λειτουργικοί. Όταν λοιπόν, ένα νανοσωματίδιο που είναι επικαλυμμένο με την τοξίνη της μέλισσας έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια του HIV, την καταστρέφει.
Ενώ τα περισσότερα φάρμακα ενάντια στον HIV λειτουργούν αναστέλλοντας την ικανότητα του ιού να πολλαπλασιάζεται, τα νανοσωματίδια μελιττίνης επιτίθενται σε ένα ζωτικό μέρος της δομής του.
Είναι επίσης θαυματουργή η αντικαρκινική συνέργεια του κεντριού της μέλισσας με την πρόπολη:
ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΤΕΚΜΗΡΟΩΤΗ ΠΛΗΡΟΡΟΡΙΑ !!!
Η πρόπολη εμφανίζει κυτταρολογική δράση εναντίων του ινοσαρκώματος στο παχύ έντερο, καθυστερεί την εξέλιξη του καρκίνου του δέρματος, προκαλεί απόπτωση των καρκινικών κυττάρων του ήπατος και γενικά, εμποδίζει την αναπνοή των καρκινικών κυττάρων. Ο συνδυασμός πρόπολης με δηλητήριο μέλισσας έχει 100% μεγαλύτερη ικανότητα καταστροφής των καρκινικών κυττάρων και όγκων.
Το άρθρο βρήκαμε στο
www.proionta-tis-fisis.com
https://www.youtube.com/watch?v=qtzDKgjMNzo
https://sites.google.com/site/melisokipos/proionta-melissas-1/deleterio
https://www.melisokipos.gr/dilitirio.aspx
Σχετικά άρθρα
Δ59
205 ΥΓΕΙΑ
 |
Δ60
Επιπλέον πληροφορίες:
Δηλητήριο
-Το δηλητήριο της μέλισσες ήταν γνωστό και σαν φάρμακο, από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας. Η θεραπευτική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό και τα οφέλη του δηλητηρίου περιγράφονται στις εργασίες των αρχαίων επιστημόνων και ιατρών όπως του Ιπποκράτη (4ο αι. πΧ), Πλίνιου(2ο αι. πΧ) κ.α. Σήμερα γίνεται μία εκτενής έρευνα σε όλο τον κόσμο για να διασωθούν και να καταγραφούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το δηλητήριο των μελισσών είναι αποτελεσματικότερο από τα συνθετικά φάρμακα. Όλα στη γη είναι δηλητήριο, τίποτε δεν στερείται και το δηλητήριο της μέλισσας. Μόνο μια δόση μετατρέπει την ουσία σε δηλητήριο ή ιατρική. Σοφά λόγια μεγάλων επιστημόνων.
-Η αλήθεια είναι αυτή, το δηλητήριο πολλών ζώων σε μικρές δόσεις έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για την θεραπεία των διαφόρων ασθενειών, τόσο στην ορθόδοξη όσο και στην εναλλακτική ιατρική από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα. Το δηλητήριο των μελισσών παραμένει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης σε αυτόν τον μακροσκελή κατάλογο στην παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία.
-Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ειδικό; Πράγματι το δηλητήριο της μέλισσας είναι ειδικό, λόγω των πολλών συστατικών που εμπεριέχονται στην σύνθεσή του. Περιέχει περίπου 18 βιολογικά ενεργές ενώσεις, μερικές από τις οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να τις δημιουργήσουμε ή να τις συνθέσουμε με χημικές μεθόδους στα εργαστήρια. Σήμερα η πλειοψηφία αυτών των βιολογικά ενεργών ενώσεων μελετούνται σε βάθος και ανακαλύπτονται όλες οι χρήσιμες και ωφέλιμες ιδιότητες τους.
-Παρακάτω εξετάζουμε μερικά από τα συστατικά του δηλητηρίου των μελισσών που παρέχονται για θεραπεία και σίγουρα επιδρούν θετικά στο ανθρώπινο σώμα.
-Η Μελιτίνη είναι το κύριο ενεργό συστατικό του δηλητηρίου των μελισσών. Το επίπεδο ποσοστού που εμπεριέχεται στο δηλητήριο των μελισσών είναι 50-60%. Η Μελιτίνη παρέχει πολύ ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιβακτηριακή δράση. Επιστήμονες στην Αυστραλία ερευνούν και μελετούν την μοριακή δομή της Μελιτίνης για την ανάπτυξη θεραπείας ενάντια στον καρκίνο διότι παρουσιάζει λιγότερες παρενέργειες από άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της ασθένειας.
-Η Απαμίνη είναι ένα άλλο ενεργό συστατικό του δηλητηρίου των μελισσών που αξίζει της προσοχής μας. Η περιεκτικότητα του στο δηλητήριο είναι περίπου 1-2%. Η μεγάλη αξία αυτού του συστατικού είναι ότι χρησιμοποιείται η δράση των συστατικών του δηλητηρίου, για θεραπεία παθήσεων του εγκεφάλου.
-Ένα πεπτίδιο του δηλητηρίου της μέλισσας που καλείται MCD ανακαλύφθηκε πως μια από τις ιδιότητες του είναι ότι, σαν αντιφλεγμονώδες είναι 100 φορές πιο ενεργό από την υδροκορτιζόνη.
Πως λειτουργεί το δηλητήριο της μέλισσας;
-Τα διάφορα συστατικά του δηλητηρίου όπως είναι τα πεπτίδια έχουν δράση: αντιφλεγμονώδη, αντιπυρετική, αντιμυκητιακή, αντιβακτηριακή, παρακινητική αγγειακή διαπερατότητα. Ρυθμίζουν επίσης το επίπεδο της κορτιζόνης του σώματος με την δράση τους στα επινεφρίδια. Αποδείχθηκε ότι το δηλητήριο είναι εξαιρετικά χρήσιμο και ανακουφίζει από τους πόνους τους ανθρώπους που πάσχουν από ρευματικά και αρθρίτιδες.
-Οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι το δηλητήριο των μελισσών συμβάλει στα τριχοειδή αγγεία και στη μικρή αρτηριακή πίεση αφού αυξάνουν τη ροή του αίματος στα όργανα βελτιώνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό το μεταβολισμό των ανθρώπων. Δεδομένου επίσης ότι το δηλητήριο αυξάνει την ποσότητα της αιμογλοβίνης και των λευκοκυττάρων στο αίμα και μειώνει το πάχος των θρόμβων στο αίμα, γίνεται και είναι πολύ χρήσιμο για τους ανθρώπους που έχουν ευαισθησία στην θρομβοφλεβίτιδα.
-Το δηλητήριο ακόμη συμβάλει στην μείωση της χοληστερόλης στο αίμα, παρέχει τονωτική επίδραση στους μυς της καρδιάς και μειώνει την πίεση αίματος. Βελτιώνει την γενική κατάσταση της υγείας των ασθενών, της όρεξης, του ύπνου και την αύξηση της ζωτικότητας. Ενισχύει το σώμα και ανακουφίζει από τους πόνους, γιαυτό χρησιμοποιείται για την θεραπεία ρευματοειδών παθήσεων καθώς και της αρθρίτιδας. Άριστη επίδραση και καλά αποτελέσματα έχουν παρατηρηθεί όταν χρησιμοποιήθηκε το δηλητήριο μελισσών για την θεραπεία της νευραλγίας και άλλων παθήσεων των νεύρων. Επίσης κάνει καλό και στους ανθρώπινους οργανισμούς που πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση. Το δηλητήριο της μέλισσας σαν συμπληρωματική θεραπεία σε πολλές ασθένειες, σε συνδυασμό και με άλλα φάρμακα παρουσιάζει θαυμάσια αποτελέσματα. Πάντως η θεραπεία διαφόρων ασθενειών του ανθρώπου με τσιμπήματα από μέλισσες είναι παραδοσιακός και πολύ παλιός γνωστός τρόπος από πολλούς λαούς του πλανήτη.
-Δυο είναι τα μειονεκτήματα της μεθόδου αυτής, ο πόνος και το έντονο στρες των ασθενών στην αρχή των θεραπευτικών επισκέψεων.
-Μετά την χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας στην παραδοσιακή θεραπεία ασθενειών, τώρα χρησιμοποιείται και σαν συμπλήρωμα υγιεινής διατροφής. Η Νέα Ζηλανδία πρώτη και η Αυστραλία δεύτερη στον κόσμο, είναι οι χώρες που κάνουν χρήση με μείγματα μελιού και δηλητηρίου μελισσών για διατροφικούς σκοπούς, πέρα από τις κρέμες και τις λοσιόν για το πρόσωπο και το δέρμα. Οι δόσεις των προϊόντων ρυθμίζονται ανάλογα με το άτομο.
-Το δηλητήριο της μέλισσας χρησιμοποιείται και στα ζώα, είναι γνωστό ότι και τα ζώα πάσχουν από αρθρίτιδα και ρευματισμούς. Τα προϊόντα του δηλητηρίου φέρνουν την ανακούφιση στους πόνους και επιταχύνουν την διαδικασία ίασης και αποκατάστασης.
-Η αλήθεια είναι αυτή, το δηλητήριο πολλών ζώων σε μικρές δόσεις έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για την θεραπεία των διαφόρων ασθενειών, τόσο στην ορθόδοξη όσο και στην εναλλακτική ιατρική από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα. Το δηλητήριο των μελισσών παραμένει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης σε αυτόν τον μακροσκελή κατάλογο στην παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία.
-Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ειδικό; Πράγματι το δηλητήριο της μέλισσας είναι ειδικό, λόγω των πολλών συστατικών που εμπεριέχονται στην σύνθεσή του. Περιέχει περίπου 18 βιολογικά ενεργές ενώσεις, μερικές από τις οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να τις δημιουργήσουμε ή να τις συνθέσουμε με χημικές μεθόδους στα εργαστήρια. Σήμερα η πλειοψηφία αυτών των βιολογικά ενεργών ενώσεων μελετούνται σε βάθος και ανακαλύπτονται όλες οι χρήσιμες και ωφέλιμες ιδιότητες τους.
-Παρακάτω εξετάζουμε μερικά από τα συστατικά του δηλητηρίου των μελισσών που παρέχονται για θεραπεία και σίγουρα επιδρούν θετικά στο ανθρώπινο σώμα.
-Η Μελιτίνη είναι το κύριο ενεργό συστατικό του δηλητηρίου των μελισσών. Το επίπεδο ποσοστού που εμπεριέχεται στο δηλητήριο των μελισσών είναι 50-60%. Η Μελιτίνη παρέχει πολύ ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιβακτηριακή δράση. Επιστήμονες στην Αυστραλία ερευνούν και μελετούν την μοριακή δομή της Μελιτίνης για την ανάπτυξη θεραπείας ενάντια στον καρκίνο διότι παρουσιάζει λιγότερες παρενέργειες από άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της ασθένειας.
-Η Απαμίνη είναι ένα άλλο ενεργό συστατικό του δηλητηρίου των μελισσών που αξίζει της προσοχής μας. Η περιεκτικότητα του στο δηλητήριο είναι περίπου 1-2%. Η μεγάλη αξία αυτού του συστατικού είναι ότι χρησιμοποιείται η δράση των συστατικών του δηλητηρίου, για θεραπεία παθήσεων του εγκεφάλου.
-Ένα πεπτίδιο του δηλητηρίου της μέλισσας που καλείται MCD ανακαλύφθηκε πως μια από τις ιδιότητες του είναι ότι, σαν αντιφλεγμονώδες είναι 100 φορές πιο ενεργό από την υδροκορτιζόνη.
Πως λειτουργεί το δηλητήριο της μέλισσας;
-Τα διάφορα συστατικά του δηλητηρίου όπως είναι τα πεπτίδια έχουν δράση: αντιφλεγμονώδη, αντιπυρετική, αντιμυκητιακή, αντιβακτηριακή, παρακινητική αγγειακή διαπερατότητα. Ρυθμίζουν επίσης το επίπεδο της κορτιζόνης του σώματος με την δράση τους στα επινεφρίδια. Αποδείχθηκε ότι το δηλητήριο είναι εξαιρετικά χρήσιμο και ανακουφίζει από τους πόνους τους ανθρώπους που πάσχουν από ρευματικά και αρθρίτιδες.
-Οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι το δηλητήριο των μελισσών συμβάλει στα τριχοειδή αγγεία και στη μικρή αρτηριακή πίεση αφού αυξάνουν τη ροή του αίματος στα όργανα βελτιώνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό το μεταβολισμό των ανθρώπων. Δεδομένου επίσης ότι το δηλητήριο αυξάνει την ποσότητα της αιμογλοβίνης και των λευκοκυττάρων στο αίμα και μειώνει το πάχος των θρόμβων στο αίμα, γίνεται και είναι πολύ χρήσιμο για τους ανθρώπους που έχουν ευαισθησία στην θρομβοφλεβίτιδα.
-Το δηλητήριο ακόμη συμβάλει στην μείωση της χοληστερόλης στο αίμα, παρέχει τονωτική επίδραση στους μυς της καρδιάς και μειώνει την πίεση αίματος. Βελτιώνει την γενική κατάσταση της υγείας των ασθενών, της όρεξης, του ύπνου και την αύξηση της ζωτικότητας. Ενισχύει το σώμα και ανακουφίζει από τους πόνους, γιαυτό χρησιμοποιείται για την θεραπεία ρευματοειδών παθήσεων καθώς και της αρθρίτιδας. Άριστη επίδραση και καλά αποτελέσματα έχουν παρατηρηθεί όταν χρησιμοποιήθηκε το δηλητήριο μελισσών για την θεραπεία της νευραλγίας και άλλων παθήσεων των νεύρων. Επίσης κάνει καλό και στους ανθρώπινους οργανισμούς που πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση. Το δηλητήριο της μέλισσας σαν συμπληρωματική θεραπεία σε πολλές ασθένειες, σε συνδυασμό και με άλλα φάρμακα παρουσιάζει θαυμάσια αποτελέσματα. Πάντως η θεραπεία διαφόρων ασθενειών του ανθρώπου με τσιμπήματα από μέλισσες είναι παραδοσιακός και πολύ παλιός γνωστός τρόπος από πολλούς λαούς του πλανήτη.
-Δυο είναι τα μειονεκτήματα της μεθόδου αυτής, ο πόνος και το έντονο στρες των ασθενών στην αρχή των θεραπευτικών επισκέψεων.
-Μετά την χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας στην παραδοσιακή θεραπεία ασθενειών, τώρα χρησιμοποιείται και σαν συμπλήρωμα υγιεινής διατροφής. Η Νέα Ζηλανδία πρώτη και η Αυστραλία δεύτερη στον κόσμο, είναι οι χώρες που κάνουν χρήση με μείγματα μελιού και δηλητηρίου μελισσών για διατροφικούς σκοπούς, πέρα από τις κρέμες και τις λοσιόν για το πρόσωπο και το δέρμα. Οι δόσεις των προϊόντων ρυθμίζονται ανάλογα με το άτομο.
-Το δηλητήριο της μέλισσας χρησιμοποιείται και στα ζώα, είναι γνωστό ότι και τα ζώα πάσχουν από αρθρίτιδα και ρευματισμούς. Τα προϊόντα του δηλητηρίου φέρνουν την ανακούφιση στους πόνους και επιταχύνουν την διαδικασία ίασης και αποκατάστασης.
Θεραπευτικές ιδιότητες του δηλητηρίου της μέλισσας
Η μελισσοθεραπεία, η ιατρική χρήση των προϊόντων μέλισσας έχει ασκηθεί από τους αρχαίους χρόνους. Στην σύγχρονη εποχή τα προϊόντα της μέλισσας αρχίζουν και βρίσκουν ευρεία χρήση εφαρμογών σε πολλούς τομείς μεταξύ αυτών και η ιατρική με χρήση του δηλητηρίου στη θεραπεία της αρθρίτιδας και άλλων ασθενειών. Τα συγγράμματα για αυτό το θέμα ξεπερνούνε τα 2000 σε όλων τον κόσμο. Στις ΗΠΑ ο στρατός έχει εξετάσει εκτενώς τις χημικές ενώσεις του δηλητηρίου των μελισσών, Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα ακόμη και Νοσοκομεία στην Γαλλία και Ρωσία το έχουν συμπεριλάβει στις κλινικές δοκιμές τους.
Το δηλητήριο των μελισσών περιέχει 18 ενεργές ουσίες. Η μελιτίνη, η απαμίνη, η υαλουρονιδάση, η φωσφολιπάση, ή ισταμίνη και άλλα, είναι ουσίες που εμπεριέχονται στο δηλητήριο της μέλισσας.
Η θεραπεία με το δηλητήριο των μελισσών είναι χρήσιμη και μπορεί να γίνει ακόμη πιο χρήσιμη σε μια ευρεία γκάμα ασθενειών. Ο Δόκτωρ Mraz, μελισσοκόμος και ο ίδιος στο Middlebury του Βερμόντ, έχει διαδώσει τη θεραπεία με δηλητήριο μέλισσας για τα προηγούμενα 60 έτη, λέει ότι είναι λογικό, να δοκιμασθεί η θεραπεία με το δηλητήριο μελισσών σε οποιαδήποτε κλινική κατάσταση όπου δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον κανένα άλλο φάρμακο. Εν τούτοις, υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις που είναι οι συχνότερες:
-Αρθρίτιδα, η θεραπεία με δηλητήριο είναι χρήσιμη και στην ρευματοειδή και στην οστεοαρθρίτιδα, αφού βοηθά στην ανακούφιση από τον πόνο αλλά και στο πρήξιμο. Στην περίπτωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, οι ρευματοειδείς κόνδυλοι ελαττώνουν το μέγεθος τους. Στην ασθένεια όπως η σκληροδερμία, το δηλητήριο ενισχύει τον συνδετικό ιστό. Ακόμη και στην σπαστική κολίτιδα και το άσθμα μπορούν να επιτρέψουν δοκιμές με δηλητήριο της μέλισσας.
-Οξείς και χρόνιοι τραυματισμοί. Πρήξιμο του νεύρου του τένοντα ή τενοντίτιδα και άλλους τραυματισμούς αποκρίνονται καλά και θετικά στο δηλητήριο της μέλισσας, επίσης στο χρόνιο πόνο σε πλάτη και λαιμό. Στις παραπάνω περιπτώσεις, η επίδραση είναι πιθανόν αντιφλεγμονώδης.
-Το γρήγορο και χωρίς σημάδια κλείσιμο των εξωτερικών τραυμάτων, χωρίς ίχνη έντονων ουλών αλλά και κατά την διάρκεια της μετεγχειρητικής περιόδου, βοηθά πάρα πολύ στην εύκολη επανασύνδεση των τραυματισμένων ιστών.
-Στην σκλήρυνση κατά πλάκας,η χρήση του δηλητηρίου των μελισσών δεν είναι επαρκώς κατανοητή αλλά επειδή οι ασθενείς βλέπουν θετικά αποτελέσματα πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω.
-Το σημαντικό είναι πως εκατοντάδες ασθενείς από όλο τον κόσμο αναζητούν θεραπεία για κάποια ασθένεια τους, μέσω των φαρμάκων που δημιουργούνται από τα προϊόντα των μελισσών, τα οποία ξεπερνούν τους 10.000 τόνους τον χρόνο.
-Η θεραπεία με δηλητήριο μελισσών μπορεί να γίνει από έναν μελισσοκόμο, η τον ίδιο τον ασθενή ή κάποιο συνεργάτη του που διδάσκονται για τον σκοπό αυτό πώς να χρησιμοποιούν τις μέλισσες. Μια μέλισσα από ένα βάζο ή μία κυψέλη με κάποια λαβίδα ή τσιμπίδα και κρατιέται πάνω από το σημείο του σώματος που θέλουμε να τσιμπήσει. Ο αριθμός, οι περιοχές και η συχνότητα των τσιμπημάτων εξαρτώνται από τον ασθενή και το πρόβλημα του.
-Για μια απλή τενοντίτιδα, χρειάζεται ο ασθενής 2-5 επισκέψεις, με 2-3 τσιμπήματα σε κάθε επίσκεψη.
-Για την αρθρίτιδα που είναι ένα χρόνιο πρόβλημα η θεραπεία θα πάρει 2-3 μήνες με διάφορα τσιμπήματα 2-3 φορές την εβδομάδα.
-Για την σκλήρυνση κατά πλάκας η θεραπεία διαρκεί πιο πολλούς μήνες, αν και μερικές φορές οι ασθενείς αισθάνονται πιο ενεργητικοί μετά από τις πρώτες επισκέψεις. Πολλοί ασθενείς όμως που χρησιμοποιούν την θεραπεία με το δηλητήριο της μέλισσας επιμένουν ότι κάποιος που κάνει αυτή την θεραπεία για την σκλήρυνση, πρέπει να γίνεται πάνω από 2-3 φορές την εβδομάδα για 6 μήνες περίπου προκειμένου να δουν το πλήρες όφελος στον οργανισμό τους. Υπάρχουν παθολόγοι γιατροί οι οποίοι κάνουν χρήση αυτής της μεθόδου για την θεραπεία της παραπάνω ασθένειας, με την λήψη του δηλητηρίου από αποστειρωμένα φιαλίδια και την έγχυση του, κάτω από το δέρμα, ανάμικτο μερικές φορές με κάποιο τοπικό αναισθητικό. Κάποιοι λένε πως η συλλογή και η παραμονή του δηλητηρίου στα φιαλίδια χάνει μέρος από την δύναμή του, αλλά αυτό σίγουρα είναι πιο βολικό τις περισσότερες φορές από το να ψάχνει κανείς να βρει μελισσοκόμους και μέλισσες σε μεγάλες πόλεις.
-Οι παρενέργειες της θεραπείας με δηλητήριο μελισσών είναι γενικά περιορισμένες και συνίστανται σε πρήξιμο, σε ελαφριά φλόγωση του σημείου και ελαφριά γλυκιά φαγούρα, έχει σίγουρα στην αρχή κάποιο πόνο, αλλά τα αποτελέσματα είναι θετικά.
-Εντούτοις, ο κίνδυνος για αλλεργικό σοκ του ασθενούς στο δηλητήριο της μέλισσας είναι πάντα πιθανός, γιαυτό είναι πάντα σοφό να γίνεται πριν από την θεραπεία μια αντιαλλεργική εξέταση αλλά και να έχει μαζί του σε κάποιο φορητό ψυγείο και το αντιαλλεργικό κιτ, το οποίο περιέχει, χάπια αντιισταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη και σύριγγα σε ετοιμότητα.
-Ευτυχώς, τα περισσότερα αλλεργικά σοκ δημιουργούνται από τις μικρές ή μεγάλες κίτρινες σφήκες και όχι από τις καθαυτού μέλισσες, που αποτελούν το λιγότερο από 5% των τσιμπημάτων όλων των εντόμων.
Η μελισσοθεραπεία, η ιατρική χρήση των προϊόντων μέλισσας έχει ασκηθεί από τους αρχαίους χρόνους. Στην σύγχρονη εποχή τα προϊόντα της μέλισσας αρχίζουν και βρίσκουν ευρεία χρήση εφαρμογών σε πολλούς τομείς μεταξύ αυτών και η ιατρική με χρήση του δηλητηρίου στη θεραπεία της αρθρίτιδας και άλλων ασθενειών. Τα συγγράμματα για αυτό το θέμα ξεπερνούνε τα 2000 σε όλων τον κόσμο. Στις ΗΠΑ ο στρατός έχει εξετάσει εκτενώς τις χημικές ενώσεις του δηλητηρίου των μελισσών, Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα ακόμη και Νοσοκομεία στην Γαλλία και Ρωσία το έχουν συμπεριλάβει στις κλινικές δοκιμές τους.
Το δηλητήριο των μελισσών περιέχει 18 ενεργές ουσίες. Η μελιτίνη, η απαμίνη, η υαλουρονιδάση, η φωσφολιπάση, ή ισταμίνη και άλλα, είναι ουσίες που εμπεριέχονται στο δηλητήριο της μέλισσας.
Η θεραπεία με το δηλητήριο των μελισσών είναι χρήσιμη και μπορεί να γίνει ακόμη πιο χρήσιμη σε μια ευρεία γκάμα ασθενειών. Ο Δόκτωρ Mraz, μελισσοκόμος και ο ίδιος στο Middlebury του Βερμόντ, έχει διαδώσει τη θεραπεία με δηλητήριο μέλισσας για τα προηγούμενα 60 έτη, λέει ότι είναι λογικό, να δοκιμασθεί η θεραπεία με το δηλητήριο μελισσών σε οποιαδήποτε κλινική κατάσταση όπου δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον κανένα άλλο φάρμακο. Εν τούτοις, υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις που είναι οι συχνότερες:
-Αρθρίτιδα, η θεραπεία με δηλητήριο είναι χρήσιμη και στην ρευματοειδή και στην οστεοαρθρίτιδα, αφού βοηθά στην ανακούφιση από τον πόνο αλλά και στο πρήξιμο. Στην περίπτωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, οι ρευματοειδείς κόνδυλοι ελαττώνουν το μέγεθος τους. Στην ασθένεια όπως η σκληροδερμία, το δηλητήριο ενισχύει τον συνδετικό ιστό. Ακόμη και στην σπαστική κολίτιδα και το άσθμα μπορούν να επιτρέψουν δοκιμές με δηλητήριο της μέλισσας.
-Οξείς και χρόνιοι τραυματισμοί. Πρήξιμο του νεύρου του τένοντα ή τενοντίτιδα και άλλους τραυματισμούς αποκρίνονται καλά και θετικά στο δηλητήριο της μέλισσας, επίσης στο χρόνιο πόνο σε πλάτη και λαιμό. Στις παραπάνω περιπτώσεις, η επίδραση είναι πιθανόν αντιφλεγμονώδης.
-Το γρήγορο και χωρίς σημάδια κλείσιμο των εξωτερικών τραυμάτων, χωρίς ίχνη έντονων ουλών αλλά και κατά την διάρκεια της μετεγχειρητικής περιόδου, βοηθά πάρα πολύ στην εύκολη επανασύνδεση των τραυματισμένων ιστών.
-Στην σκλήρυνση κατά πλάκας,η χρήση του δηλητηρίου των μελισσών δεν είναι επαρκώς κατανοητή αλλά επειδή οι ασθενείς βλέπουν θετικά αποτελέσματα πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω.
-Το σημαντικό είναι πως εκατοντάδες ασθενείς από όλο τον κόσμο αναζητούν θεραπεία για κάποια ασθένεια τους, μέσω των φαρμάκων που δημιουργούνται από τα προϊόντα των μελισσών, τα οποία ξεπερνούν τους 10.000 τόνους τον χρόνο.
-Η θεραπεία με δηλητήριο μελισσών μπορεί να γίνει από έναν μελισσοκόμο, η τον ίδιο τον ασθενή ή κάποιο συνεργάτη του που διδάσκονται για τον σκοπό αυτό πώς να χρησιμοποιούν τις μέλισσες. Μια μέλισσα από ένα βάζο ή μία κυψέλη με κάποια λαβίδα ή τσιμπίδα και κρατιέται πάνω από το σημείο του σώματος που θέλουμε να τσιμπήσει. Ο αριθμός, οι περιοχές και η συχνότητα των τσιμπημάτων εξαρτώνται από τον ασθενή και το πρόβλημα του.
-Για μια απλή τενοντίτιδα, χρειάζεται ο ασθενής 2-5 επισκέψεις, με 2-3 τσιμπήματα σε κάθε επίσκεψη.
-Για την αρθρίτιδα που είναι ένα χρόνιο πρόβλημα η θεραπεία θα πάρει 2-3 μήνες με διάφορα τσιμπήματα 2-3 φορές την εβδομάδα.
-Για την σκλήρυνση κατά πλάκας η θεραπεία διαρκεί πιο πολλούς μήνες, αν και μερικές φορές οι ασθενείς αισθάνονται πιο ενεργητικοί μετά από τις πρώτες επισκέψεις. Πολλοί ασθενείς όμως που χρησιμοποιούν την θεραπεία με το δηλητήριο της μέλισσας επιμένουν ότι κάποιος που κάνει αυτή την θεραπεία για την σκλήρυνση, πρέπει να γίνεται πάνω από 2-3 φορές την εβδομάδα για 6 μήνες περίπου προκειμένου να δουν το πλήρες όφελος στον οργανισμό τους. Υπάρχουν παθολόγοι γιατροί οι οποίοι κάνουν χρήση αυτής της μεθόδου για την θεραπεία της παραπάνω ασθένειας, με την λήψη του δηλητηρίου από αποστειρωμένα φιαλίδια και την έγχυση του, κάτω από το δέρμα, ανάμικτο μερικές φορές με κάποιο τοπικό αναισθητικό. Κάποιοι λένε πως η συλλογή και η παραμονή του δηλητηρίου στα φιαλίδια χάνει μέρος από την δύναμή του, αλλά αυτό σίγουρα είναι πιο βολικό τις περισσότερες φορές από το να ψάχνει κανείς να βρει μελισσοκόμους και μέλισσες σε μεγάλες πόλεις.
-Οι παρενέργειες της θεραπείας με δηλητήριο μελισσών είναι γενικά περιορισμένες και συνίστανται σε πρήξιμο, σε ελαφριά φλόγωση του σημείου και ελαφριά γλυκιά φαγούρα, έχει σίγουρα στην αρχή κάποιο πόνο, αλλά τα αποτελέσματα είναι θετικά.
-Εντούτοις, ο κίνδυνος για αλλεργικό σοκ του ασθενούς στο δηλητήριο της μέλισσας είναι πάντα πιθανός, γιαυτό είναι πάντα σοφό να γίνεται πριν από την θεραπεία μια αντιαλλεργική εξέταση αλλά και να έχει μαζί του σε κάποιο φορητό ψυγείο και το αντιαλλεργικό κιτ, το οποίο περιέχει, χάπια αντιισταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη και σύριγγα σε ετοιμότητα.
-Ευτυχώς, τα περισσότερα αλλεργικά σοκ δημιουργούνται από τις μικρές ή μεγάλες κίτρινες σφήκες και όχι από τις καθαυτού μέλισσες, που αποτελούν το λιγότερο από 5% των τσιμπημάτων όλων των εντόμων.
Θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας. (1)
-Η θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας είναι η πιο σύνθετη θεραπεία από τους διαφορετικούς τύπους της μελισσοθεραπείας. Πάντα κάνουμε τεστ για αλλεργία πριν αρχίσουμε την θεραπεία και συμβουλευόμαστε ένα έμπειρο μελισσοθεραπευτή. Προσοχή όμως, επειδή το δηλητήριο της μέλισσας δεν είναι ίδιο με το δηλητήριο της μικρής ή της μεγάλης σφήκας, ακόμη και μία θετική δοκιμή αλλεργίας στις σφήκες, δεν αποκλείει απαραίτητα το τεστ και την δοκιμή για αλλεργία και στην μέλισσα. Αντίθετα είναι απαραίτητο το τεστ και η επίβλεψη του σε κάθε τύπο μελισσοθεραπείας. Στο τέλος μπορούμε να μάθουμε και να κάνουμε τις θεραπείες στο σπίτι μας μόνοι ή με την βοήθεια κάποιου συνεργάτη μας.
-Το δηλητήριο της μέλισσας χορηγείται στον οργανισμό δι εγχύσεως, είτε από βελόνα κάποια σύριγγας, είτε κατευθείαν από το κεντρί με το τσίμπημα μελισσών. Κάποιοι επαγγελματίες εγχέουν το δηλητήριο με μια υποδερμική βελόνα, κάποιοι άλλοι μελισσοθεραπευτές όμως τοποθετούν τις μέλισσες, μία κάθε φορά άμεσα πάνω στο δέρμα, αφού τις πιάσει με μια μακριά λαβίδα ή τσιμπίδα κατάλληλη για αυτή την εργασία. Οι μέλισσες τοποθετούνται πάντα κοντά στο σημείο που ενώνονται οι μυς ή σε όποιο δήποτε άλλο σημείο του σώματος χρειάζεται να γίνει η θεραπεία.
-Σίγουρα το τσίμπημα των μελισσών μπορεί να είναι επίπονο αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Στην πραγματικότητα τα τσιμπήματα μελισσών πονούν λιγότερο από τον πόνο που προκαλεί το τσίμπημα από την μικρή ή μεγάλη σφήκα. Ο βαθμός ταλαιπωρίας είναι ανάλογα πόσο αντέχουμε στον πόνο. Το πρώτο τσίμπημα είναι πάντα το χειρότερο επειδή δεν ξέρουμε τι θα αισθανθούμε, σιγά-σιγά όμως ο πόνος συνηθίζεται από το σώμα μας και δεν μας ενοχλεί καθόλου. Όταν κάνουμε θεραπεία δι εγχύσεως με βελόνα ή τσιμπήματα μελισσών να αναμένετε ότι θα αισθανθείτε κάποια τοπική ταλαιπωρία όπως είναι, φαγούρα, κάψιμο, φούσκωμα, κοκκίνισμα και πόνο, έχουμε έτοιμο ένα σακουλάκι με πάγο και το τοποθετούμε πάνω στην περιοχή θεραπείας και τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν γρήγορα.
-Εάν ο μελισσοθεραπευτής εργάζεται με πραγματικές μέλισσες, τα κεντριά θα αφαιρεθούν αμέσως ή σε λίγα λεπτά. Για μια απλή τενοντίτιδα χρειάζονται δυο ή τρεις θεραπείες από δύο έως δέκα τσιμπήματα ανά θεραπεία. Για μια πιο δύσκολη περίπτωση όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, απαιτούνται μέχρι τρεις θεραπείες την εβδομάδα, με δύο έως τρία τσιμπήματα ανά θεραπεία για έξι μήνες ή ακόμη και για περισσότερο.
–Δεν χρειάζεται να ρωτήσετε κάποιον επαγγελματία για να δοκιμάσετε τους άλλους τύπους θεραπεία της μελισσοθεραπείας όπως είναι η θεραπεία με γύρη, πρόπολη, βασιλικό πολτό, τα οποία πρέπει να είναι όπως και το μέλι ακατέργαστα. Επειδή ένα αλλεργικό σοκ μπορεί να έχει άσχημα αποτελέσματα, πρέπει να συνεχίζεται με μεγάλη προσοχή κάποια θεραπεία εάν δεν γνωρίζεται αν είστε ή όχι ευαίσθητοι και αλλεργικοί σε κάποιο προϊόν της μέλισσας.
-Η θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας είναι η πιο σύνθετη θεραπεία από τους διαφορετικούς τύπους της μελισσοθεραπείας. Πάντα κάνουμε τεστ για αλλεργία πριν αρχίσουμε την θεραπεία και συμβουλευόμαστε ένα έμπειρο μελισσοθεραπευτή. Προσοχή όμως, επειδή το δηλητήριο της μέλισσας δεν είναι ίδιο με το δηλητήριο της μικρής ή της μεγάλης σφήκας, ακόμη και μία θετική δοκιμή αλλεργίας στις σφήκες, δεν αποκλείει απαραίτητα το τεστ και την δοκιμή για αλλεργία και στην μέλισσα. Αντίθετα είναι απαραίτητο το τεστ και η επίβλεψη του σε κάθε τύπο μελισσοθεραπείας. Στο τέλος μπορούμε να μάθουμε και να κάνουμε τις θεραπείες στο σπίτι μας μόνοι ή με την βοήθεια κάποιου συνεργάτη μας.
-Το δηλητήριο της μέλισσας χορηγείται στον οργανισμό δι εγχύσεως, είτε από βελόνα κάποια σύριγγας, είτε κατευθείαν από το κεντρί με το τσίμπημα μελισσών. Κάποιοι επαγγελματίες εγχέουν το δηλητήριο με μια υποδερμική βελόνα, κάποιοι άλλοι μελισσοθεραπευτές όμως τοποθετούν τις μέλισσες, μία κάθε φορά άμεσα πάνω στο δέρμα, αφού τις πιάσει με μια μακριά λαβίδα ή τσιμπίδα κατάλληλη για αυτή την εργασία. Οι μέλισσες τοποθετούνται πάντα κοντά στο σημείο που ενώνονται οι μυς ή σε όποιο δήποτε άλλο σημείο του σώματος χρειάζεται να γίνει η θεραπεία.
-Σίγουρα το τσίμπημα των μελισσών μπορεί να είναι επίπονο αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Στην πραγματικότητα τα τσιμπήματα μελισσών πονούν λιγότερο από τον πόνο που προκαλεί το τσίμπημα από την μικρή ή μεγάλη σφήκα. Ο βαθμός ταλαιπωρίας είναι ανάλογα πόσο αντέχουμε στον πόνο. Το πρώτο τσίμπημα είναι πάντα το χειρότερο επειδή δεν ξέρουμε τι θα αισθανθούμε, σιγά-σιγά όμως ο πόνος συνηθίζεται από το σώμα μας και δεν μας ενοχλεί καθόλου. Όταν κάνουμε θεραπεία δι εγχύσεως με βελόνα ή τσιμπήματα μελισσών να αναμένετε ότι θα αισθανθείτε κάποια τοπική ταλαιπωρία όπως είναι, φαγούρα, κάψιμο, φούσκωμα, κοκκίνισμα και πόνο, έχουμε έτοιμο ένα σακουλάκι με πάγο και το τοποθετούμε πάνω στην περιοχή θεραπείας και τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν γρήγορα.
-Εάν ο μελισσοθεραπευτής εργάζεται με πραγματικές μέλισσες, τα κεντριά θα αφαιρεθούν αμέσως ή σε λίγα λεπτά. Για μια απλή τενοντίτιδα χρειάζονται δυο ή τρεις θεραπείες από δύο έως δέκα τσιμπήματα ανά θεραπεία. Για μια πιο δύσκολη περίπτωση όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, απαιτούνται μέχρι τρεις θεραπείες την εβδομάδα, με δύο έως τρία τσιμπήματα ανά θεραπεία για έξι μήνες ή ακόμη και για περισσότερο.
–Δεν χρειάζεται να ρωτήσετε κάποιον επαγγελματία για να δοκιμάσετε τους άλλους τύπους θεραπεία της μελισσοθεραπείας όπως είναι η θεραπεία με γύρη, πρόπολη, βασιλικό πολτό, τα οποία πρέπει να είναι όπως και το μέλι ακατέργαστα. Επειδή ένα αλλεργικό σοκ μπορεί να έχει άσχημα αποτελέσματα, πρέπει να συνεχίζεται με μεγάλη προσοχή κάποια θεραπεία εάν δεν γνωρίζεται αν είστε ή όχι ευαίσθητοι και αλλεργικοί σε κάποιο προϊόν της μέλισσας.
Ασθένειες που γίνεται χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας
Σήμερα το δηλητήριο της μέλισσας έχει βρει εφαρμογή στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως σε διάφορα είδη ρευματισμών. Παράλληλα το δηλητήριο χρησιμοποιείται:
-σαν συμπλήρωμα διατροφής,
-στις βιταμίνες
-κατά την διάρκεια ασκήσεων, διότι δημιουργεί υπερκινητικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το δηλητήριο χρησιμοποιήθηκε ακόμη στις παρακάτω περιπτώσεις:
Ρευματοπάθειες
Οξεία και χρόνια τενοντίτιδα, αγκύλωση, παραμορφωτική σπονδυλίτιδα, νεανική αρθρίτιδα, μυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματική αρθρίτιδα κ.α.
Καρδιοπάθειες
Οξύ καρδιακό έμφραγμα, Αρρυθμίες, Υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση κ.α.
Αδενοπάθειες
Εκκρίσεις επινεφριδίων (κορτιζόνη), υπογλυκαιμία, ανωμαλίες περιόδου των γυναικών, κ.α.
Ανοσοποιητικό σύστημα
AIDS, ερυθηματώδης λύκος, κ.α.
Νευρικό σύστημα
Χρόνιο σύνδρομο πόνου, λουμπάγκο, σκλήρυνση κατά πλάκας, περιφερειακή νευρίτιδα, πόνοι έρπητα, ισχιαλγία.
Δερματοπάθειες
Ανοικτές πληγές, εκζέματα, κάλλους, μυκητιάσεις, ψωρίαση, σκληροδερμία, επιδερμικά έλκη, κ.α.
Είναι ακόμη πολλοί οι τομείς που το δηλητήριο της μέλισσας αλλά και τα άλλα προϊόντα της μέλισσας βρίσκουν εφαρμογές.
Σήμερα το δηλητήριο της μέλισσας έχει βρει εφαρμογή στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως σε διάφορα είδη ρευματισμών. Παράλληλα το δηλητήριο χρησιμοποιείται:
-σαν συμπλήρωμα διατροφής,
-στις βιταμίνες
-κατά την διάρκεια ασκήσεων, διότι δημιουργεί υπερκινητικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το δηλητήριο χρησιμοποιήθηκε ακόμη στις παρακάτω περιπτώσεις:
Ρευματοπάθειες
Οξεία και χρόνια τενοντίτιδα, αγκύλωση, παραμορφωτική σπονδυλίτιδα, νεανική αρθρίτιδα, μυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματική αρθρίτιδα κ.α.
Καρδιοπάθειες
Οξύ καρδιακό έμφραγμα, Αρρυθμίες, Υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση κ.α.
Αδενοπάθειες
Εκκρίσεις επινεφριδίων (κορτιζόνη), υπογλυκαιμία, ανωμαλίες περιόδου των γυναικών, κ.α.
Ανοσοποιητικό σύστημα
AIDS, ερυθηματώδης λύκος, κ.α.
Νευρικό σύστημα
Χρόνιο σύνδρομο πόνου, λουμπάγκο, σκλήρυνση κατά πλάκας, περιφερειακή νευρίτιδα, πόνοι έρπητα, ισχιαλγία.
Δερματοπάθειες
Ανοικτές πληγές, εκζέματα, κάλλους, μυκητιάσεις, ψωρίαση, σκληροδερμία, επιδερμικά έλκη, κ.α.
Είναι ακόμη πολλοί οι τομείς που το δηλητήριο της μέλισσας αλλά και τα άλλα προϊόντα της μέλισσας βρίσκουν εφαρμογές.
Η Μελιτίνη και η αντικαρκινική της δράση.
Αυστραλοί επιστήμονες, τροποποιούν το δηλητήριο των μελισσών και αναπτύσσουν προγράμματα και δοκιμάζουν τεχνικές θεραπείας κατά του καρκίνου τέτοιες που μπορούν να έχουν λιγότερες παρενέργειες από άλλα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να αντιπαλέψουν την επάρατη νόσο.
-Ένα ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε πρόσφατα, χρησιμοποιεί ένα ενεργό συστατικό από το δηλητήριο των μελισσών σαν πιθανή θεραπεία για τον καρκίνο με την παρακάτω μέθοδο:
-Μέρος του δηλητηρίου αποτελείται από πολλά πεπτίδια και άλλα συστατικά, η μελιτίνη είναι το κυριότερο σε ποσότητα και ενέργεια διάλυσης των κυττάρων κατά το τσίμπημα της μέλισσας. Η μελιτίνη έχει σαν κύρια ιδιότητα της, την ρίξει των τοιχωμάτων των κυττάρων κατά το τσίμπημα. Εμείς, λένε οι επιστήμονες προσπαθούμε να τροποποιήσουμε την δομή του πεπτιδίου της μελιτίνης, να αφαιρέσουμε κατ’ αρχήν το μέρος εκείνο που προκαλεί το αλλεργικό σοκ και δεύτερον να μην διαταράξουμε την δυνατότητα να σκοτώνει τα κύτταρα με την διάλυση των μεμβρανών που αποτελούν και τα τοιχώματα των κυττάρων.
-Βέβαια το πρόβλημα με τους επιστήμονες είναι πως πρέπει, να στρέψουν το πεπτίδιο προς το μέρος των καρκινικών κυττάρων μόνον και όχι στα κανονικά υγιή κύτταρα.
-Καταφέραμε, όπως αρχικά προγραμματίσαμε και ενώσαμε μόρια αντισωμάτων με την τροποποιημένη μελιτίνη. (Ο συνδυασμός μιας τοξίνης και ενός αντισώματος καλείται immunotoxin).
-Τα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στις κλασικές χημειοθεραπείες, επιτίθενται και στα υγιή κύτταρα, προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως απώλεια του τριχωτού της κεφαλής, απώλεια βάρους, εμετός κλπ. Τέτοια συμπτώματα στους ασθενείς περιορίζουν την ποσότητα του χορηγουμένου φαρμάκου και ως εκ τούτου περιορίζουν και την αποτελεσματικότητα του, λένε οι επιστήμονες.
-Επισημαίνουν ακόμη, πως η μελιτίνη που εμπεριέχεται στο δηλητήριο της μέλισσας, είναι πάρα πολύ λιγότερο τοξική από βακτηριακές τοξίνες που χρησιμοποιούνται για χημειοθεραπεία τώρα. Τα νέα φάρμακα τύπου immunotoxin που παράγονται με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τις πιθανές παρενέργειες, διατηρώντας επίσης την δυνατότητα να καταστρέφουν μόνον τα καρκινικά κύτταρα και όχι τα υγιή. Έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας για να ολοκληρώσουμε αυτή την έρευνα. Θέλουμε επίσης και κάποιο χρόνο κλινικών δοκιμών, αλλά είμαστε όλοι οι παράγοντες, επιστήμονες, ερευνητές και καθηγητές πάρα πολύ αισιόδοξοι από τα πρώτα επιτυχή βήματα που κάναμε.
Αυστραλοί επιστήμονες, τροποποιούν το δηλητήριο των μελισσών και αναπτύσσουν προγράμματα και δοκιμάζουν τεχνικές θεραπείας κατά του καρκίνου τέτοιες που μπορούν να έχουν λιγότερες παρενέργειες από άλλα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να αντιπαλέψουν την επάρατη νόσο.
-Ένα ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε πρόσφατα, χρησιμοποιεί ένα ενεργό συστατικό από το δηλητήριο των μελισσών σαν πιθανή θεραπεία για τον καρκίνο με την παρακάτω μέθοδο:
-Μέρος του δηλητηρίου αποτελείται από πολλά πεπτίδια και άλλα συστατικά, η μελιτίνη είναι το κυριότερο σε ποσότητα και ενέργεια διάλυσης των κυττάρων κατά το τσίμπημα της μέλισσας. Η μελιτίνη έχει σαν κύρια ιδιότητα της, την ρίξει των τοιχωμάτων των κυττάρων κατά το τσίμπημα. Εμείς, λένε οι επιστήμονες προσπαθούμε να τροποποιήσουμε την δομή του πεπτιδίου της μελιτίνης, να αφαιρέσουμε κατ’ αρχήν το μέρος εκείνο που προκαλεί το αλλεργικό σοκ και δεύτερον να μην διαταράξουμε την δυνατότητα να σκοτώνει τα κύτταρα με την διάλυση των μεμβρανών που αποτελούν και τα τοιχώματα των κυττάρων.
-Βέβαια το πρόβλημα με τους επιστήμονες είναι πως πρέπει, να στρέψουν το πεπτίδιο προς το μέρος των καρκινικών κυττάρων μόνον και όχι στα κανονικά υγιή κύτταρα.
-Καταφέραμε, όπως αρχικά προγραμματίσαμε και ενώσαμε μόρια αντισωμάτων με την τροποποιημένη μελιτίνη. (Ο συνδυασμός μιας τοξίνης και ενός αντισώματος καλείται immunotoxin).
-Τα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στις κλασικές χημειοθεραπείες, επιτίθενται και στα υγιή κύτταρα, προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως απώλεια του τριχωτού της κεφαλής, απώλεια βάρους, εμετός κλπ. Τέτοια συμπτώματα στους ασθενείς περιορίζουν την ποσότητα του χορηγουμένου φαρμάκου και ως εκ τούτου περιορίζουν και την αποτελεσματικότητα του, λένε οι επιστήμονες.
-Επισημαίνουν ακόμη, πως η μελιτίνη που εμπεριέχεται στο δηλητήριο της μέλισσας, είναι πάρα πολύ λιγότερο τοξική από βακτηριακές τοξίνες που χρησιμοποιούνται για χημειοθεραπεία τώρα. Τα νέα φάρμακα τύπου immunotoxin που παράγονται με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τις πιθανές παρενέργειες, διατηρώντας επίσης την δυνατότητα να καταστρέφουν μόνον τα καρκινικά κύτταρα και όχι τα υγιή. Έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας για να ολοκληρώσουμε αυτή την έρευνα. Θέλουμε επίσης και κάποιο χρόνο κλινικών δοκιμών, αλλά είμαστε όλοι οι παράγοντες, επιστήμονες, ερευνητές και καθηγητές πάρα πολύ αισιόδοξοι από τα πρώτα επιτυχή βήματα που κάναμε.
Το κεντρί της Μέλισσας και το δηλητήριό της:
-Οι μέλισσες ανήκουν στα παλαιά και αρχαία είδη εντόμων στον πλανήτη μας, τα οποία συνεχώς μέχρι σήμερα εξελίσσονται και προσαρμόζουν την άμυνα τους ανάλογα με την περίοδο και το περιβάλλον στο οποίο ζούνε. Βέβαια αυτό δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό διότι η κάθε προσαρμογή γίνεται σταδιακά και μετά παρέλευση χιλιάδων ετών, βοηθά άμεσα όμως, η επιστήμη και η έρευνα στον τομέα αυτό.
-Οι μέλισσες είναι ένα καλό παράδειγμα της εξέλιξης και τις συνεχούς αναπτυσσόμενης πορείας των ειδών στον πλανήτη μας.
-Για την άμυνα έναντι των εχθρών τους, για την καλύτερη και μεγαλύτερη αποταμίευση των τροφών και εν γένει για την επιβίωση τους, προσαρμόσανε τις ανάγκες τους πρώτα σε μικρές ομάδες και σιγά-σιγά οι ομάδες εξελίχθηκαν σε μεγαλύτερες κοινωνίες. Το αποτέλεσμα της προσαρμογής αυτής για την άμυνα τους, από μοναχικά είδη, να οργανωθούν σε μια ολοκληρωμένη και συνεχώς αναπτυσσόμενη κοινωνία. Η εξέλιξη αυτή είχε επίσης επιπτώσεις και στην βιολογική τους εξέλιξη, σαν φυτοφάγα αναπτύξανε και το μοναδικό όπλο άμυνας έναντι των πολλών εχθρών τους, το κεντρί με το δηλητήριο του.
-Η οργάνωση τους σε πολυπληθή κοινωνία εξασφάλισε την επιβίωση τους μέχρι τις ημέρες μας, γιατί ταυτόχρονα αναπτύχθηκε και ο τρόπος οργανωμένης άμυνας έναντι εισβολέων με άριστα αποτελέσματα, επίσης η κυψέλη προστάτεψε και εξασφάλισε την ομαλή και χωρίς κινδύνους ζωή των μελισσών, από τους διάφορους άρπαγες.
-Η μέλισσα όταν αμύνεται, για να προστατέψει την κυψέλη της γίνεται υπερβολική.
-Σπάνια η μέλισσα επιτίθεται όταν ευρίσκεται σε εργασία όπως είναι η συλλογή νέκταρος, γύρης, πρόπολης και νερού. Ωστόσο μπορεί να κεντρίσει εάν κάποιος προσπαθήσει να την πιάσει ή να την αγγίξει, ή να την μεταχειρισθεί βίαια, η να της ασκήσει κάποια πίεση με τα χέρια ή τα πόδια έστω και από απροσεξία, τότε η μέλισσα ενστικτωδώς θα κεντρίσει.
-Γενικά όμως ισχύει ο κανόνας Μην την ενοχλείς για να μην σε ενοχλήσει.
-Η ηλικία των μελισσών που αμύνονται της κυψέλης σε πρώτο στάδιο είναι περίπου 14-20 ημερών, οι μέλισσες αυτές μέσης ηλικίας έχουν στην κύστης τους την μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα δηλητηρίου. Όταν γεννιέται η μέλισσα το κεντρί της για μερικές ημέρες είναι τρυφερό. Το δηλητήριο στην κύστη της πολύ λίγο σε ποσότητα. Σε διάστημα δυο εβδομάδων το δηλητήριο φθάνει περίπου τα 0,3 mg. Η κύστης είναι πλήρης. Μετά την 18η ημέρα δύσκολα η μέλισσα παράγει επιπλέον δηλητήριο. Η παραγωγή του δηλητηρίου από τον οργανισμό της μέλισσας έχει σχέση με την κατανάλωση γύρης.
-Γενικά λοιπόν το δηλητήριο στις εργάτριες μέλισσες παράγεται από έναν αδένα και αποθηκεύεται, στην κύστη του δηλητηρίου, η οποία επικοινωνεί με το κεντρί, το οποίο ευρίσκεται στο τελευταίο άκρο της κοιλιάς και είναι εσωτερικό. Η μέλισσα μπορεί και το ελέγχει έτσι που όταν κεντρίζει μια άλλη μέλισσα ή σφήκα ή άλλο έντομο μπορεί και το μαζεύει πάλι στην κοιλιά της, χωρίς να έχει κάποιες επιπτώσεις, γιατί το δέρμα ή ο εξωσκελετός των εντόμων είναι από μία μεμβράνη η οποία άμα σχιστεί κατά την είσοδο του κεντριού, δεν εμποδίζει την έξοδο του. Όταν όμως τρυπήσει με το κεντρί της το δέρμα των θηλαστικών δεν μπορεί να το τραβήξει και αυτό γίνεται η αιτία θανάτου της, γιατί μαζί με το κεντρί αποκολλάται και μέρος των εντέρων της μέλισσας.
-Το δέρμα των θηλαστικών έχει ελαστικότητα ενώ των εντόμων όχι, έτσι όταν με την πίεση της μέλισσας το κεντρί εισχωρεί στο δέρμα μας, το δέρμα ανοίγει αφήνοντας το κεντρί να εισχωρήσει κάνοντας πληγή. Κατά τον χρόνο που η μέλισσα προσπαθεί να φύγει, το δέρμα επανέρχεται στην αρχική του θέση με αποτέλεσμα να συγκρατεί το σαν βέλος κεντρί της και να μην την επιτρέπει να το τραβήξει πίσω. Προσπαθώντας να απελευθερωθεί, γαντζώνει τα < XML="true" PREFIX="ST1" NAMESPACE="">6 πόδια της στο δέρμα και έλκει το σώμα της ή βάζει μεγαλύτερη δύναμη στα φτερά της για να πετάξει μακριά και στις δυο περιπτώσεις αν το κεντρί αποκολληθεί από το σώμα της είναι καταδικασμένη να πεθάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα.
-Οι μέλισσες είναι ένα καλό παράδειγμα της εξέλιξης και τις συνεχούς αναπτυσσόμενης πορείας των ειδών στον πλανήτη μας.
-Για την άμυνα έναντι των εχθρών τους, για την καλύτερη και μεγαλύτερη αποταμίευση των τροφών και εν γένει για την επιβίωση τους, προσαρμόσανε τις ανάγκες τους πρώτα σε μικρές ομάδες και σιγά-σιγά οι ομάδες εξελίχθηκαν σε μεγαλύτερες κοινωνίες. Το αποτέλεσμα της προσαρμογής αυτής για την άμυνα τους, από μοναχικά είδη, να οργανωθούν σε μια ολοκληρωμένη και συνεχώς αναπτυσσόμενη κοινωνία. Η εξέλιξη αυτή είχε επίσης επιπτώσεις και στην βιολογική τους εξέλιξη, σαν φυτοφάγα αναπτύξανε και το μοναδικό όπλο άμυνας έναντι των πολλών εχθρών τους, το κεντρί με το δηλητήριο του.
-Η οργάνωση τους σε πολυπληθή κοινωνία εξασφάλισε την επιβίωση τους μέχρι τις ημέρες μας, γιατί ταυτόχρονα αναπτύχθηκε και ο τρόπος οργανωμένης άμυνας έναντι εισβολέων με άριστα αποτελέσματα, επίσης η κυψέλη προστάτεψε και εξασφάλισε την ομαλή και χωρίς κινδύνους ζωή των μελισσών, από τους διάφορους άρπαγες.
-Η μέλισσα όταν αμύνεται, για να προστατέψει την κυψέλη της γίνεται υπερβολική.
-Σπάνια η μέλισσα επιτίθεται όταν ευρίσκεται σε εργασία όπως είναι η συλλογή νέκταρος, γύρης, πρόπολης και νερού. Ωστόσο μπορεί να κεντρίσει εάν κάποιος προσπαθήσει να την πιάσει ή να την αγγίξει, ή να την μεταχειρισθεί βίαια, η να της ασκήσει κάποια πίεση με τα χέρια ή τα πόδια έστω και από απροσεξία, τότε η μέλισσα ενστικτωδώς θα κεντρίσει.
-Γενικά όμως ισχύει ο κανόνας Μην την ενοχλείς για να μην σε ενοχλήσει.
-Η ηλικία των μελισσών που αμύνονται της κυψέλης σε πρώτο στάδιο είναι περίπου 14-20 ημερών, οι μέλισσες αυτές μέσης ηλικίας έχουν στην κύστης τους την μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα δηλητηρίου. Όταν γεννιέται η μέλισσα το κεντρί της για μερικές ημέρες είναι τρυφερό. Το δηλητήριο στην κύστη της πολύ λίγο σε ποσότητα. Σε διάστημα δυο εβδομάδων το δηλητήριο φθάνει περίπου τα 0,3 mg. Η κύστης είναι πλήρης. Μετά την 18η ημέρα δύσκολα η μέλισσα παράγει επιπλέον δηλητήριο. Η παραγωγή του δηλητηρίου από τον οργανισμό της μέλισσας έχει σχέση με την κατανάλωση γύρης.
-Γενικά λοιπόν το δηλητήριο στις εργάτριες μέλισσες παράγεται από έναν αδένα και αποθηκεύεται, στην κύστη του δηλητηρίου, η οποία επικοινωνεί με το κεντρί, το οποίο ευρίσκεται στο τελευταίο άκρο της κοιλιάς και είναι εσωτερικό. Η μέλισσα μπορεί και το ελέγχει έτσι που όταν κεντρίζει μια άλλη μέλισσα ή σφήκα ή άλλο έντομο μπορεί και το μαζεύει πάλι στην κοιλιά της, χωρίς να έχει κάποιες επιπτώσεις, γιατί το δέρμα ή ο εξωσκελετός των εντόμων είναι από μία μεμβράνη η οποία άμα σχιστεί κατά την είσοδο του κεντριού, δεν εμποδίζει την έξοδο του. Όταν όμως τρυπήσει με το κεντρί της το δέρμα των θηλαστικών δεν μπορεί να το τραβήξει και αυτό γίνεται η αιτία θανάτου της, γιατί μαζί με το κεντρί αποκολλάται και μέρος των εντέρων της μέλισσας.
-Το δέρμα των θηλαστικών έχει ελαστικότητα ενώ των εντόμων όχι, έτσι όταν με την πίεση της μέλισσας το κεντρί εισχωρεί στο δέρμα μας, το δέρμα ανοίγει αφήνοντας το κεντρί να εισχωρήσει κάνοντας πληγή. Κατά τον χρόνο που η μέλισσα προσπαθεί να φύγει, το δέρμα επανέρχεται στην αρχική του θέση με αποτέλεσμα να συγκρατεί το σαν βέλος κεντρί της και να μην την επιτρέπει να το τραβήξει πίσω. Προσπαθώντας να απελευθερωθεί, γαντζώνει τα < XML="true" PREFIX="ST1" NAMESPACE="">6 πόδια της στο δέρμα και έλκει το σώμα της ή βάζει μεγαλύτερη δύναμη στα φτερά της για να πετάξει μακριά και στις δυο περιπτώσεις αν το κεντρί αποκολληθεί από το σώμα της είναι καταδικασμένη να πεθάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Τι συμβαίνει κατά το τσίμπημα
-Όταν συμβεί να σας κεντρίσει (τσιμπήσει) μια μέλισσα, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην πανικοβληθείτε αλλά να κρατήσετε την ψυχραιμία σας.
-Ο πανικός μετά το τσίμπημα μπορεί να κάνει το σώμα μας να παράγει αρνητική αντίδραση από μόνο του.
-Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως είναι αλλεργικοί στο τσίμπημα της μέλισσας αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει.
-Στατιστικά αλλά και ιατρικός έχει διαπιστωθεί πως 1 έως 2 άτομα στα 100 είναι αλλεργικά και υπερευαίσθητα στα τσιμπήματα μέλισσας και σφήκας.
-Υπολογίστηκε πως κάποιος μπορεί να είναι ασφαλής αν ακόμη δεχτεί και 10 τσιμπήματα ανά κιλό του σωματικού του βάρους. Αυτό σημαίνει πως από 300 τσιμπήματα και πάνω κινδυνεύει να χαθεί ένα παιδί. Ένας ενήλικας κινδυνεύει με πάνω από 700 τσιμπήματα. Βέβαια κάποιοι θάνατοι προήλθαν μετά από κάποια τσιμπήματα σε ηλικιωμένους, οι οποίοι όμως είχαν πριν, καρδιαγγειακές δυσλειτουργίες.
-Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε μετά το τσίμπημα είναι να αφαιρέσετε το κεντρί από το σημείο που το ΄΄άφησε΄΄ η μέλισσα.
-Η απόληξη του κεντριού είναι σαν βέλος και παραμένει κρατημένο από το δέρμα σφικτά όταν η μέλισσα φύγει.
-Ένας μυς παραμένει προσκολλημένος πάνω στην κύστη του δηλητηρίου και μετά την αποκόλληση του κεντριού από την μέλισσα συνεχίζει και κάνει συστολές με αποτέλεσμα να ΄΄τρομπάρει΄΄ γρήγορα το δηλητήριο από την κύστη στο θύμα. Υπολογίστηκε πως μέσα σε 20 δευτερόλεπτα αδειάζει το περίπου το 70% της κύστης, εάν παραμείνει πέραν του ενός λεπτού αδειάζει τελείως όλη η κύστη, που το περιεχόμενό της ανέρχεται περίπου στα 0,3mg.
-Μετά λίγο διάστημα το κεντρί βγαίνει μόνον του αλλά το δηλητήριο άδειασε όλο μέσα στην πληγή.
-Η μέλισσα μπορεί και κεντρίζει τα θηλαστικά μόνον μια φορά μετά χάνει το κεντρί της και μέρος από την κοιλιά της και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον σύντομο θάνατό της.
Πως βγάζουμε το κεντρί.
-Ποτέ δεν πιάνουμε με τα δάκτυλά μας το πίσω μέρος του κεντριού που προεξέχει από το δέρμα ή από την πληγή που δημιούργησε, γιατί στην προσπάθεια μας να το πιάσουμε για να το αφαιρέσουμε πιέζουμε χωρίς να θέλουμε την κύστη η οποία δεν φαίνεται, όπως δεν φαίνεται και το δηλητήριο γιατί είναι άχρωμο σαν το νερό. Με την πίεση λοιπόν, αδειάζουμε στην πληγή πιο γρήγορα όλο το δηλητήριο μόνοι μας.
Σωστός τρόπος
-Αφαιρούμε το κεντρί της μέλισσας κάνοντας την χρήση του νυχιού ή μιας λάμας ενός σουγιά, ή νυχοκόπτη, ή ενός άλλου ίσου και αιχμηρού αντικειμένου, ακόμη και μιας τηλεκάρτας ή κάρτας ανάληψης. Κάνουμε κίνηση αποκόλλησης από το δέρμα, πλαγιάζοντας την κάρτα ή το νύχι μας για να εφάπτεται με το δέρμα ακριβώς δίπλα από το κεντρί, ασκούμε μικρή δύναμη κινούμε το νύχι μας ή κάποιο αντικείμενο που έχουμε για χρήση αποκόλλησης και σπρώχνουμε την ρίζα του κεντριού να αποκολληθεί, πάντα προς μία κατεύθυνση, μια-δύο φορές με λίγη προσοχή αποκολλάμε το κεντρί εύκολα.
-Όταν συμβεί να σας κεντρίσει (τσιμπήσει) μια μέλισσα, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην πανικοβληθείτε αλλά να κρατήσετε την ψυχραιμία σας.
-Ο πανικός μετά το τσίμπημα μπορεί να κάνει το σώμα μας να παράγει αρνητική αντίδραση από μόνο του.
-Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως είναι αλλεργικοί στο τσίμπημα της μέλισσας αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει.
-Στατιστικά αλλά και ιατρικός έχει διαπιστωθεί πως 1 έως 2 άτομα στα 100 είναι αλλεργικά και υπερευαίσθητα στα τσιμπήματα μέλισσας και σφήκας.
-Υπολογίστηκε πως κάποιος μπορεί να είναι ασφαλής αν ακόμη δεχτεί και 10 τσιμπήματα ανά κιλό του σωματικού του βάρους. Αυτό σημαίνει πως από 300 τσιμπήματα και πάνω κινδυνεύει να χαθεί ένα παιδί. Ένας ενήλικας κινδυνεύει με πάνω από 700 τσιμπήματα. Βέβαια κάποιοι θάνατοι προήλθαν μετά από κάποια τσιμπήματα σε ηλικιωμένους, οι οποίοι όμως είχαν πριν, καρδιαγγειακές δυσλειτουργίες.
-Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε μετά το τσίμπημα είναι να αφαιρέσετε το κεντρί από το σημείο που το ΄΄άφησε΄΄ η μέλισσα.
-Η απόληξη του κεντριού είναι σαν βέλος και παραμένει κρατημένο από το δέρμα σφικτά όταν η μέλισσα φύγει.
-Ένας μυς παραμένει προσκολλημένος πάνω στην κύστη του δηλητηρίου και μετά την αποκόλληση του κεντριού από την μέλισσα συνεχίζει και κάνει συστολές με αποτέλεσμα να ΄΄τρομπάρει΄΄ γρήγορα το δηλητήριο από την κύστη στο θύμα. Υπολογίστηκε πως μέσα σε 20 δευτερόλεπτα αδειάζει το περίπου το 70% της κύστης, εάν παραμείνει πέραν του ενός λεπτού αδειάζει τελείως όλη η κύστη, που το περιεχόμενό της ανέρχεται περίπου στα 0,3mg.
-Μετά λίγο διάστημα το κεντρί βγαίνει μόνον του αλλά το δηλητήριο άδειασε όλο μέσα στην πληγή.
-Η μέλισσα μπορεί και κεντρίζει τα θηλαστικά μόνον μια φορά μετά χάνει το κεντρί της και μέρος από την κοιλιά της και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον σύντομο θάνατό της.
Πως βγάζουμε το κεντρί.
-Ποτέ δεν πιάνουμε με τα δάκτυλά μας το πίσω μέρος του κεντριού που προεξέχει από το δέρμα ή από την πληγή που δημιούργησε, γιατί στην προσπάθεια μας να το πιάσουμε για να το αφαιρέσουμε πιέζουμε χωρίς να θέλουμε την κύστη η οποία δεν φαίνεται, όπως δεν φαίνεται και το δηλητήριο γιατί είναι άχρωμο σαν το νερό. Με την πίεση λοιπόν, αδειάζουμε στην πληγή πιο γρήγορα όλο το δηλητήριο μόνοι μας.
Σωστός τρόπος
-Αφαιρούμε το κεντρί της μέλισσας κάνοντας την χρήση του νυχιού ή μιας λάμας ενός σουγιά, ή νυχοκόπτη, ή ενός άλλου ίσου και αιχμηρού αντικειμένου, ακόμη και μιας τηλεκάρτας ή κάρτας ανάληψης. Κάνουμε κίνηση αποκόλλησης από το δέρμα, πλαγιάζοντας την κάρτα ή το νύχι μας για να εφάπτεται με το δέρμα ακριβώς δίπλα από το κεντρί, ασκούμε μικρή δύναμη κινούμε το νύχι μας ή κάποιο αντικείμενο που έχουμε για χρήση αποκόλλησης και σπρώχνουμε την ρίζα του κεντριού να αποκολληθεί, πάντα προς μία κατεύθυνση, μια-δύο φορές με λίγη προσοχή αποκολλάμε το κεντρί εύκολα.
Γιατί μας τσιμπάνε οι μέλισσες
Τα στάδια
Οι μέλισσες-φρουροί της κυψέλης μάθανε να ελέγχουν όλες τις κινήσεις εντόμων, ζώων και ερπετών που γίνονται μπροστά από την κυψέλη, αντιδρούν σε όλες τις κινήσεις ανιχνεύοντας τον αέρα για τυχόν μυρωδιές ή φερομόνες που ταυτόχρονα μπορεί να είναι και σήματα συναγερμού άλλων μελισσών ή μελισσών-φρουρών διπλανών κυψελών. Παρακάτω περιγράφεται σαν παράδειγμα το πλησίασμα ενός ανθρώπου σε μια κυψέλη. Το στάδιο της προειδοποίησης.
Οι μέλισσες-φρουροί αντιδρούν στο εξωτερικό ερέθισμα που λαμβάνουν παίρνοντας μια θέση που το σώμα τους στην αρχή είναι σηκωμένο στα πίσω πόδια, τα στοματικά του μόρια ανοικτά και οι κεραίες τους τεντωμένες εμπρός για να λάβουν τα σήματα εκείνα που θα τις δώσουν την αφορμή για την επόμενη κίνηση(αυτή την στάση έχουν και για τις σφήκες). Ο άνθρωπος πλησιάζει πιο πολύ, τότε οι μέλισσες-φρουροί δέχονται το ερέθισμα σαν ισχυρό και αυτό φαίνεται καθαρά γιατί οι μέλισσες-φρουροί ανασηκώνουν την κοιλιά ψηλά κάποιες φορές με το κεντρί τους να προεξέχει, τις κεραίες τους κυρτές και να κουνάνε τα φτερά τους με δύναμη.
Το στάδιο της δραστηριοποίησης.
Το πιο μεγάλο ερέθισμα έχει σαν αποτέλεσμα η μέλισσα-φρουρός να δραστηριοποιήσει όλη την κυψέλη, παρακινώντας και άλλες μέλισσες να δράσουν σαν φρουροί. Αυτό πετυχαίνεται με το να μπαινοβγαίνει στην κυψέλη, με το σκέπασμα του κεντριού ανασηκωμένο και από το κεντρί που πλέον είναι ορατό, απελευθερώνει φερομόνη συναγερμού η οποία απλώνετε σε όλη την κυψέλη. Με τον εξαερισμό που παθαίνει από το πολύ έντονο, και για αυτό το σκοπό, κούνημα των φτερών της, οι μέλισσες μέσης ηλικίας τίθενται πλέον σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αρχίζουν από όλα τα μέρη της κυψέλης που βρίσκονται να οδηγούνται προς την έξοδο της. Φτάνοντας εκεί αρχίζουν και αυτές να παίρνουν την συγκεκριμένη θέση με την κοιλιά ψηλά και το κεντρί έξω, πλην όμως δεν γνωρίζουν ακόμη ούτε την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν για να επιτεθούν ούτε τον εχθρό τους. Περιμένουν την μέλισσα-φρουρό να τους υποδείξει το σημείο που πρέπει να επιτεθούν για να αναχαιτίσουν τον εισβολέα.
Το στάδιο του εκφοβισμού ή της πρώτης επίθεσης.
Η μέλισσα-φρουρός ερευνά για την πηγή των συγκεκριμένων ερεθισμάτων που δέχτηκε και τα οποία έγιναν αφορμή της όλης αναταραχής. Πρώτη αυτή απογειώνεται και επιτίθεται, πολλές φορές για εκφοβισμό ή για εντυπωσιασμό. Ό άνθρωπος που βλέπει την μέλισσα να πετά γύρω του με έντονο βουητό και πλησιάζοντας πολύ κοντά στο σώμα και στο πρόσωπο του προσπαθεί κουνώντας τα χέρια του να την αποφύγει. Ταυτόχρονα από τον φόβο του αρχίζει να παράγει χωρίς να το αντιλαμβάνεται από τους πόρους του σώματος του πολύ μικρές ποσότητες ιδρώτα που εξατμιζόμενος, λειτουργεί σαν φερομόνη. Αυτή η φερομόνη εξαγριώνει πιο πολύ την μέλισσα-φρουρό και τα πράγματα μπαίνουν στο τελευταίο στάδιο που είναι:
Το στάδιο της γενικής επίθεσης.
Η μέλισσα-φρουρός κάνει το σώμα της να αναπτύξει την ταχύτητα που πρέπει αφήνοντας την ανάλογη ποσότητα φερομόνης που θα οδηγήσει και άλλες μέλισσες στο σημείο εκείνο που αυτή τελικά επιτίθεται και καρφώνει το κεντρί της. Έτσι και γίνεται, όταν σε μια έκταση μιας παλάμης μας τσιμπάνε πολλές μέλισσες μαζί. Η επίθεση αυτή καθ αυτή γίνεται τις περισσότερες φορές στο τριχωτό της κεφαλής. Η μέλισσα που πρώτο επιτίθεται μπλέκει στα μαλλιά και προσπαθεί να φτάσει στο σημείο εκείνο που θα της επιτρέπει να καρφώσει το κεντρί της. Τραβά έντονα κάποιες τρίχες κάνοντας έντονο βόμβο με τα φτερά της και συνεχώς σπρώχνει την κοιλιά της για να κεντρίσει. Σ΄ αυτό το σημείο ο άνθρωπος τρομοκρατείται και πανικόβλητος αρχίζει και κάνει απότομες και βίαιες κινήσεις για να αφαιρέσει την μέλισσα από τα μαλλιά του, η αδρεναλίνη του είναι στα ΄΄κόκκινα΄΄ ή παραγωγή ιδρώτα αυξάνει κατακόρυφα, ο αέρας βοηθά στην εξάτμιση του (φερομόνες θηλαστικού είναι εχθρικές), αν είμαστε κοντά σε κυψέλη τότε σίγουρα θα δεχτούμε επίθεση και από άλλες μέλισσες.
Όλα τα παραπάνω στάδια μπορούμε να τα αποφύγουμε αν ενημερώσουμε τους ανθρώπους σωστά για το τι συμβαίνει με τις μέλισσες. Η άγνοια προκαλεί δέος, φόβο, οι μέλισσες δεν είναι εχθροί μας. Όλες οι ράτσες των Ευρωπαϊκών μελισσών είναι από την φύση τους ήμερες, δεν κεντρίζουν χωρίς λόγο, για να γίνει αυτό σίγουρα μεταβάλλονται κάποιες συνθήκες της ομαλής τους διαβίωσης. Οι μεταβολές αυτές μπορεί οφείλονται σε περιβαλλοντολογικούς παράγοντες που τις επηρεάζει άμεσα, η μεταβολή της θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύκτας, ή ένταση του φωτός, ή υγρασία της ατμόσφαιρας, η ατμοσφαιρική πίεση και το ηλεκτρικό δυναμικό της, το μαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο της τοποθεσίας. Άλλοι παράγοντες είναι η έλλειψη τροφής και νερού στην τοποθεσία που υπάρχουν μελίσσια κάνει τα μελίσσια επιθετικά. Ο συνωστισμός στην κυψέλη και η λεηλασία κάνουν τα μελίσσια επιθετικά. Επίσης τα ραντίσματα με φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα σε γειτονικές περιοχές και διπλανά κτήματα, κάνουν τα μελίσσια επιθετικά και πολύ επικίνδυνα. Ρόλο σπουδαίο στην επιθετικότητα ενός μελισσιού παίζει η κληρονομικότητα. Αυτό ο μελισσοκόμος το αντιλαμβάνεται και του αλλάζει γρήγορα βασίλισσα από άλλο ήσυχο μελίσσι.
Τα στάδια
Οι μέλισσες-φρουροί της κυψέλης μάθανε να ελέγχουν όλες τις κινήσεις εντόμων, ζώων και ερπετών που γίνονται μπροστά από την κυψέλη, αντιδρούν σε όλες τις κινήσεις ανιχνεύοντας τον αέρα για τυχόν μυρωδιές ή φερομόνες που ταυτόχρονα μπορεί να είναι και σήματα συναγερμού άλλων μελισσών ή μελισσών-φρουρών διπλανών κυψελών. Παρακάτω περιγράφεται σαν παράδειγμα το πλησίασμα ενός ανθρώπου σε μια κυψέλη. Το στάδιο της προειδοποίησης.
Οι μέλισσες-φρουροί αντιδρούν στο εξωτερικό ερέθισμα που λαμβάνουν παίρνοντας μια θέση που το σώμα τους στην αρχή είναι σηκωμένο στα πίσω πόδια, τα στοματικά του μόρια ανοικτά και οι κεραίες τους τεντωμένες εμπρός για να λάβουν τα σήματα εκείνα που θα τις δώσουν την αφορμή για την επόμενη κίνηση(αυτή την στάση έχουν και για τις σφήκες). Ο άνθρωπος πλησιάζει πιο πολύ, τότε οι μέλισσες-φρουροί δέχονται το ερέθισμα σαν ισχυρό και αυτό φαίνεται καθαρά γιατί οι μέλισσες-φρουροί ανασηκώνουν την κοιλιά ψηλά κάποιες φορές με το κεντρί τους να προεξέχει, τις κεραίες τους κυρτές και να κουνάνε τα φτερά τους με δύναμη.
Το στάδιο της δραστηριοποίησης.
Το πιο μεγάλο ερέθισμα έχει σαν αποτέλεσμα η μέλισσα-φρουρός να δραστηριοποιήσει όλη την κυψέλη, παρακινώντας και άλλες μέλισσες να δράσουν σαν φρουροί. Αυτό πετυχαίνεται με το να μπαινοβγαίνει στην κυψέλη, με το σκέπασμα του κεντριού ανασηκωμένο και από το κεντρί που πλέον είναι ορατό, απελευθερώνει φερομόνη συναγερμού η οποία απλώνετε σε όλη την κυψέλη. Με τον εξαερισμό που παθαίνει από το πολύ έντονο, και για αυτό το σκοπό, κούνημα των φτερών της, οι μέλισσες μέσης ηλικίας τίθενται πλέον σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αρχίζουν από όλα τα μέρη της κυψέλης που βρίσκονται να οδηγούνται προς την έξοδο της. Φτάνοντας εκεί αρχίζουν και αυτές να παίρνουν την συγκεκριμένη θέση με την κοιλιά ψηλά και το κεντρί έξω, πλην όμως δεν γνωρίζουν ακόμη ούτε την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν για να επιτεθούν ούτε τον εχθρό τους. Περιμένουν την μέλισσα-φρουρό να τους υποδείξει το σημείο που πρέπει να επιτεθούν για να αναχαιτίσουν τον εισβολέα.
Το στάδιο του εκφοβισμού ή της πρώτης επίθεσης.
Η μέλισσα-φρουρός ερευνά για την πηγή των συγκεκριμένων ερεθισμάτων που δέχτηκε και τα οποία έγιναν αφορμή της όλης αναταραχής. Πρώτη αυτή απογειώνεται και επιτίθεται, πολλές φορές για εκφοβισμό ή για εντυπωσιασμό. Ό άνθρωπος που βλέπει την μέλισσα να πετά γύρω του με έντονο βουητό και πλησιάζοντας πολύ κοντά στο σώμα και στο πρόσωπο του προσπαθεί κουνώντας τα χέρια του να την αποφύγει. Ταυτόχρονα από τον φόβο του αρχίζει να παράγει χωρίς να το αντιλαμβάνεται από τους πόρους του σώματος του πολύ μικρές ποσότητες ιδρώτα που εξατμιζόμενος, λειτουργεί σαν φερομόνη. Αυτή η φερομόνη εξαγριώνει πιο πολύ την μέλισσα-φρουρό και τα πράγματα μπαίνουν στο τελευταίο στάδιο που είναι:
Το στάδιο της γενικής επίθεσης.
Η μέλισσα-φρουρός κάνει το σώμα της να αναπτύξει την ταχύτητα που πρέπει αφήνοντας την ανάλογη ποσότητα φερομόνης που θα οδηγήσει και άλλες μέλισσες στο σημείο εκείνο που αυτή τελικά επιτίθεται και καρφώνει το κεντρί της. Έτσι και γίνεται, όταν σε μια έκταση μιας παλάμης μας τσιμπάνε πολλές μέλισσες μαζί. Η επίθεση αυτή καθ αυτή γίνεται τις περισσότερες φορές στο τριχωτό της κεφαλής. Η μέλισσα που πρώτο επιτίθεται μπλέκει στα μαλλιά και προσπαθεί να φτάσει στο σημείο εκείνο που θα της επιτρέπει να καρφώσει το κεντρί της. Τραβά έντονα κάποιες τρίχες κάνοντας έντονο βόμβο με τα φτερά της και συνεχώς σπρώχνει την κοιλιά της για να κεντρίσει. Σ΄ αυτό το σημείο ο άνθρωπος τρομοκρατείται και πανικόβλητος αρχίζει και κάνει απότομες και βίαιες κινήσεις για να αφαιρέσει την μέλισσα από τα μαλλιά του, η αδρεναλίνη του είναι στα ΄΄κόκκινα΄΄ ή παραγωγή ιδρώτα αυξάνει κατακόρυφα, ο αέρας βοηθά στην εξάτμιση του (φερομόνες θηλαστικού είναι εχθρικές), αν είμαστε κοντά σε κυψέλη τότε σίγουρα θα δεχτούμε επίθεση και από άλλες μέλισσες.
Όλα τα παραπάνω στάδια μπορούμε να τα αποφύγουμε αν ενημερώσουμε τους ανθρώπους σωστά για το τι συμβαίνει με τις μέλισσες. Η άγνοια προκαλεί δέος, φόβο, οι μέλισσες δεν είναι εχθροί μας. Όλες οι ράτσες των Ευρωπαϊκών μελισσών είναι από την φύση τους ήμερες, δεν κεντρίζουν χωρίς λόγο, για να γίνει αυτό σίγουρα μεταβάλλονται κάποιες συνθήκες της ομαλής τους διαβίωσης. Οι μεταβολές αυτές μπορεί οφείλονται σε περιβαλλοντολογικούς παράγοντες που τις επηρεάζει άμεσα, η μεταβολή της θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύκτας, ή ένταση του φωτός, ή υγρασία της ατμόσφαιρας, η ατμοσφαιρική πίεση και το ηλεκτρικό δυναμικό της, το μαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο της τοποθεσίας. Άλλοι παράγοντες είναι η έλλειψη τροφής και νερού στην τοποθεσία που υπάρχουν μελίσσια κάνει τα μελίσσια επιθετικά. Ο συνωστισμός στην κυψέλη και η λεηλασία κάνουν τα μελίσσια επιθετικά. Επίσης τα ραντίσματα με φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα σε γειτονικές περιοχές και διπλανά κτήματα, κάνουν τα μελίσσια επιθετικά και πολύ επικίνδυνα. Ρόλο σπουδαίο στην επιθετικότητα ενός μελισσιού παίζει η κληρονομικότητα. Αυτό ο μελισσοκόμος το αντιλαμβάνεται και του αλλάζει γρήγορα βασίλισσα από άλλο ήσυχο μελίσσι.
Τοπική αντίδραση απο τσίμπημα μέλισσας.
-Μετά το τσίμπημα των μελισσών ή κάποιων άλλων εντόμων, μυρμήγκια, σφήκες κ.α. παρουσιάζονται κάποιες αντιδράσεις από το δηλητήριο που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Οι αντιδράσεις αυτές ξεχωρίζουν γενικά σε δυο είδη. Σ΄ αυτό το άρθρο περιγράφουμε την τοπική αντίδραση.
-Η τοπική αντίδραση, χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το πρήξιμο, το κοκκίνισμα την φαγούρα και το δερματικό κάψιμο στο δέρμα γύρω από την πληγή που μας έκανε το κεντρί της μέλισσας.
-Το πρήξιμο κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρξει ή να διακοπή απότομα.
-Εάν τσιμπηθείτε πάνω στα δάκτυλα, το χέρι ίσως πρησθεί κάποιες φορές και πάνω από τον αγκώνα, αυτό δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει διότι το πρήξιμο στα τσιμπήματα είναι κοινό γνώρισμα.
-Ένα κανονικό πρήξιμο ενός κεντρίσματος μέλισσας ή σφήκας μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες, κατά τις ημέρες που το σημείο είναι πρησμένο, τόσο στο σημείο κεντρίσματος αλλά και γύρω-γύρω από την πληγή θα σας φαγουρίζει γλυκά και θα θέλετε να το ξύνεται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
-Ωστόσο σε κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν ενδείξεις πως στο σημείο ή σε άλλα μέρη και επί προσθέτως σε ολόκληρη την περιοχή στην οποία έγινε το τσίμπημα συμβαίνει να αρχίζει το πρήξιμο.
Παράδειγμα
-Εάν μια μέλισσα ή μια σφήκα ή άλλο έντομο σας τσιμπήσει στο αριστερό σας χέρι και το δεξί χέρι ή ο λαιμός σας αρχίζουν και πρήζονται, τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε άμεση ιατρική φροντίδα.
-Η πλειονότητα των ατόμων που δέχονται κεντρίσματα μελισσών επειδή αντέχουνε τον πόνο και δεν ανησυχούν από τα πρηξίματα που τους συμβαίνουν παίρνουν τα συμπτώματα αυτά όχι πολύ στα σοβαρά και ανησυχούνε μόνον όταν το στόμα τους ή ο λάρυγγα τους καθώς και η αναπνευστική οδός φράζουνε.
-Πολλοί άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν υπάρχει μόνον το πρήξιμο δεν κινδυνεύουν, αυτοί βέβαια παίρνουν ρίσκο για την ζωή τους, όταν τους κεντρίζουν οι μέλισσες.
Πως ανακουφιζόμαστε
-Το πρήξιμο περιορίζεται καθώς και η φαγούρα του δέρματος εάν κάνουμε την χρήση μιας αντισταμινικής κρέμας ή φαρμάκου.
-Επάλειψη με ειδικά τοπικά διαλύματα κρεμών και λοσιόν βοηθούν και καταπραΰνουν τον πόνο στο σημείο του κεντρίσματος.
-Πολύ ευεργετικό για τον οργανισμό είναι η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού.
-Μετά το τσίμπημα των μελισσών ή κάποιων άλλων εντόμων, μυρμήγκια, σφήκες κ.α. παρουσιάζονται κάποιες αντιδράσεις από το δηλητήριο που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Οι αντιδράσεις αυτές ξεχωρίζουν γενικά σε δυο είδη. Σ΄ αυτό το άρθρο περιγράφουμε την τοπική αντίδραση.
-Η τοπική αντίδραση, χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το πρήξιμο, το κοκκίνισμα την φαγούρα και το δερματικό κάψιμο στο δέρμα γύρω από την πληγή που μας έκανε το κεντρί της μέλισσας.
-Το πρήξιμο κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρξει ή να διακοπή απότομα.
-Εάν τσιμπηθείτε πάνω στα δάκτυλα, το χέρι ίσως πρησθεί κάποιες φορές και πάνω από τον αγκώνα, αυτό δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει διότι το πρήξιμο στα τσιμπήματα είναι κοινό γνώρισμα.
-Ένα κανονικό πρήξιμο ενός κεντρίσματος μέλισσας ή σφήκας μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες, κατά τις ημέρες που το σημείο είναι πρησμένο, τόσο στο σημείο κεντρίσματος αλλά και γύρω-γύρω από την πληγή θα σας φαγουρίζει γλυκά και θα θέλετε να το ξύνεται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
-Ωστόσο σε κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν ενδείξεις πως στο σημείο ή σε άλλα μέρη και επί προσθέτως σε ολόκληρη την περιοχή στην οποία έγινε το τσίμπημα συμβαίνει να αρχίζει το πρήξιμο.
Παράδειγμα
-Εάν μια μέλισσα ή μια σφήκα ή άλλο έντομο σας τσιμπήσει στο αριστερό σας χέρι και το δεξί χέρι ή ο λαιμός σας αρχίζουν και πρήζονται, τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε άμεση ιατρική φροντίδα.
-Η πλειονότητα των ατόμων που δέχονται κεντρίσματα μελισσών επειδή αντέχουνε τον πόνο και δεν ανησυχούν από τα πρηξίματα που τους συμβαίνουν παίρνουν τα συμπτώματα αυτά όχι πολύ στα σοβαρά και ανησυχούνε μόνον όταν το στόμα τους ή ο λάρυγγα τους καθώς και η αναπνευστική οδός φράζουνε.
-Πολλοί άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν υπάρχει μόνον το πρήξιμο δεν κινδυνεύουν, αυτοί βέβαια παίρνουν ρίσκο για την ζωή τους, όταν τους κεντρίζουν οι μέλισσες.
Πως ανακουφιζόμαστε
-Το πρήξιμο περιορίζεται καθώς και η φαγούρα του δέρματος εάν κάνουμε την χρήση μιας αντισταμινικής κρέμας ή φαρμάκου.
-Επάλειψη με ειδικά τοπικά διαλύματα κρεμών και λοσιόν βοηθούν και καταπραΰνουν τον πόνο στο σημείο του κεντρίσματος.
-Πολύ ευεργετικό για τον οργανισμό είναι η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού.
Αλλεργικό σοκ
Είναι πιθανόν να έχετε αλλεργία στα τσιμπήματα των μελισσών. Όταν αυτό σας συμβεί τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε ιατροφαρμακευτική φροντίδα, αλλά προσπαθήστε όσο μπορείτε να μην πανικοβληθείτε.
Ο πανικός μεγαλώνει την ένταση του αλλεργικού σοκ στον οργανισμό.
Το αλλεργικό σοκ μπορεί να εκδηλωθεί στον καθένα και να εμφανιστεί με τα παρακάτω συμπτώματα:
1. Σπυράκια ή φούσκες με υγρό τοπικά γύρω από την πληγή του κεντρίσματος ή ακόμη και σε όλο το σώμα.
2. Κράμπες στο στομάχι και κόμπος που ανεβοκατεβαίνει στο λαιμό.
3. Ναυτία, εμετό ή διάρροια.
4. Δυνατό πονοκέφαλο ή ζάλη ή ίλιγγος.
5. Κοντοανάσεμα ή φούσκωμα.
6. Πρήξιμο του λάρυγγα του λαιμού ή ακόμη και της γλώσσας.
7. Αιφνίδια μεγάλη ταραχή.
8. Πτώση της αρτηριακής πίεσης, εμφάνιση υπότασης.
9. Σε κάποια άτομα το αλλεργικό σοκ εκδηλώνεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα από το τσίμπημα της μέλισσας με έντονη φαγούρα στις μασχάλες, στις παλάμες των χεριών, στις πατούσες των ποδιών, στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, τον πρωκτό και συνεχίζει σε ολόκληρο το σώμα.
-Πριν διαπιστωθεί ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα και αναζητείστε επειγόντως ιατρική βοήθεια και φροντίδα άμεση ανεύρεση και ταχεία αφαίρεση του κεντριού από το δέρμα μας.
-Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να αρχίσουν αμέσως με το κέντρισμα της μέλισσας ή μετά παρέλευση 30-40 λεπτών και να διαρκέσει για ώρες. Η ανικανότητα για αναπνοή ή η αναφυλαξία εμφανίζονται αμέσως μετά το τσίμπημα.
-Τα άτομα που γνωρίζουν ότι είναι αλλεργικά στα τσιμπήματα των διαφόρων εντόμων, φέρουν μαζί τους μια ένεση σε κανονική σύριγγα με αδρεναλίνη (επινεφρίνη), λέγεται επινεφρίνη διότι παράγεται στα επινεφρίδια του σώματος μας.
-Υπάρχει μια ένεση ειδική για τους αλλεργικούς που πρέπει να την έχουν πάντα κοντά τους τα ευαίσθητα άτομα, λέγεται (EPI-PEN), δίδεται κατόπιν συνταγής από αλλεργιολόγο ή παθολόγο ιατρό. Στο κουτί που περιέχει την ειδική αυτή σύριγγα περιγράφονται λεπτομερώς και οι οδηγίες χρήσεως της. Η έγχυση της αδρεναλίνης στο σώμα από την παραπάνω ένεση ή η λήψη αντιησταμινικών χαπιών ή κορτιζόνης δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζουν, οπωσδήποτε άμεση μετάβαση στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή Νοσοκομείο.
-Ο κάθε μελισσοκόμος επιβάλλεται να έχει κάθε φορά που πάει στα μελίσσια του μια μικρή συλλογή από βαμβάκι, οινόπνευμα, αντιησταμινική αλοιφή, κάποια κορτιζονούχα χάπια ειδικά για αλλεργικούς και αν είναι δυνατόν να προμηθευτεί και την παραπάνω ένεση ακόμη καλύτερα. Βέβαια πρέπει να τα έχει μέσα σε ένα ειδικό πλαστικό τσαντάκι μαζί με παγοκύστες, γιατί από την πολύ ζέστη στο αυτοκίνητο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τα φάρμακα αλλοιώνονται.
Είναι πιθανόν να έχετε αλλεργία στα τσιμπήματα των μελισσών. Όταν αυτό σας συμβεί τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε ιατροφαρμακευτική φροντίδα, αλλά προσπαθήστε όσο μπορείτε να μην πανικοβληθείτε.
Ο πανικός μεγαλώνει την ένταση του αλλεργικού σοκ στον οργανισμό.
Το αλλεργικό σοκ μπορεί να εκδηλωθεί στον καθένα και να εμφανιστεί με τα παρακάτω συμπτώματα:
1. Σπυράκια ή φούσκες με υγρό τοπικά γύρω από την πληγή του κεντρίσματος ή ακόμη και σε όλο το σώμα.
2. Κράμπες στο στομάχι και κόμπος που ανεβοκατεβαίνει στο λαιμό.
3. Ναυτία, εμετό ή διάρροια.
4. Δυνατό πονοκέφαλο ή ζάλη ή ίλιγγος.
5. Κοντοανάσεμα ή φούσκωμα.
6. Πρήξιμο του λάρυγγα του λαιμού ή ακόμη και της γλώσσας.
7. Αιφνίδια μεγάλη ταραχή.
8. Πτώση της αρτηριακής πίεσης, εμφάνιση υπότασης.
9. Σε κάποια άτομα το αλλεργικό σοκ εκδηλώνεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα από το τσίμπημα της μέλισσας με έντονη φαγούρα στις μασχάλες, στις παλάμες των χεριών, στις πατούσες των ποδιών, στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, τον πρωκτό και συνεχίζει σε ολόκληρο το σώμα.
-Πριν διαπιστωθεί ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα και αναζητείστε επειγόντως ιατρική βοήθεια και φροντίδα άμεση ανεύρεση και ταχεία αφαίρεση του κεντριού από το δέρμα μας.
-Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να αρχίσουν αμέσως με το κέντρισμα της μέλισσας ή μετά παρέλευση 30-40 λεπτών και να διαρκέσει για ώρες. Η ανικανότητα για αναπνοή ή η αναφυλαξία εμφανίζονται αμέσως μετά το τσίμπημα.
-Τα άτομα που γνωρίζουν ότι είναι αλλεργικά στα τσιμπήματα των διαφόρων εντόμων, φέρουν μαζί τους μια ένεση σε κανονική σύριγγα με αδρεναλίνη (επινεφρίνη), λέγεται επινεφρίνη διότι παράγεται στα επινεφρίδια του σώματος μας.
-Υπάρχει μια ένεση ειδική για τους αλλεργικούς που πρέπει να την έχουν πάντα κοντά τους τα ευαίσθητα άτομα, λέγεται (EPI-PEN), δίδεται κατόπιν συνταγής από αλλεργιολόγο ή παθολόγο ιατρό. Στο κουτί που περιέχει την ειδική αυτή σύριγγα περιγράφονται λεπτομερώς και οι οδηγίες χρήσεως της. Η έγχυση της αδρεναλίνης στο σώμα από την παραπάνω ένεση ή η λήψη αντιησταμινικών χαπιών ή κορτιζόνης δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζουν, οπωσδήποτε άμεση μετάβαση στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή Νοσοκομείο.
-Ο κάθε μελισσοκόμος επιβάλλεται να έχει κάθε φορά που πάει στα μελίσσια του μια μικρή συλλογή από βαμβάκι, οινόπνευμα, αντιησταμινική αλοιφή, κάποια κορτιζονούχα χάπια ειδικά για αλλεργικούς και αν είναι δυνατόν να προμηθευτεί και την παραπάνω ένεση ακόμη καλύτερα. Βέβαια πρέπει να τα έχει μέσα σε ένα ειδικό πλαστικό τσαντάκι μαζί με παγοκύστες, γιατί από την πολύ ζέστη στο αυτοκίνητο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τα φάρμακα αλλοιώνονται.
